124. நெய்தல்

	ஒன்று இல் காலை அன்றில் போலப்
	புலம்பு கொண்டு உறையும் புன்கண் வாழ்க்கை
	யானும் ஆற்றேன்; அதுதானும் வந்தன்று-
	நீங்கல்; வாழியர்; ஐய!-ஈங்கை
5	முகை வீ அதிரல் மோட்டு மணல் எக்கர்,
	நவ்வி நோன் குளம்பு அழுந்தென, வெள்ளி
	உருக்குறு கொள்கலம் கடுப்ப, விருப்புறத்
	தெண் நீர்க் குமிழி இழிதரும்
	தண்ணீர் ததைஇ நின்ற பொழுதே.	உரை

152. நெய்தல்

	மடலே காமம் தந்தது; அலரே
	மிடை பூ எருக்கின் அலர் தந்தன்றே;
	இலங்கு கதிர் மழுங்கி, எல் விசும்பு படர,
	புலம்பு தந்தன்றே, புகன்று செய் மண்டிலம்;
5	எல்லாம் தந்ததன்தலையும் பையென
	வடந்தை துவலை தூவ, குடம்பைப்
	பெடை புணர் அன்றில் உயங்கு குரல் அளைஇ,
	கங்குலும் கையறவு தந்தன்று;
	யாங்கு ஆகுவென்கொல்; அளியென் யானே?	உரை

218. நெய்தல்

	ஞாயிறு ஞான்று கதிர் மழுங்கின்றே;
	எல்லியும், பூ வீ கொடியின் புலம்பு அடைந்தன்றே;
	வாவலும் வயின்தொறும் பறக்கும்; சேவலும்
	நகை வாய்க் கொளீஇ நகுதொறும் விளிக்கும்;
5	ஆயாக் காதலொடு அதர்ப் படத் தெளித்தோர்
	கூறிய பருவம் கழிந்தன்று; பாரிய
	பராரை வேம்பின் படு சினை இருந்த
	குராஅற் கூகையும் இராஅ இசைக்கும்;
	ஆனா நோய் அட வருந்தி, இன்னும்
10	தமியேன் கேட்குவென் கொல்லோ,
	பரியரைப் பெண்ணை அன்றிற் குரலே?	உரை

303. நெய்தல்

	ஒலி அவிந்து அடங்கி, யாமம்
	நள்ளென,
	கலி கெழு பாக்கம் துயில் மடிந்தன்றே;
	தொன்று உறை கடவுள் சேர்ந்த பராரை
5	மன்றப் பெண்ணை வாங்கு மடற் குடம்பைத்
	துணை புணர் அன்றில் உயவுக் குரல் கேட்டொறும்,
	'துஞ்சாக் கண்ணள், துயர் அடச் சாஅய்,
	நம்வயின் வருந்தும், நன்னுதல்' என்பது
	உண்டுகொல்?-வாழி, தோழி!-தெண் கடல்
10	வன் கைப் பரதவர் இட்ட செங் கோல்
	கொடு முடி அவ் வலை பரியப் போக்கி,
	கடு முரண் எறி சுறா வழங்கும்
	நெடுநீர்ச் சேர்ப்பன்தன் நெஞ்சத்தானே.	உரை

335. நெய்தல்

	திங்களும் திகழ் வான் ஏர்தரும்; இமிழ் நீர்ப்
	பொங்கு திரைப் புணரியும் பாடு ஓவாதே;
	ஒலி சிறந்து ஓதமும் பெயரும்; மலி புனற்
	பல் பூங் கானல் முள் இலைத் தாழை
5	சோறு சொரி குடையின் கூம்பு முகை அவிழ,
	வளி பரந்து ஊட்டும் விளிவு இல் நாற்றமொடு
	மை இரும் பனைமிசைப் பைதல உயவும்
	அன்றிலும் என்புற நரலும்; அன்றி,
	விரல் கவர்ந்து உழந்த கவர்வின் நல் யாழ்
10	யாமம் உய்யாமை நின்றன்று;
	காமம் பெரிதே; களைஞரோ இலரே!	உரை