1. இயற்கைப் புணர்ச்சி | 15. | தன்னயந் தெளித்தலுந் தலைப்பிரி வச்சமும்
இன்னியல் வன்பொறை யெய்துத லருமையும்
உயிரெனக் கூறலு மாற்றினன் பெயர்தலும்
செயிர்தபு காதற் றெய்வப் புணர்ச்சி. |
(எ-து.) சொல்லப்பட்ட பாகினுள் தெய்வப்புணர்ச்சியாமாறு உணர்த்துதல் நுதலிற்று. (இ-ள்.) முற்செய்வினை காரணமாகக் கண்ணுற்றுப் புணர்ந்த பின்பு தலைமகன் நயப்புணர்த்தலும் தெருட்டலும், பிரிவச்சமும், வன்பொறையும் எய்துதலருமையும், உயிரென்றலும் ஆற்றிப் பெயர்தலு மெனப் பட்டன தெய்வப் புணர்ச்சியாமென்றவாறு. | 1. | “கொங்குதேர் வாழ்க்கை யஞ்சிறைத் தும்பி
காமஞ் செப்பாது கண்டது மொழிமோ
பயிலியது கெழீஇய நட்பின் மயிலியற்
செறியெயிற் றரிவை கூந்தலின் | | 5. | நறியவு முளவோநீ யறியும் பூவே?’ (குறுந்-2) | | என்பது நயப்புணர்த்தியது. | | 2. | “யாயு ஞாயு மாரா கியரோ
எந்தையு நுந்தையு மெம்முறைக் கேளிர்
யானு நீயு மெவ்வழி யறிதும்
செம்புலப் பெயனீர் போல | | 5. | அன்புடை நெஞ்சந் தாங்கலந் தனவே’ (குறுந். 40)
| | என்பது தெளித்தல். | | 3. | இனையல் வாழி பிரிவொன் றிலனே
நனைமலர் நறும்பூங் கோதை
அமையே னின்னையா னகன்ற ஞான்றே”(1)
(களவியற். 25, மேற்.) | | என்பது பிரிவச்சம், | | 4. | “1ஆற்றினன் மன்னோ நெஞ்சே பிரியின்
ஆற்றா ளிவளென வழுங்கின மாக
ஆற்றா நிலைமை கைவிட்
டாற்றா ளாயின ளாயிழை யதற்கே”(2)
என்பது வன்பொறை. |
1. இறை. 2, உரை |