“புரவல  கருதிற்றுண்டேல்  அருளியல் செய்து  செல்க ஆகுவதாக”  என்றான்.

அருளியல், குறிப்பு மொழி; இனி, எண்ணியவாறு‘ என்னும் பொருளியல்  உயர்வாகக் கூறினானுமாம். (61)

வேந்தன்,  கருணைக்குப் பாத்திரனாகி மீண்டும் வினவல்

(இ-ள்.) அன்னணம் அண்ணல்கூற - அவ்வாறு அண்ணலாகிய அபயருசி  கூறலும், மன்னவன் - மாரிதத்தவரசன், அருளுடை  மன்னத்தன் ஆகி - அருள்  நிறைந்த மனமுடையவனாய்,  தன்  கை வாளும் - தன்கையிலுள்ள வாளாயுதத்தையும்,  மனத்திடை  மறனும் - மனத்திலுள்ள தீய நினைவையும்,  மாற்றி - ஒருங்கே  நீக்கி, இனி  என் - (மாக்கோழியின்பலியால்  துன்புற்ற உங்களை விட வேறு சாட்சியம் இனி)  என்ன இருக்கின்றது, எனக்கு நீயே இறைவன் - எனக்கு இனி நீயே உண்மையான தெய்வம், என-என்று கூறி,  இறைஞ்சி நின்று - வணங்கி  நின்று, குமர - இளைஞரே.  நுங்கள்  பவத்தொடு பரிவும் - நும் பழம்பிறவிகளின்  வரலாற்றோடு நீவி்ர் எய்திய துன்பங்களையும், பன்னுக - எனக்கு  உரைப்பீராக, என்றான் - என்றனன்.   (எ-று.)

இனி, இறைவன் நீயே  எனக்கு  என்றதனால், இனி, என்இறைவன் நீயே;  சண்டமாரி  அல்லள் என்ற  பொருளும்தோன்றும்.            (62)