பொருட்பகுதி, பதினாறாகி அடங்கும் நாடக நூலாசிரியர்க்கு என்றவாறு.

¹அது முதனூலை நோக்கிக் கூறியவாறுபோலும்.

முப்பத்திரண்டாவன யாவையெனின்,-- ஒன்பது சுவை யெனப்பட்டவற்றுள் ²உருத்திரமொழிந்த எட்டனையுங் கூறுங்காற் சுவைக்கப்படும் பொருளும், அதனை நுகர்ந்த பொறியுணர்வும், அது மனத்துப்பட்டவழி உள்ளத்து நிகழுங் ³குறிப்பும், குறிப்புக்கள் பிறந்த உள்ளத்தாற் கண்ணீரரும்பலும் மெய்ம்மயிர் சிலிர்த்தலு முதலாக உடம்பின்கண் வரும் வேறுபாடாகிய ⁴சத்துவங்களுமென நான்காக்கி, அச்சுவை யெட்டோடுங் கூட்டி, ஒன்று நான்கு செய்து உறழ, முப்பத்திரண்டா மென்பது. எனவே, சுவைப்பொருளும், சுவையுணர்வும், குறிப்பும், விறலுமென நான்காயின. விறலெனினுஞ் சத்துவமெனினும் ஒக்கும்.

சுவைப்பொருளென்பன:--அறுசுவைக்கு முதலாகிய வேம்புங் ⁵கடுவும் உப்பும் புளியும் (மிளகும்) கரும்பும் போல்வன; அவையாமாறு:-- நகைச்சுவைக்குப் பொருளாவன ⁶ஆரியர் கூறுந் தமிழும், குருடரும் முடவருஞ் செல்லும் ⁷செலவும், ⁸பித்தரும் களியரும் சுற்றத்தாரை இகழ்ந்தாரும் குழவி கூறும் மழலையும் போல்வன. அச்சப்பொருளாவன:--

1. அது--அவ்வாறு அடங்கல். முதனூல்--அகத்தியம்.

2. உருத்திரம்--வெகுளி. உருத்திரமொழிந்த எட்டாவன: நகை, அழுகை, இளிவரல், வியப்பு, அச்சம், வீரம், உவகை. சமநிலை என்பன. ‘உருத்திரமொழித்து ஒழிந்த’ எனவும் பாடம்.

3. குறிப்பு--நகை முதலிய சுவைக்குறிப்பு.

4. சத்துவம்--விறல்; உடம்பின் கணுண்டாகும் வேறுபாடு. அவை முற்கூறப்பட்டன.

5. கடு--கடுக்காய். அது துவர்ப்புக்குக் காட்டப்பட்டது. உறைப்புக்குரியமுதலே சொல்லப்படவில்லை. அது மிளகு என்று கூறலாம். அது தப்பிற்றுப்போலும்.

6. ஆரியர்--வடமொழியாளராகிய ஆரிய தேசத்தவர். அவர் தமிழை எழுத்து நிரம்பக் கூறமாட்டாராதலின் அதுவும் நகைக்கேதுவாயிற்று.

7. செலவு--நடை.

8. பித்தர் முதலியோர் சொற்களும் நகைக்கேதுவாகலின் அவர்களையுங் கூறினார். நகைச்சுவைப் பொருள் களிவையெனச்