என்றவழித், தாய்போன்று நும்மைத் தலையளிப்பலெனத் தலைமகன் தலைமை தோன்ற உரனொடு கிளந்தவாறு காண்க. ¹ஒழிந்தோராயின் வரையறையின்மையிற் காட்டாமாயினாம். அவை வந்துழிக் காண்க.

(27)

[இன்பமுந் துன்பமுந் தோன்ற உவமை சொல்லப்படும் எனல்]

இதுவும் மேலதற்கே யாவதோர் வேறுபாடுணர்த்துதல் நுதலிற்று.

இ--ள் : மேற்கூறப்பட்ட உள்ளுறையுவமம் இன்ப துன்பங்கள் தோன்றச் சொல்லவும்படும் என்றவாறு.

“கழனி ²மாஅத்து விளைந்துகு தீம்பழம்
 பழன வாளை கதூஉ மூரன்.”

(குறுந். 8)

என்பது பலவகையின்பமும் வருந்தாது பெறுவரென்பதற்கு உவமையாகி வருதலின் இனிதுறு கிளவியெனப்பட்டது.

“தாய்³சாப் பிறக்கும் புள்ளிக் ⁴கள்வனொடு
 பிள்ளை தின்னு முதலைத்து.”

(ஐங்குறு. 24)

என்பது தலைமகன் ⁵கொடுமை கூறினமையின் துனியுறு கிளவியாயிற்று. இவ்விரு பகுதியும்படச் செய்யப்படும் மேற்கூறிய உள்ளுறையுவமமென்பது இதன் கருத்து. மருங்கென்னும் மிகையானே ஏனையுவமத்தின்கண்ணும் இப்பகுதி கொள்ளப்படும். அவை:--

1. ஒழிந்தோர்க்காயின் என்றிருத்தல் நலம்.

2. மாஅத்து--மாமரத்தினது. வாளை தனக்குரிய உணவன்றி உகுதீம்பழத்தையுங் கதுவுமூர் என்றமையானே பலவகையின்ப மென்றார். பலவகையின்பமும் என்று பொருள் கொண்டமை யான் ‘மரத்து’ என்று பாடங் கொண்டாரோ என்பதும் ஆராயத்தக்கது. மரத்து என்பது சி. வை. தாமோதரம்பிள்ளை பதிப்புப் பாடம்.

3. சா--சாக.

4. கள்வன்--ஞெண்டு.

5. நண்டும் முதலையும் அன்பின்றித் தன் கிளைக்கே கொடுமை செய்தல்போலத் தலைமகனும் தன் கிளைக்கு அன்பின்றிக் கொடுமை செய்பவன் என்பதாம்.