Untitled Document | | | என்று இப்படியாய் எக்கா ரியங்களும்
சரியாய்ப் பார்த்துச் சட்டம் கட்டி,
அரங்கு நடையின் அருகாய் ஓர் மலைப் | | 1545 | | பாம்பு போலப் படுத்துக் கொண்டாள்.
நினைக்க நினைக்கஎன் நெஞ்சு வேகுதே
ஐயோ! சிவசிவ! அரஹார! அரஹார!
போதும், போதும், இச்சன்மம் போதும்!
பட்ட துயரமும் பாடும் போதும் |
| 1550 | | கணவர்க்கு அந்திய காலம், தண்ணீர்
குடிக்கும் பாத்திரம் குடுக்கை யானதும்,
பரந்த சட்டி படிக்க மானதும்
பாலும் அன்னப் பாலே யானதும், இனி
எடுத்துச் சொல்வது ஏனோ? அம்மா! |
| 1555 | | மருமக் கள்வழி வந்து பிறந்தவர்க்கு
ஏதும் புதுமை இவற்றில் உண்டோ?
ஈனாப் பேச்சிபோல் எங்களை வெருட்டின
மதினியின் மீதும் வருத்தமொன் றில்லை.
காயம் மணக்குமோ? காஞ்சிரம் இனிக்குமோ? |
| 1560 | | இயற்கையை மாற்ற யாரால் முடியும்?
இவையெல்லாம் அல்ல, என்றென்றைக்கும் என்
மனத்தி லிருந்து வாளா யறுப்பது !
நெஞ்சி லிருந்து நெருப்பா யெரிவது!
மற்று அக்காரியம் வையக மெல்லாம் |
| | 1565 | | அறியும் படியான் அறைவேன், அம்மா!
கணவரின் மரண காலத்து அங்கு
வந்திருந்தவர் என் மகனை நோக்கி,
"தம்பி! உன் தந்தை தலைமாட் டிருந்து,
தீருவா சகத்தில் சிற்சில பதிகம் |
| | 1570 | | படி" யெனச் சொல்லிப் பண்ணை வீட்டி
லிருந்து ஒரு புத்தகம் எடுத்துக் கொடுத்தனர். |
| |
|
|