10. பாலை

	அண்ணாந்து ஏந்திய வன முலை தளரினும்,
	பொன் நேர் மேனி மணியின் தாழ்ந்த
	நல் நெடுங் கூந்தல் நரையொடு முடிப்பினும்,
	நீத்தல் ஓம்புமதி-பூக் கேழ் ஊர!
5	இன் கடுங் கள்ளின் இழை அணி நெடுந் தேர்க்
	கொற்றச் சோழர் கொங்கர்ப் பணீஇயர்,
	வெண் கோட்டு யானைப் போஒர் கிழவோன்
	பழையன் வேல் வாய்த்தன்ன நின்
	பிழையா நல் மொழி தேறிய இவட்கே.	உரை

87. நெய்தல்

	உள் ஊர் மா அத்த முள் எயிற்று வாவல்
	ஓங்கல்அம் சினைத் தூங்கு துயில் பொழுதின்,
	வெல் போர்ச் சோழர் அழிசிஅம் பெருங் காட்டு
	நெல்லி அம் புளிச் சுவைக் கனவியாஅங்கு,
5	அது கழிந்தன்றே-தோழி!-அவர் நாட்டுப்
	பனி அரும்பு உடைந்த பெருந் தாட் புன்னை
	துறை மேய் இப்பி ஈர்ம் புறத்து உறைக்கும்
	சிறுகுடிப் பரதவர் மகிழ்ச்சியும்,
	பெருந் தண் கானலும், நினைந்த அப் பகலே.	உரை

281. பாலை

	மாசு இல் மரத்த பலி உண் காக்கை
	வளி பொரு நெடுஞ் சினை தளியொடு தூங்கி,
	வெல் போர்ச் சோழர் கழாஅர்க் கொள்ளும்
	நல் வகை மிகு பலிக் கொடையோடு உகுக்கும்
5	அடங்காச் சொன்றி, அம் பல் யாணர்
	விடக்குடைப் பெருஞ் சோறு, உள்ளுவன இருப்ப,
	மழை அமைந்து உற்ற மால் இருள் நடு நாள்,
	தாம் நம் உழையராகவும், நாம் நம்
	பனிக் கடுமையின், நனி பெரிது அழுங்கி,
10	துஞ்சாம் ஆகலும் அறிவோர்
	அன்பிலர்-தோழி!-நம் காதலோரே.	உரை

379. குறிஞ்சி

	புன் தலை மந்தி கல்லா வன் பறழ்
	குன்று உழை நண்ணிய முன்றில் போகாது,
	எரி அகைந்தன்ன வீ ததை இணர
	வேங்கைஅம் படு சினைப் பொருந்தி, கைய
5	தேம் பெய் தீம் பால் வௌவலின், கொடிச்சி
	எழுது எழில் சிதைய அழுத கண்ணே,
	தேர் வண் சோழர் குடந்தைவாயில்
	மாரி அம் கிடங்கின் ஈரிய மலர்ந்த,
	பெயல் உறு நீலம் போன்றன விரலே,
10	பாஅய் அவ் வயிறு அலைத்தலின், ஆனாது,
	ஆடு மழை தவழும் கோடு உயர் பொதியில்
	ஓங்கு இருஞ் சிலம்பில் பூத்த
	காந்தள்அம் கொழு முகை போன்றன, சிவந்தே.	உரை

400. மருதம்

	வாழை மென் தோடு வார்புஉறுபு ஊக்கும்
	நெல் விளை கழனி நேர் கண் செறுவின்,
	அரிவனர் இட்ட சூட்டு அயல், பெரிய
	இருஞ் சுவல் வாளை பிறழும் ஊர!
5	நினின்று அமைகுவென்ஆயின், இவண் நின்று,
	இன்னா நோக்கமொடு எவன் பிழைப்பு உண்டோ?
	மறம் கெழு சோழர் உறந்தை அவையத்து,
	அறம் கெட அறியாதாங்கு, சிறந்த
	கேண்மையொடு அளைஇ, நீயே
10	கெடு அறியாய் என் நெஞ்சத்தானே.	உரை