3. பாலை

	ஈன் பருந்து உயவும் வான் பொரு நெடுஞ் சினைப்
	பொரி அரை வேம்பின் புள்ளி நீழல்,
	கட்டளை அன்ன வட்டு அரங்கு இழைத்து,
	கல்லாச் சிறாஅர் நெல்லி வட்டு ஆடும்
5	வில் ஏர் உழவர் வெம் முனைச் சீறூர்ச்
	சுரன்முதல் வந்த உரன் மாய் மாலை
	உள்ளினென் அல்லெனோ, யானே-உள்ளிய
	வினை முடித்தன்ன இனியோள்
	மனை மாண் சுடரொடு படர் பொழுது எனவே?	உரை

141. பாலை

	இருஞ் சேறு ஆடிய கொடுங் கவுள், கய வாய்,
	மாரி யானையின் மருங்குல் தீண்டி,
	பொரி அரை ஞெமிர்ந்த புழற் காய்க் கொன்றை,
	நீடிய சடையோடு ஆடா மேனிக்
5	குன்று உறை தவசியர் போல, பல உடன்
	என்றூழ் நீள் இடைப் பொற்பத் தோன்றும்
	அருஞ் சுரம் எளியமன், நினக்கே; பருந்து பட,
	பாண்டிலொடு பொருத பல் பிணர்த் தடக் கை
	ஏந்து கோட்டு யானை இசை வெங் கிள்ளி
10	வம்பு அணி உயர் கொடி அம்பர் சூழ்ந்த
	அரிசில் அம் தண் அறல் அன்ன, இவள்
	விரி ஒலி கூந்தல் விட்டு அமைகலனே.	உரை

298. பாலை

	வம்ப மாக்கள் வரு திறம் நோக்கி,
	செங் கணை தொடுத்த செயிர் நோக்கு ஆடவர்
	மடி வாய்த் தண்ணுமைத் தழங்கு குரல் கேட்ட
	எருவைச் சேவல் கிளைவயிற் பெயரும்
5	அருஞ் சுரக் கவலை, அஞ்சுவரு நனந்தலைப்
	பெரும் பல் குன்றம் உள்ளியும், மற்று-இவள்
	கரும்புடைப் பணைத் தோள் நோக்கியும், ஒரு திறம்
	பற்றாய்-வாழி, எம் நெஞ்சே!-நல் தார்ப்
	பொற்றேர்ச் செழியன் கூடல் ஆங்கண்,
10	ஒருமை செப்பிய அருமை, வான் முகை
	இரும் போது கமழும் கூந்தல்,
	பெரு மலை தழீஇயும், நோக்கு இயையுமோமற்றே?	உரை