இப்பகுதியில் படைப்பாளர் அகிலன் குறித்த செய்திகளையும் அவருடைய கதைகளின் கருப்பொருள் தன்மையையும், ‘புயல்’ சிறுகதையில் கருப்பொருள் குறித்த விரிவான விளக்கத்தையும் காண்போம்.

படைப்பாளர் அகிலன் அவர்கள் 1922ஆம் ஆண்டு பிறந்தார். இவர் தம்முடைய மாணவப் பருவத்திலிருந்தே எழுதத் தொடங்கியவர். 1938இல் இருந்து 1988 வரை தொடர்ந்து ஐம்பது ஆண்டுகளாக எழுதி வந்தவர். தமிழுக்கு முதன் முதலில் பாரதீய ஞானபீடப் பரிசை இவரது சித்திரப் பாவை என்ற சமூக நாவல் பெற்றுத்தந்தது. கலைமகள் இதழ் நாவல் போட்டியைத் தொடங்கிய முதல் ஆண்டிலேயே (1946இல்) இவருடைய 'பெண்' என்ற நாவல் பரிசு பெற்றது. இந்நாவல் தமிழில் பல பதிப்புகளைக் கொண்டதோடு, இந்தி, வங்காளம், கன்னடம், மலையாளம் போன்ற பல மொழிகளிலும் பெயர்க்கப்பட்டு நூலாக வெளிவந்துள்ளது.

இவரது சிறந்த படைப்புகள் சில, பரிசுகள் பல பெற்றுள்ளன. நெஞ்சின் அலைகள், வேங்கையின் மைந்தன், கண்ணான கண்ணன், கயல்விழி, எங்கே போகிறோம், பாவைவிளக்கு ஆகியவை குறிப்பிடத்தக்கன. பாவை விளக்கு போன்ற இவரது படைப்புகள் பல திரைப்படங்களாகவும், மேடை நாடகங்களாகவும், சின்னத்திரை மற்றும் வானொலி நாடகங்களாகவும் வெளிவந்து புகழ்பெற்றுள்ளன.

1974ஆம் ஆண்டில் மதுரைப் பல்கலைக் கழகம் இவரது நூல்களையும், படைப்புகளையும் ஆராய நான்கு நாள் கருத்தரங்கு நடத்தியது. இவரது படைப்புகளில் முனைவர் பட்டத்திற்கான ஆய்வுகள் பல மேற்கொள்ளப்பட்டன. இவர் தமிழ் இலக்கிய மாநாடுகளிலும், எழுத்தாளர் சங்கங்களிலும் பங்கேற்றுள்ளார். 1966லிருந்து இந்திய வானொலியில் சொற்பொழிவுத்துறை அமைப்பாளராகவும், பின் தென்னிந்திய முதன்மை அமைப்பாளராகவும் பணியாற்றினார்.

வாசகர்களுக்கு எது பிடிக்குமோ அதை எழுதுவது எழுத்துப் பணியாகாது; எது பிடிக்க வேண்டும் என்று ஆசிரியர் நினைக்கின்றாரோ, எதை வெளியிட வேண்டுமென்று அவரது உள்ளம் துடிக்கிறதோ, அதை வாசகர்களுக்குப் பிடிக்கும் முறையில் எழுத வேண்டும் என்பது இவரது கருத்தாகிச் சிறப்புப் பெறுகிறது.

தமக்கு எது உண்மையென்று தோன்றுகிறதோ, எது நன்மை என்று படுகிறதோ, அதை யாருக்கும் அஞ்சாமல் கலைத்தன்மையோடு வெளியிட வேண்டுமென்பது இவருடைய இலக்கியக் கொள்கையாகிறது. இவர் 1988 ஜனவரி 31ஆம் தேதியில் அமரர் ஆனார். இனி இவரது படைப்புகளுக்கான பிறப்பிடம், கருப்பொருள்கள் ஆகியவற்றைக் காண்போம்.

வாழ்க்கை அனுபவங்களும், கற்பனை அனுபவங்களும், எழுத்தாற்றலும் சேர்ந்ததே படைப்பிலக்கியமாகிறது. இலக்கியவாதியான படைப்பாளனுக்குக் கற்பனை ஆற்றல் என்பது அனுபவங்களிலிருந்தே பிறக்கிறது. படைப்பாளனின் சொந்த வாழ்க்கை அனுபவம் அவன் எழுத்திற்கான மூல வித்தாக அமைகிறது. படைப்பாளனின் குடும்ப வாழ்க்கை, பிறப்பு, வளர்ப்பு, உற்றம், சுற்றம், சமூகம், அரசியல், பொருளாதாரம், கலாச்சாரம் ஆகியவை அனைத்தும் அவனுடைய அக, புற வாழ்விற்கான அனுபவங்களாகின்றன. வாழ்க்கையும் இலக்கியமும் ஒன்றிலிருந்து ஒன்று பிரிக்க முடியாதவை. வாழ்க்கை, இலக்கியப் படைப்பாளனைப் பாதிக்கிறது. அதேபோல் வாழ்க்கையை இலக்கியப் படைப்பாளனும் பாதிக்கிறான். வாழ்க்கையே படைப்பாளனுக்கு மூலப்பொருளாய் அமைகிறது. அதைக்கொண்டு புதியது ஒன்றைப் படைத்து அதை அவன் அந்த வாழ்க்கைக்கே திருப்பித் தருகிறான்.

