30. பாலை

	கேட்டிசின் வாழி-தோழி!-அல்கல்,
	பொய்வலாளன் மெய் உற மரீஇய
	வாய்த் தகைப் பொய்க் கனா மருட்ட, ஏற்று எழுந்து,
	அமளி தைவந்தனனே; குவளை
	வண்டு படு மலரின் சாஅய்த்'
	தமியென்; மன்ற அளியென் யானே!	உரை

172. நெய்தல்

	தாஅவல் அஞ்சிறை நொப் பறை வாவல்
	பழுமரம் படரும் பையுள் மாலை,
	எமியம் ஆக ஈங்குத் துறந்தோர்
	தமியர் ஆக இனியர்கொல்லோ?
	ஏழ் ஊர்ப் பொது வினைக்கு ஓர் ஊர் யாத்த
	உலை வாங்கு மிதி தோல் போலத்
	தலைவரம்பு அறியாது வருந்தும், என் நெஞ்சே.	உரை

180. பாலை

	பழூஉப் பல் அன்ன பரு உகிர்ப் பா அடி
	இருங் களிற்று இன நிரை ஏந்தல் வரின், மாய்ந்து,
	அறை மடி கரும்பின் கண் இடை அன்ன
	பைதல் ஒரு கழை நீடிய சுரன் இறந்து,
	எய்தினர் கொல்லோ பொருளே-அல்குல்
	அவ் வரி வாடத் துறந்தோர்
	வன்பர் ஆகத் தாம் சென்ற நாட்டே?	உரை

192. பாலை

	'ஈங்கே வருவர், இனையல், அவர்' என,
	அழாஅற்கோ இனியே?-நோய் நொந்து உறைவி!-
	மின்னின் தூவி இருங் குயில், பொன்னின்
	உரை திகழ் கட்டளை கடுப்ப, மாச் சினை
	நறுந் தாது கொழுதும் பொழுதும்,
	வறுங் குரற் கூந்தல் தைவருவேனே.	உரை

197. நெய்தல்

	யாது செய்வாம்கொல்-தோழி!-நோதக
	நீர் எதிர் கருவிய கார் எதிர் கிளை மழை
	ஊதைஅம் குளிரொடு பேதுற்று மயங்கிய
	கூதிர் உருவின் கூற்றம்
	காதலர்ப் பிரிந்த எற் குறித்து வருமே?	உரை

287. முல்லை

	அம்ம வாழி-தோழி-காதலர்
	இன்னே கண்டும் துறக்குவர் கொல்லோ-
	முந்நால் திங்கள் நிறை பொறுத்து அசைஇ
	ஒதுங்கல் செல்லாப் பசும் புளி வேட்கைக்
	கடுஞ்சூல் மகளிர் போல நீர் கொண்டு,
	விசும்பு இவர்கல்லாது தாங்குபு புணரி,
	செழும் பல் குன்றம் நோக்கி,
	பெருங் கலி வானம் ஏர்தரும் பொழுதே?	உரை