சில மெல்லியவே கிளவி
அனைமெல் லியல்யான் முயங்குங்காலே” ¹      (குறுந்-70)

இவை புணர்ச்சியான் மகிழ்ந்ததற்குச் செய்யுட்கள்.

பிரிந்த வழிக் கலங்கலாவது-இவ்வாறு கூடின தலைமகள் பிரிந்தவழிக் கலக்கமுறுதலும் என்றவாறு.

“என்றும் இனியளாயினும் பிரிதல்
என்றும் இன்னாள் அன்றே நெஞ்சம்
பனி மருந்து விளைக்கும் பரூஉக் கண் இளமுலைப்
படுசாந்து சிதைய முயங்குஞ்
சிறுகுடிக் கானவன் பெருமட மகளே”²

எனவரும்.

இத்துணையும் இடந்தலைப்பாடு. பெற்றவழி மகிழ்தலும் பிரிந்தவழிக் கலங்கலும் பாங்கற் கூட்டத்தினுந் தோழியிற் கூட்டத்தினும் நிகழும்.

நிற்பவை நினைஇ நிகழ்பவை உரைப்பினும் என்பது-காம நுகர்ச்சி யொன்றனையும் நினையாது இவளாலே நமக்கு இல்லறம் இனிது நடக்குமென்று உட்கோடலும். நிற்பவை-இல்லறவினை.

“தேரோன் தெறுகதிர் மழுங்கினுந் திங்கள்
தீரா வெம்மையொடு திசை நடுக்கு உறுப்பினும்
பெயராப் பெற்றியில் திரியாச் சீர்சால்

1.கருத்து: நெஞ்சமே! கூந்தலும் நுதலும் உடைய அரிவை யானவள் உடனிருக்கும் போது தண்ணென்னும் தன்மையள்; பிரியுங்கால் வருத்தம் செய்பவள்; அவள் இயல்பை உணர்வதல்லது இப்படிப்பட்டவள் எனச் சொல்ல அறியேன். சில சொல்ல நினைத்தாலும் அவை மெல்லியனவாம். அவள் உடல் இயல்பு அணையுங் காலத்தில் பஞ்சு மெத்தை போலும். அவ்வளவே சொல்ல இயலும்-புணர்ச்சிப் பின்னர்க் கூறியது.

2.கருத்து: நெஞ்சமே! நம்மால் இளமுலையொடு முயங்குதற்குரிய கானவன் பெருமட மகள் கூடும் அப்பொழுது இனியள். பிரியும் அப்பொழுதும் இன்னாதவளாவள். என் செய்வாம்-தலைவன் நெஞ்சொடு கூறியது.