• எடுத்துக்காட்டு: வறுமை வாழ்க்கையால் பாதிக்கப்படும் படைப்பாளனின் வெளிப்பாடு இவ்விதம் அமைகிறது:
  

இதிலிருந்து தனிமனித வாழ்க்கை அனுபவங்களும், சமூக வாழ்க்கை அனுபவங்களுமே இவரது கதைகளின் பிறப்பிடமாய் அமைந்துள்ளதை அறிய முடிகிறது.

அகிலனின் தொடக்க காலக் கதைகள் முதல் இறுதிக் காலக் கதைகள் வரை குடும்பம் சார்ந்த நிகழ்வுகளும், சமூகச் சிக்கல்களுமே முக்கிய இடத்தைப் பெற்று வருகின்றன. இவையே அவருடைய கதைகளில் கருப்பொருளாகவும் அமைகின்றன. இதனடிப்படையில் அகிலனின் சிறுகதைகளை இரண்டு வகைகளாகப் பிரிக்கலாம். 1) குடும்பம் சார்ந்த கதைகள் 2) சமூகம் சார்ந்த கதைகள். வாழ்க்கைப் பிரச்சனைகள், அவற்றுக்கான தீர்வுகள் இவையே அவருடைய கதைகளில் மையத் தன்மை பெற்றுக் கருப்பொருளாகின்றன. பிரச்சனைகளும், போராட்டங்களுமே மனிதனை உருவாக்கும் என்பது இதன் வழி அறியப்படும் கருத்தாகிறது.

அகிலனின் குடும்பம் சார்ந்த கதைகளில் அதன் சிக்கல்களும், நிகழ்வுகளுமே கருப்பொருள்களாகின்றன. குடும்பச் சூழல்களாக இலட்சிய வாழ்க்கை, அன்பு வாழ்க்கை, உறவுநிலைச் சிக்கல், காதல், வறுமை, பொருளாதாரக் கவலைகள், போராட்டங்கள், பூசைகள், மந்திரங்கள், தந்திரங்கள் ஆகியவை காட்டப்படுகின்றன. இவையே கதைப் பொருளாகவும், கருப்பொருளாகவும் வெளிப்பட்டு வாழ்க்கைப் பாடங்களாகின்றன. அடிமைத்தனம் வெறுக்கப்பட்டு, மனிதநேயம் பேணும் உத்தமர் வாழ்க்கையும் கருப்பொருளாகிறது. பயன் விளைவிக்கும் கருப்பொருள்கள் இவரது குடும்ப வாழ்க்கைக் கதைகளுக்கு உரியனவாகின்றன.

அகிலனின் சிறுகதைகளுள் ஒன்றான 'புயல்' சிறுகதை இப்பகுதியில் இடம்பெற்றுள்ளது. இக்கதையின் கதைப்பொருள், இப்பாடத்தில் விளக்கம் பெறுகிறது.

3.3.1 ‘புயல்’ சிறுகதையின் கதைப்பொருள்

அன்புள்ளம் கொண்ட சிறுவனின் மனிதநேயம் எவ்வாறெல்லாம் மற்றவர்களால் பாதிப்புக்கு உள்ளாக்கப்படுகிறது என்பது 'புயல்' சிறுகதையின் கருப்பொருளாக அமைகின்றது.

வாழ்க்கைப் பயன் என்பது பிறருக்குப் பயன்பட வாழ்தல். இத்தகைய வாழ்க்கைக்குப் பொருத்தமானவனாக ராஜு விளங்குகிறான். புயலால் பாதிக்கப்பட்ட மக்களுக்கு  உதவ வேண்டும் என்ற எண்ணம் மற்றும் அவனது கருணை உள்ளம் அறத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டது. தாய், தந்தையரை எவ்வளவு வற்புறுத்தியும், அவர்கள் துன்பப்பட்டவர்களுக்கு உதவாத நிலையில் கோபம் கொள்ளாமல், தன்னால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லையே என்று வேதனைப்படுவது, அவன் நல்ல பண்பினைக் காட்டுகிறது. அந்த இளம் வயதிலேயே தன் உழைப்பின் மூலம் பெற்ற பதினைந்து ரூபாய்க்குக் கூட அவன் சொந்தக்காரனாய் இருக்க விரும்பாமல் அதைப் பிறருக்குச் செலவிடுவதன் மூலம் அவன் வாழ்க்கை அர்த்தமுள்ளதாகிறது. மற்றவர் துன்பத்தைத் தன் துன்பம்போல் கருதும் ராஜு பாத்திரம் பிறருக்கு வழிகாட்டும் அளவில் பயனுள்ளதாகிறது. இதேபோல் தனியொருவனுக்கு உணவில்லாத நிலையில் ராஜு படும்பாடு அவனது பயனுள்ள வாழ்க்கைக்கு எடுத்துக்காட்டாகிறது.

