233. முல்லை

	கவலை கெண்டிய கல்வாய்ச் சிறு குழி
	கொன்றை ஒள் வீ தாஅய், செல்வர்
	பொன் பெய் பேழை மூய் திறந்தன்ன
	கார் எதிர் புறவினதுவே-உயர்ந்தோர்க்கு
	நீரொடு சொரிந்த மிச்சில், யாவர்க்கும்
	வரைகோள் அறியாச் சொன்றி,
	நிரை கோற் குறுந்தொடி தந்தை ஊரே.	உரை

359. மருதம்

	கண்டிசின்-பாண!-பண்பு உடைத்து அம்ம:
	மாலை விரிந்த பசு வெண் நிலவின்
	குறுங் காற் கட்டில் நறும் பூஞ் சேக்கை,
	பள்ளி யானையின் உயிர்த்தனன் நசைஇ,
	புதல்வற் தழீஇயினன் விறலவன்;
	புதல்வன் தாய் அவன் புறம் கவைஇயினளே.	உரை

400. முல்லை

	'சேயாறு செல்வாம் ஆயின், இடர் இன்று,
	களைகலம் காமம், பெருந்தோட்கு' என்று,
	நன்று புரிந்து எண்ணிய மனத்தை ஆகி,
	முரம்பு கண் உடைய ஏகி, கரம்பைப்
	புது வழிப் படுத்த மதியுடை வலவோய்!
	இன்று தந்தனை தேரோ-
	நோய் உழந்து உறைவியை நல்கலானே?	உரை