Untitled Document | | நம்பன் கண்ணன் அழகியவோர்
நடனாய் வந்து நடிக்கின்றான்;
உம்பர் தொழும் அவ் வுத்தமனின்
உவமை காணா உறுப்பழகுக்கு,
இம்பர் எளியேன் அர்ப்பணமாய்
என்னை இன்று வைத்தேனே. |
| |
(இதைக் கேட்டு, போஜராஜன் கவலையிலாழ்கிறான். தேவி
அவன் கனவிலே தோன்றி, காலக்கிரமத்தில் மீரா அவனிடம்
அன்புடையவளாவாளென்றும்; அதுவரையில் பொறுத்திருக்க
வேண்டுமென்றும் கூறுகிறாள். அவன் ஒருவாறு தேறி, தானும்
விஷ்ணு சேவையில் ஈடுபடுகிறான். இடையில், மீரா மதுயாமினி
விரதத்தை மேற்கொண்டு தெருக்களில் பஜனை செய்யத்
தீர்மானிக்கிறாள். அவள் மைத்துனியாகிய ஊதாபாய் வெகுண்டு
தடுத்தும் மீரா கேட்காமல் உறுதியாயிருந்து பாடுகிறாள்:)
|
| 445 | | என்றுமே கிரிதரனை யன்றி, வேறிங்கு
ஏதுமொரு துணையறியேன்; எழுந்து முன்னம்
குன்றுயர்த்த கோமானே வணங்குந் தெய்வம்,
குலப்பெருமை குடிப்பெருமை எல்லாம் விட்டேன்;
நன்றுதருந் திருக்கூட்டம் நாடிச் சார்ந்தேன்;
நாணிழந்தேன்; எவரையும் நான் மதிக்க மாட்டேன்;
துன்று கண்ணீர் விட்டு, அன்புக் கொடிவளர்த்தேன்;
சுகமென்னுங் கனியையது தந்தது; அம்மா! |
| 446 | | பத்தரெலாம் இதுகண்டு மனம கிழ்ந்தார்;
பாமரரே அறியாது வருந்தி நின்றார்;
நித்தமுமே மீராநின் அடிமை யானாள்;
நீஅவளை ஆண்டருள வேண்டும்; ஐயா!
அத்தியிடர் காத்தபெருங் கருணை யாளா!
அரவணைமேல் துயில்கொள்ளும் ஆதி நாதா!
சித்தமிசை குடிகொண்ட ஞான ரூபா!
தேவகியின் திருமைந்தா! தேவ தேவா! |
| | | (மீராவின் செயல்களால் வெறுப்புற்ற போஜராஜன் அவளை
நாட்டை விட்டு வெளியே அனுப்பிவிடுகிறான். காட்டின் வழியே
மீரா பாடிக் கொண்டு செல்கிறாள்:) | |
|
|