இனி, அடுத்து வரும் பகுதியில் இச்சிறுகதை காட்டும் சமூகப் பயன்களைக் காண்போம்.

3.3.3 ‘புயல்’ சிறுகதையின் சமூகப் பயன்

ஒவ்வொரு தனிமனிதனும் மனிதப் பண்புகளைப் பெற்றுப் பயனுடைய வாழ்க்கை வாழ்வதன் மூலமே அவர்கள் வாழும் சமூகம் பயனடைய முடியும். தனி மனிதர்கள் ஆற்றும் சமூகக் கடமைகளே சமூகத்தை முன்னேற்ற உதவும். இச்சிறுகதையில் சமூகக் கடமையாற்றும் கதைப்பாத்திரமாக ராஜு விளங்குகிறான். அவன் மூலம் பெறப்படும் சமூகப் பயன்களாகப் பின்வருபவை அமைகின்றன.

• புயலால் பாதிக்கப்பட்டு அந்தக் கிராம மக்களின் வாழ்க்கை சீரழிந்து விட்டதை எண்ணிக் கண்ணீர் விடும் நிலையில் ராஜுவின் சமூக அக்கறை வெளிப்படுகிறது.
  

• துன்பப்பட்டவர்களுக்கு இடமளித்து உதவ வேண்டும் என்ற நிலையில் தந்தையிடம், 'மனமிருந்தால் மார்க்கம் உண்டு'  என்று கூறுவதன் மூலம் அவனது சமூக சேவை மனப்பாங்கு வெளிப்படுகிறது.
  

• நாம் உபயோகப்படுத்தாத கூடத்தை அவர்களுக்கு ஒதுக்கித் தந்தால் என்ன? என்று கேட்பதன் மூலம் அவன் சமூக நோக்கம் தெரிகிறது.
  

• 'கண்டவனுங்க எல்லாரையும் வீட்டுக்குள்ளே விடச் சொல்லறயா?' என்று கேட்கும் தந்தைக்கு, 'கோயிலுக்குள்ளே எல்லோரும் செல்வதில்லையா?' என்று பதிலளிப்பதன் மூலம் 'கடவுள் வாழும் கோயிலை விட மனிதன் வாழும் மாளிகை உயர்ந்ததா?' இல்லை என்பது உணர்த்தப்பட்டு, அவனது சமூகச் சமதர்மச் சிந்தனை அறியப்படுகிறது.
  

• தாயும், தந்தையும் கிராமத்தினருக்குச் சிறு உதவி கூடச் செய்ய மறுத்த நிலையிலும், அவர்களுக்கு ஏதாவது ஒரு வகையில் உதவிசெய்ய முடியுமா? என்று மீண்டும் மீண்டும் செயல்படும் அளவில் அவனது சமூகக்கடமை வெளிப்படுகிறது.
  

• குளிராலும், பசியாலும் நடுங்கிக் கொண்டிருக்கும் கிராம மக்களுக்குக் கஞ்சி காய்ச்சி ஊற்றும்படி கேட்பது சமூக மனப்பான்மையைக் காட்டுகிறது.
  

• தன்னால் இயன்ற அளவு உதவியாவது கிராம மக்களுக்குச் செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் அவர்களுக்குப் போர்வை வாங்கித் தருவது ராஜுவின் சமூக ஈடுபாட்டினைச் சுட்டுகிறது.
  

• மூன்று விதவைப் பெண்களின் நிலையைப் பார்த்து அவன் வருந்துவதும், அழுவதும் சமூக நேயத்தைக் காட்டுகின்றன.
  

• விதவைப் பெண்களுக்குக் கொடுத்த போர்வையைத் தாய் வாங்கிக் கொண்டு வந்ததை அறிந்த மாத்திரத்தில் அவன் உள்ளத்தில் புயல் வீசுவது சமூகக் குறைபாடுகளைக் களைய முனையும் முயற்சியாக விளங்குகிறது. இங்ஙனம், ராஜு பாத்திரப்படைப்பின் மூலம் சமூகப் பயன்கள் உரைக்கப்படுவதோடு, பிறர் துன்பத்தில் பங்கெடுக்கும் நல்ல மனிதநேயப் பண்புகளை ஒவ்வொருவரும் வளர்த்துக் கொள்ள வேண்டும் என்பதும் அறியப்படுகிறது.

மனிதநேய மாற்றங்கள் எல்லாக் காலங்களிலும், எல்லாச் சமூகங்களிலும் தடையின்றி நிகழ வேண்டும். அப்பொழுது தான் சமூக முன்னேற்றத்திற்கு வழியேற்பட்டு நாடு நலம் பெற முடியும்.