கூறினார்.  பலியிடுவதைக் கருதி மாரி மகிழ்ந்து அரசனுக்கு அருள்  புரிவாள் என்ற மூடநம்பிக்கையால் ஏனைமாந்தர்  அங்ஙனம் வாழ்த்துமாறு கூறினர்.  மரணகாலத்தும் அஞ்சாமல் நின்றமையால்,  ‘மலக்கிலா  மனத்தர்';என மீண்டுங் கூறினார். ‘மலக்கு'; என்னுஞ் சொல்  கலக்கம்  என்ற பொருளில் வருதலை, ‘பேதை நெஞ்சம் பெருமலக் குறுமே'; என்ற குறுந்தொகை 194 ஆவது செய்யுளடியான் அறியலாம்.  ‘வறிது  சிறிதாகும';  என்பது தொல்காப்பியம் இனி,  வறிது பயினின்மை எனலுமாம்.               (54)

இளைஞர் மன்னனை வாழ்த்துதல்

(இ-ள்.) மறவியின் மயங்கி-கள்ளிற்போல (மோஹநீயத்தால்)  மயங்கி,  வையத்து  உயிர்களை வருத்தஞ் செய்யாது - உலகிலுள்ள உயிர்களைத் துன்புறுத்தாமல், அறம் இயல் மனத்தைஆகி - அறம்  நிறைந்த மனமுடையவனாகி,  ஆர்உயிர்க்கு  அருள்பரப்பி - அரிய பல்லுயி்ர்க்கும் அருளைப் பரவச் செய்து, சிறை  அன பிறவிபோக்கும் - சிறைக்கூடம் போன்ற பிறவியினை நீக்கும், திருவறம் - (இறைவனருளிய)  திருவறத்தில், மருவிச்சென்று - பொருந்தி நடந்து,  புகழ்நிறை  உலகம் காத்து -புகழ்நிறையும் உலகத்தைக் காத்தளித்து, நீடுவாழ்க-நீடுழிகாலம் வாழ்க, என்று  நின்றார் - என்று  அரசனுக்கு  அவ்விளைஞர்   ஆசி கூறி நின்றார். (எ-று.)]