“நின்மார் படைதலின் இனிதாகின்றே
நும்மில் புலம்பினும் உள்ளுதொறும் நலியும்”¹      (அகம்-58)

என்றது இடந்தலைப் பாட்டில் நேர்ந்த தேற்றம்.

“பேராச் சிறப்பின்” எட்டு என்றல்,

பேரும் சிறப்பின ஆறு என்றலை எடுத்தோத்தாற்² காட்டி நின்றது.

இதுவரை இயற்கைப் புணர்ச்சியும் இடந்தலைப் பாடும். ‘வாயில் பெட்பினும்’ என்னுமளவும் பாங்கற் கூட்டம். மேல் தொடர்பவை தோழியிற் கூட்டம்.

பெற்ற வழி மகிழ்ச்சியும் என்பது-இடந்தலைப்பாட்டினை யொட்டி நிகழும் இன்பினைப் பெற்றவழி அகத்துத் தோற்றும் பெருமகிழ்வும்.

“நீங்கின் தெறூஉம் குறுகுங்கால் தண்ணென்னுந்
தீயாண்டுப் பெற்றாள் இவள்”³      (குறள்-1104)

“ஒடுங்கீ ரோதி ஒண்ணுதற் குறுமகள்
நறுந்தண் நீரளா ரணங்கினளே
இனையள் என்றவட் புனையளவு அறியேன்

1. பொருள்: நும்முள் ஏற்பட்ட தனிமையில் நின்னை நினையும்தோறும் (வருந்தும் வாடைக் காற்றில் ஓரிடத்து நின் வருகையை நினைந்து இவள் நிற்கும் நிலையானது) நின்மார்பைப் புல்லுவதினும் இனிமையாகும்.

2. எடுத்தோத்தால்-எடுத்துக் கூறியதால், மெய்தொட்டுப் பயிறல் முதல் தீராத் தேற்றம் வரை எடுத்துக் கூறப்பட்டதால், நுகர்ச்சி, தேற்றம் தவிர்த்த ஆறும் பேரும் சிறப்பின என்க.

3. கருத்து: இவளை நீங்கின் சுடுவதும் நெருங்கின் தண்ணென ஆவதும் ஆகிய நெருப்பை இவள் எங்குப் பெற்றாள்?-தலைவன் கூற்று.