126. முல்லை

	'இளமை பாரார் வளம் நசைஇச் சென்றோர்
	இவணும் வாரார்; எவணரோ?' என,
	பெயல் புறந்தந்த பூங் கொடி முல்லைத்
	தொகு முகை இலங்கு எயிறு ஆக
	நகுமே-தோழி!-நறுந் தண் காரே.	உரை

139. மருதம்

	மனை உறை கோழி குறுங் கால் பேடை,
	வேலி வெருகினம் மாலை உற்றென,
	புகும் இடன் அறியாது தொகுபு உடன் குழீஇய
	பைதற் பிள்ளைக் கிளை பயிர்ந்தாஅங்கு
	இன்னாது இசைக்கும் அம்பலொடு
	வாரல், வாழியர்!-ஐய!-எம் தெருவே.	உரை

186. முல்லை

	ஆர்கலி ஏற்றொடு கார் தலைமணந்த
	கொல்லைப் புனத்த முல்லை மென் கொடி
	எயிறு என முகையும் நாடற்குத்
	துயில் துறந்தனவால்-தோழி!-எம் கண்ணே,	உரை

220. முல்லை

	பழ மழைக் கலித்த புதுப் புன வரகின்
	இரலை மேய்ந்த குறைத்தலைப் பாவை
	இருவி சேர் மருங்கில் பூத்த முல்லை,
	வெருகு சிரித்தன்ன, பசு வீ மென் பிணிக்
	குறு முகை அவிழ்ந்த நறு மலர்ப் புறவின்
	வண்டு சூழ் மாலையும், வாரார்;
	கண்டிசின்-தோழி!-பொருட் பிரிந்தோரே.	உரை

275. முல்லை

	முல்லை ஊர்ந்த கல் உயர்பு ஏறிக்
	கண்டனம் வருகம்; சென்மோ-தோழி!-
	எல் ஊர்ச் சேர்தரும் ஏறுடை இனத்துப்
	புல் ஆர் நல் ஆன் பூண் மணிகொல்லோ?
	செய்வினை முடித்த செம்மல் உள்ளமொடு
	வல் வில் இளையர் பக்கம் போற்ற,
	ஈர் மணற் காட்டாறு வரூஉம்
	தேர் மணிகொல்?-ஆண்டு இயம்பிய உளவே.	உரை