ஈங்குஇவள் இன்னண மாக இருங்கடல்

வாங்குதிரை உடுத்த மணிபல் லவத்திடைத்

தத்துநீர் அடைகரைச் சங்குஉழு தொடுப்பின்

முத்துவிளை கழனி முரிசெம் பவளமொடு

விரைமரம் உருட்டும் திரைஉலாப் பரப்பின்

ஞாழல் ஓங்கிய தாழ்கண் அசும்பின்

ஆம்பலும் குவளையும் தாம்புணர்ந்து மயங்கி

வண்டுஉண மலர்ந்த குண்டுநீர் இலஞ்சி

முடக்கால் புன்னையும் மடல்பூந் தாழையும்

வெயில்வரவு ஒழித்த பயில்பூம் பந்தர்

அறல்விளங்கு நிலாமணல் நறுமலர்ப் பள்ளித்

துஞ்சு துயில் எழூஉம் அம்சில் ஓதி

காதல் சுற்றம் மறந்து கடைகொள

வேறுஇடத்துப் பிறந்த உயிரே போன்று

பண்டுஅறி கிளையொடு பதியும் காணாள்

கண்டுஅறி யாதன கண்ணிற் காணா

நீல மாக்கடல் நெட்டிடை அன்றியும்

காலை ஞாயிறு கதிர்விரித்து முளைப்ப

உவவன மருங்கினில் ஓர்இடம் கொல்இது

சுதமதி ஒளித்தாய் துயரம் செய்தனை

நனவோ கனவோ என்பதை அறியேன்

மனநடுக் குறூஉம் மாற்றம் தாராய்

வல்இருள் கழிந்தது மாதவி மயங்கும்

எல்வளை வாராய் விட்டுஅகன் றனையோ

விஞ்சையில் தோன்றிய விளங்கிழை மடவாள்

வஞ்சம் செய்தனள் கொல்லோ அறியேன்

ஒருதனி அஞ்சுவென் திருவே வாவெனத்

திரைதவழ் பறவையும் விரிசிறைப் பறவையும்

எழுந்துவீழ் சில்லையும் ஒடுங்குசிறை முழுவலும்

அன்னச் சேவல் அரச னாகப்

பன்னிறப் புள்இனம் பரந்துஒருங்கு ஈண்டிப்

பாசறை மன்னர் பாடி போல

வீசுநீர்ப் பரப்பின் எதிர்எதிர் இருக்கும்

துறையும் துறைசூழ் நெடுமணல் குன்றமும்

யாங்கணும் திரிவோள் பாங்கினம் காணாள்

குரல்தலைக் கூந்தல் குலைந்துபின் வீழ

அரற்றினள் கூஉய் அழுதனள் ஏங்கி,

வீழ்துயர் எய்திய விழுமக் கிளவியில்

தாழ்துயர் உறுவோள் தந்தையை உள்ளி

எம்இதில் படுத்தும் வெவ்வினை உருப்பக்

கோல்தொடி மாதரொடு வேற்றுநாடு அடைந்து

வைவாள் உழந்த மணிப்பூண் அகலத்து

ஐயா வோஎன்று அழுவோள் முன்னர்

விரிந்துஇலங்கு அவிர்ஒளி சிறந்துகதிர் பரப்பி

உரைபெறு மும்முழம் நிலமிசை ஓங்கித்

திசைதொறும் ஒன்பான் முழுநிலம் அகன்று

விதிமாண் ஆடியின் வட்டம் குயின்று

பதும சதுரம் மீமிசை விளங்கி

அறவோற்கு அமைந்த ஆசனம் என்றே

நறுமலர் அல்லது பிறமரம் சொரியாது

பறவையும் முதிர்சிறை பாங்குசென்று அதிராது

தேவர்கோன் இட்ட மாமணிப் பீடிகை

பிறப்புவிளங்கு அவிர்ஒளி அறத்தகை ஆசனம்

கீழ்நில மருங்கின் நாகநாடு ஆளும்

இருவர் மன்னவர் ஒருவழித் தோன்றி

எமதுஈது என்றே எடுக்கல் ஆற்றார்

தம்பெரும் பற்று நீங்கலும் நீங்கார்

செங்கண் சிவந்து நெஞ்சுபுகை உயிர்த்துத்

தம்பெருஞ் சேனையொடு வெஞ்சமம் புரிநாள்

இருஞ்செரு ஒழிமின் எமதுஈது என்றே

பெருந்தவ முனிவன் இருந்துஅறம் உரைக்கும்

பொருஅறு சிறப்பில் புரையோர் ஏத்தும்

தரும பீடிகை தோன்றியது ஆங்கு என்.