போகத்தையும், எய்தினாம்-அடைந்துளோம் (ஆதலின்),முந்தையின் மும்மடி-முற்பிறப்பிற்  செய்ததைக் காட்டிலும் மூன்று மடங்கு (மிகுதியாக), புண்ணியம் முயன்று- நல்வினைகளை முயற்சியுடன் பெற்று, இந்திர உலகமும்-அகமிந்திர உலகத்தையும், எய்தற்  பாலது - அடையும் முறைமை யுடையது.     (எ-று.)

நாம் செய்த நல்வினைகளினாலேயே நமக்குப் போகப்பொருள் முதலியன கிடைத்துள்ளன;  ஆகலின்,  மீண்டும் அந்நல்வினைகளைப் பெறமுயன்று  தேவாதி சுகத்தையும் பெறவேண்டு் மென்று  அசோகன் எண்ணினானென்க.

ஒருவன், இப்பிறப்பில் அடைந்தனுபவிக்கும் இன்பதுன்பங்களைக் கொண்டே  முற்பிறப்பிற் செய்த  நல்வினைகளையும்;  இப்பிறப்பில் உள்ள எண்ணம் செயல் முதலியவற்றைக் கொண்டு மறுபிறவியின் இன்பதுன்பங்களையும், ஒருவாறு பகுத்தறிய முடியும்.  ஆதலின்,  ‘முந்து...எய்தினாம்‘  என்று  இவ்வசோகனும் எண்ணினானென்றுணர்க.  முந்து-முற்பிறவி, நல்வினை வருவதற்கு ஏதுவாய செயல் முதலியவற்றை, முந்துசெய்’தது என்றார்.  நல்வினை உத்தம மானிடனாகப் பிறத்தற்குக் காரணமான  நாமகருமம், பூர்ண ஆயுள் பெறுவதற்குக் காரணமான  ஆயுஷ்யகருமம் முதலியனவாகும். முளைத்தல்-உதயமாதல்; பயனளிக்குங்

காலத்து பலனைத்தரல்.  ‘அருவினை விளையுளாய பிறவி‘  என்றார் (யசோ.46ல்.) முன்னரும். இத்தலை-இப்பிறவி நல்வினை செய்தார் நினைத்த பொருள்பெறுவதனை, ‘சிந்தை செய்பொருள்‘  என்றார்.    

என்று (சீவக.2877 ல்) கூறியது ஈண்டு ஒப்பு நோக்கற்பாலது.  ஒடு-உயிர்பின் மேற்று; இனி, “நாவீற்றிருந்த புலமா மகளோடு நன்பொற், பூ வீற்றிருந்த புலமா