4. கபுகாபு கண்டு கண்குளிர்ந்த படலம்

அம்மாறு, சிறுவனோடு வந்தார்

அரியவன் நெறியைக் கூறும் ஆற்றலார் அபூஅய் யூப்பின்
விரிமனை தங்கி நல்ல விருந்தினை உண்ணும் நாளில்
உரியஅன் புக்குத் தம்மை ஒப்படைத்தவர் அம்மாறு
கரியஓர் சிறுவன் தன்னைக் கையொடு கூட்டி வந்தார். 1

இருவரும் மகிழ்ந்து வந்தனர்

நெஞ்செலாம் அன்பே கொண்ட நெடியவர் தாமும் அந்தப்
பிஞ்செனும் சிறுவன் தானும் பெருமானின் பாதம் தொட்டு
மிஞ்சொளி உடைய கண்ணில் மேவியே ஒற்றிக் கொண்டு
மஞ்சுசூழ் நிழற்கண் நெஞ்சு மகிழ்ந்துநேர் நிற்கும் போதே; 2

இந்தச் சிறியவர் யார்?

ஒளிச்சுடர் வேந்தர் அம்மா(று) உளம்கொள நோக்கி, “அன்ப!
வெளிச்சுடர் அதனைப் போல விழைமனச் சுடரும் கொண்டு
தெளிவுற நிற்கும் இந்தச் செம்மையார் யார்? பேர்என்ன?
அளியவர் பெற்றோர் யாவர்? அறிவிப்பீர்” என்று கேட்டார்; 3

நான் திருக்குர்ஆன் ஓதி இருந்தேன்

பாங்கெழில் உளத்தீர்! வானோன் பகர்திருக்குர்ஆன் தன்னை
ஈங்குநான் ஓதித் தங்கள் எழிற்புகழ் நினையும் ஓர்நாள்
ஆங்கிவர் வந்தார்; ஓதும் அன்புரை கேட்டுக் கேட்டுத்
தீங்கெலாம் நீங்கி னார்போல் தென்புகொண்டு என்முன் தோன்றி; 4

முகம்மது என்போர் யார்?

“அருட்புகழ் நெறியே ஓதும் அன்பரே! நீவிர் கூறும்
பொருள்மிகும் நபியார் மற்றும் பொன்முகம்மதுவென் கின்ற
அரும்பெயர் எல்லாம் தங்கட்(கு) அருளினார் யாவர்? இப்பேர்
தரும்என்றன் தந்தை போலத் தாங்கள்தந் தீரோ?” என்றார். 5