17. குறிஞ்சி

	நாள் மழை தலைஇய நல் நெடுங்குன்றத்து,
	மால் கடல் திரையின் இழிதரும் அருவி
	அகல் இருங் கானத்து அல்கு அணி நோக்கி,
	தாங்கவும் தகைவரை நில்லா நீர் சுழல்பு
5	ஏந்து எழில் மழைக் கண் கலுழ்தலின், அன்னை,
	'எவன் செய்தனையோ? நின் இலங்கு எயிறு உண்கு' என,
	மெல்லிய இனிய கூறலின், வல் விரைந்து,
	உயிரினும் சிறந்த நாணும் நனி மறந்து,
	உரைத்தல் உய்ந்தனனே-தோழி!-சாரல்,
10	காந்தள் ஊதிய மணி நிறத் தும்பி
	தீம் தொடை நரம்பின் இமிரும்
	வான் தோய் வெற்பன் மார்பு அணங்கு எனவே.	உரை

208. பாலை

	விறல் சால் விளங்கு இழை நெகிழ, விம்மி,
	அறல் போல் தெள் மணி இடை முலை நனைப்ப,
	விளிவு இல கலுழும் கண்ணொடு, பெரிது அழிந்து,
	எவன் இனைபு வாடுதி?-சுடர் நுதற் குறுமகள்!-
5	செல்வார் அல்லர் நம் காதலர்; செலினும்,
	நோன்மார் அல்லர், நோயே; மற்று அவர்
	கொன்னும் நம்புங் குரையர் தாமே;
	சிறந்த அன்பினர்; சாயலும் உரியர்;
	பிரிந்த நம்மினும் இரங்கி, அரும் பொருள்
10	முடியாதுஆயினும் வருவர்; அதன்தலை,
	இன் துணைப் பிரிந்தோர் நாடித்
	தருவது போலும், இப் பெரு மழைக் குரலே?	உரை

209. குறிஞ்சி

	மலை இடம்படுத்துக் கோட்டிய கொல்லைத்
	தளி பதம் பெற்ற கான் உழு குறவர்
	சில வித்து அகல இட்டென, பல விளைந்து,
	இறங்குகுரல் பிறங்கிய ஏனல் உள்ளாள்,
5	மழலை அம் குறுமகள், மிழலைஅம் தீம் குரல்
	கிளியும் தாம் அறிபவ்வே; எனக்கே
	படும்கால் பையுள் தீரும்; படாஅது
	தவிரும்காலைஆயின், என்
	உயிரோடு எல்லாம் உடன் வாங்கும்மே!	உரை