142. முல்லை

	வான் இகுபு சொரிந்த வயங்கு பெயற்கடை நாள்,
	பாணி கொண்ட பல் கால் மெல் உறி
	ஞெலி கோல் கலப் பை அதளொடு சுருக்கி,
	பறிப் புறத்து இட்ட பால் நொடை இடையன்
5	நுண் பல் துவலை ஒரு திறம் நனைப்ப,
	தண்டு கால் வைத்த ஒடுங்கு நிலை மடி விளி
	சிறு தலைத் தொழுதி ஏமார்த்து அல்கும்
	புறவினதுவே-பொய்யா யாணர்,
	அல்லில் ஆயினும் விருந்து வரின் உவக்கும்,
10	முல்லை சான்ற கற்பின்,
	மெல் இயற் குறுமகள் உறைவின், ஊரே.	உரை

221. முல்லை

	மணி கண்டன்ன மா நிறக் கருவிளை
	ஒண் பூந் தோன்றியொடு தண் புதல் அணிய,
	பொன் தொடர்ந்தன்ன தகைய நன் மலர்க்
	கொன்றை ஒள் இணர் கோடுதொறும் தூங்க,
5	வம்பு விரித்தன்ன செம் புலப் புறவில்,
	நீர் அணிப் பெரு வழி நீள் இடைப் போழ,
	செல்க-பாக!-நின் செய்வினை நெடுந் தேர்:
	விருந்து விருப்புறூஉம் பெருந் தோட் குறுமகள்,
	மின் ஒளிர் அவிர் இழை நல் நகர் விளங்க,
10	நடை நாட் செய்த நவிலாச் சீறடிப்
	பூங் கட் புதல்வன் உறங்குவயின் ஒல்கி,
	'வந்தீக, எந்தை!' என்னும்
	அம் தீம் கிளவி கேட்கம் நாமே.	உரை

316. முல்லை

	மடவது அம்ம, மணி நிற எழிலி-
	'மலரின் மௌவல் நலம் வரக் காட்டி,
	கயல் ஏர் உண்கண் கனங்குழை! இவை நின்
	எயிறு ஏர் பொழுதின் ஏய்தருவேம்' என,
5	கண் அகன் விசும்பின் மதி என உணர்ந்த நின்
	நல் நுதல் நீவிச் சென்றோர், தம் நசை
	வாய்த்து வரல் வாரா அளவை, அத்தக்
	கல் மிசை அடுக்கம் புதையக் கால் வீழ்த்து,
	தளி தரு தண் கார் தலைஇ,
10	விளி இசைத்தன்றால், வியல் இடத்தானே.	உரை