Untitled Document | 1706 | | மன்னும் ரம்ஸான் முடிவினிலே,
மாலைப் பெழுதில், வான்மீது
சின்ன மதிவந் தெழுமுன்னம்,
சேரிக் குயவன் கடைதன்னில்,
வன்னப் பானை சட்டியெல்லாம்
வைத்த அறையின் நடுவேயான்
தன்னந் தனியே போய்நின்ற
சரிதமிதனைக் கேளாயோ! | 37 |
| 1707 | | கண்ணிற் கண்ட அற்புதமாம்;
காதிற் கேட்ட மொழியேயாம்;
மண்ணிற் செய்த கலமொன்று
மாயமாக வாய்திறந்து
‘வண்ணக் கலமிங் கெவரேயாம்?
வனைந்த குயவன் யாரேயாம்?
எண்ணி யறிந்து விடைதருவார்
யாவருள்ளார்?’ என்றது, அம்மா! | 38 |
| 1708 | | உண்ட வெறியில் முன்னொருநாள்
உண்ட கலத்தை உடைத்தெறிந்தேன்
துண்டாய் துண்டாய்ப் போனகலம்
துணிந்து மெல்ல எனைநோக்கிப்
‘பண்டு யானம் உன்வாழ்வைப்
பாரில் அடைந்தேன்; நீயுமெனக்கு
அண்டு இந்த வாழ்வைஇனி
அடைவாய், உண்மை என்றதடா! | 39 |
| 1709 | | நலஞ்செய் பன்னீர் நாடியொரு
நந்த வனத்தை நானடைந்தேன்;
உலர்ந்து வெந்து கரித்தங்கோர்
உரோஜா நின்ற நிலைகண்டு
‘கலந்த நோயும் யாது?’ என்றென்;
காதில் மெல்ல, ‘யாம் முன்னம்
மலர்ந்த முகமாய் விளையாடி
வாழ்ந்த இடம்ஈது’ என்றதம்மா! | 40 | |
|
|