116. குறிஞ்சி

	'தீமை கண்டோர் திறத்தும்பெரியோர்
	தாம் அறிந்து உணர்க' என்பமாதோ;
	வழுவப் பிண்டம் நாப்பண் ஏமுற்று,
	இரு வெதிர் ஈன்ற வேல் தலைக் கொழு முளை,
5	சூல் முதிர் மடப் பிடி, நாள் மேயல் ஆரும்
	மலை கெழு நாடன் கேண்மை, பலவின்
	மாச் சினை துறந்த கோள் முதிர் பெரும் பழம்
	விடர் அளை வீழ்ந்து உக்காஅங்கு, தொடர்பு அறச்
	சேணும் சென்று உக்கன்றே அறியாது
10	ஏ கல் அடுக்கத்து இருள் முகை இருந்த
	குறிஞ்சி நல் ஊர்ப் பெண்டிர்
	இன்னும் ஓவார், என் திறத்து அலரே!	உரை

146. குறிஞ்சி

	வில்லாப் பூவின் கண்ணி சூடி,
	'நல் ஏமுறுவல்' என, பல் ஊர் திரிதரு
	நெடு மாப் பெண்ணை மடல் மானோயே!-
	கடன் அறி மன்னர் குடை நிழற் போலப்
5	பெருந் தண்ணென்ற மர நிழல் சிறிது இழிந்து,
	இருந்தனை சென்மோ-'வழங்குக சுடர்!' என,
	அருளிக் கூடும் ஆர்வ மாக்கள்
	நல்லேம் என்னும் கிளவி வல்லோன்
	எழுதி அன்ன காண் தகு வனப்பின்
10	ஐயள், மாயோள், அணங்கிய
	மையல் நெஞ்சம் என் மொழிக் கொளினே!	உரை

238. முல்லை

	வறம் கொல வீந்த கானத்து, குறும் பூங்
	கோதை மகளிர் குழூஉ நிரை கடுப்ப,
	வண்டு வாய் திறப்ப விண்ட பிடவம்,
	மாலை அந்தி, மால் அதர் நண்ணிய
5	பருவம் செய்த கருவி மா மழை!
	'அவர் நிலை அறியுமோ, ஈங்கு' என வருதல்
	சான்றோர்ப் புரைவதோ அன்றே; மான்று உடன்
	உர உரும் உரறும் நீரின், பரந்த
	பாம்பு பை மழுங்கல் அன்றியும், மாண்ட
10	கனியா நெஞ்சத்தானும்,
	இனிய அல்ல, நின் இடி நவில் குரலே.	உரை

306. குறிஞ்சி

	தந்தை வித்திய மென் தினை பைபயச்
	சிறு கிளி கடிதல் பிறக்கு யாவணதோ-
	'குளிர் படு கையள் கொடிச்சி செல்க' என,
	நல்ல இனிய கூறி, மெல்லக்
5	கொயல் தொடங்கினரே கானவர்; கொடுங் குரல்
	சூற் பொறை இறுத்த கோல் தலை இருவி
	விழவு ஒழி வியன் களம் கடுப்பத் தெறுவர,
	பைதல் ஒரு நிலை காண வைகல்
	யாங்கு வருவதுகொல்லோ-தீம் சொல்
10	செறி தோட்டு எல் வளைக் குறுமகள்
	சிறு புனத்து அல்கிய பெரும் புற நிலையே?	உரை