14. பாலை

	தொல் கவின் தொலைய, தோள் நலம்சாஅய,
	நல்கார் நீத்தனர்ஆயினும், நல்குவர்;
	நட்டனர், வாழி!-தோழி!-குட்டுவன்
	அகப்பா அழிய நூறி, செம்பியன்
5	பகல் தீ வேட்ட ஞாட்பினும் மிகப் பெரிது
	அலர் எழச் சென்றனர் ஆயினும்-மலர் கவிழ்ந்து
	மா மடல் அவிழ்ந்த காந்தள்அம் சாரல்,
	இனம் சால் வயக் களிறு பாந்தட் பட்டென,
	துஞ்சாத் துயரத்து அஞ்சு பிடிப் பூசல்
10	நெடு வரை விடரகத்து இயம்பும்
	கடு மான் புல்லிய காடு இறந்தோரே.	உரை

192. குறிஞ்சி

	'குருதி வேட்கை உரு கெழு வய மான்
	வலி மிகு முன்பின் மழ களிறு பார்க்கும்
	மரம் பயில் சோலை மலிய, பூழியர்
	உருவத் துருவின், நாள் மேயல் ஆரும்
5	மாரி எண்கின் மலைச் சுர நீள் இடை,
	நீ நயந்து வருதல் எவன்?' எனப் பல புலந்து,
	அழுதனை உறையும் அம் மா அரிவை!
	பயம் கெழு பலவின் கொல்லிக் குட வரைப்
	பூதம் புணர்த்த புதிது இயல் பாவை
10	விரி கதிர் இள வெயில் தோன்றி அன்ன, நின்
	ஆய் நலம் உள்ளி வரின், எமக்கு
	ஏமம் ஆகும், மலைமுதல் ஆறே.	உரை

201.குறிஞ்சி

	'மலை உறை குறவன் காதல் மட மகள்,
	பெறல் அருங்குரையள், அருங் கடிக் காப்பினள்;
	சொல் எதிர் கொள்ளாள்; இளையள்; அனையோள்
	உள்ளல் கூடாது' என்றோய்! மற்றும்,
5	செவ் வேர்ப் பலவின் பயம் கெழு கொல்லித்
	தெய்வம் காக்கும் தீது தீர் நெடுங் கோட்டு,
	அவ் வெள் அருவிக் குட வரையகத்து,
	கால் பொருது இடிப்பினும், கதழ் உறை கடுகினும்,
	உரும் உடன்று எறியினும், ஊறு பல தோன்றினும்,
10	பெரு நிலம் கிளரினும், திரு நல உருவின்
	மாயா இயற்கைப் பாவையின்,
	போதல் ஒல்லாள் என் நெஞ்சத்தானே.	உரை

395. நெய்தல்

	யாரை, எலுவ? யாரே, நீ எமக்கு
	யாரையும் அல்லை; நொதுமலாளனை;
	அனைத்தால் கொண்க, நம்மிடையே நினைப்பின்;
	கடும் பகட்டு யானை நெடுந் தேர்க் குட்டுவன்
5	வேந்து அடு மயக்கத்து முரசு அதிர்ந்தன்ன,
	ஓங்கற் புணரி பாய்ந்து ஆடு மகளிர்
	அணிந்திடு பல் பூ மரீஇ, ஆர்ந்த
	ஆ புலம் புகுதரு பேர் இசை மாலைக்
	கடல் கெழு மாந்தை அன்ன, எம்
10	வேட்டனை அல்லையால், நலம் தந்து சென்மே.	உரை