77. பாலை

	அம்ம வாழி, தோழி!-யாவதும்,
	தவறு எனின், தவறோ இலவே-வெஞ் சுரத்து
	உலந்த வம்பலர் உவல் இடு பதுக்கை
	நெடு நல் யானைக்கு இடு நிழல் ஆகும்
	அரிய கானம் சென்றோர்க்கு
	எளிய ஆகிய தட மென் தோளே.	உரை

160. குறிஞ்சி

	நெருப்பின் அன்ன செந்தலை அன்றில்
	இறவின் அன்ன கொடு வாய்ப் பெடையொடு,
	தடவின் ஓங்கு சினைக் கட்சியில், பிரிந்தோர்
	கையற நரலும் நள்ளென் யாமத்துப்
	பெருந் தண் வாடையும் வாரார்;
	இஃதோ-தோழி!-நம் காதலர் வரவே?	உரை

279. முல்லை

	திரிமருப்பு எருமை இருள் நிற மை ஆன்
	வருமிடறு யாத்த பகுவாய்த் தெண் மணி,
	புலம்பு கொள் யாமத்து, இயங்குதொறு இசைக்கும்
	இது பொழுது ஆகவும் வாரார்கொல்லோ-
	மழை கழூஉ மறந்த மா இருந் துறுகல்
	துகள் சூழ் யானையின் பொலியத் தோன்றும்
	இரும் பல் குன்றம் போகி,
	திருந்து இறைப் பணைத் தோள் உள்ளாதோரே?	உரை

367. மருதம்

	கொடியோர் நல்கார்ஆயினும், யாழ நின்
	தொடி விளங்கு இறைய தோள் கவின் பெறீஇயர்,
	உவக்காண்-தோழி!-அவ் வந்திசினே-
	தொய்யல் மா மழை தொடங்கலின், அவர் நாட்டுப்
	பூசல் ஆயம் புகன்று இழி அருவி
	மண்ணுறு மணியின் தோன்றும்
	தண் நறுந் துறுகல் ஓங்கிய மலையே.	உரை