201. குறிஞ்சி

	அமிழ்தம் உண்க-நம் அயல் இலாட்டி,
	பால் கலப்பன்ன தேக் கொக்கு அருந்துபு,
	நீல மென் சிறை வள் உகிர்ப் பறவை
	நெல்லிஅம் புளி மாந்தி, அயலது
	முள் இல் அம் பணை மூங்கிலில் தூங்கும்
	கழை நிவந்து ஓங்கிய சோலை
	மலை கெழு நாடனை வரும் என்றோளே!	உரை

209. பாலை

	சுரந்தலைப்பட்ட நெல்லிஅம் பசுங் காய்
	மறப் புலிக் குருளை கோள் இடம் கரக்கும்
	இறப்பு அருங் குன்றம் இறந்த யாமே,
	குறு நடைப் புள் உள்ளலமே, நெறிமுதல்
	கடற்றில் கலித்த முடச் சினை வெட்சித்
	தளை அவிழ் பல் போது கமழும்
	மை இருங் கூந்தல் மடந்தை நட்பே.	உரை

235. பாலை

	ஓம்புமதி; வாழியோ-வாடை!-பாம்பின்
	தூங்கு தோல் கடுக்கும் தூ வெள் அருவிக்
	கல் உயர் நண்ணியதுவே-நெல்லி
	மரையினம் ஆரும் முன்றில்
	புல் வேய் குரம்பை நல்லோள் ஊரே.	உரை

262. பாலை

	ஊஉர் அலர் எழ, சேரி கல்லென,
	ஆனாது அலைக்கும் அறன் இல் அன்னை
	தானே இருக்க, தன் மனை; யானே,
	நெல்லி தின்ற முள் எயிறு தயங்க
	உணல் ஆய்ந்திசினால், அவரொடு-சேய் நாட்டு,
	விண் தொட நிவந்த விலங்கு மலைக் கவாஅன்,
	கரும்பு நடு பாத்தி அன்ன,
	பெருங் களிற்று அடிவழி நிலைஇய நீரே.	உரை

317. குறிஞ்சி

	புரி மட மரையான் கரு நரை நல் ஏறு
	தீம் புளி நெல்லி மாந்தி, அயலது
	தேம் பாய் மா மலர் நடுங்க வெய்து உயிர்த்து,
	ஓங்கு மலைப் பைஞ் சுனை பருகும் நாடன்
	நம்மை விட்டு அமையுமோ மற்றே-கைம்மிக
	வட புல வாடைக்கு அழி மழை
	தென் புலம் படரும் தண் பனி நாளே?	உரை