பாமணி

திருவாரூர்

நாகநாதர்

அமிர்தநாயகி

பிரம்மதீர்த்தம், தேனு தீர்த்தம், ருத்ரதீர்த்தம், நிலத்வஜ தீர்த்தம், பாமணியாறு

காலசந்தி, உச்சிக்காலம், சாயரட்சை, அர்த்தஜாமம்

சூதமா முனிவர் சிவபெருமானின் திருவிளையாடல்களைப் பற்றி தன் சீடர்களுக்கு கூறிக்கொண்டிருந்தார். அப்போது சீடர்கள் சிவபெருமான் பசுவிற்கு கைலாய காட்சியளித்தது பற்றியும் பசுவிடமிருந்து கிடைக்கும் பொருட்களுக்கு புனிதத் தன்மை கிடைத்தது பற்றியும் கூறுமாறு சூத முனிவரைக் கேட்டனர். அதற்கு அவர் ஒரு சமயம் சுகல முனிவர் தன் தாயாரின் அஸ்தியை கரைப்பதற்காக காசியை நோக்கி தன் சீடனுடன் சென்று கொண்டிருந்ததாகவும் அப்போது மாலை நேரமானதால் சந்தியாவந்தனம் செய்ய எண்ணி அந்த அஸ்திப் பொதியை தன் சீடனிடம் கொடுத்து வைத்திருக்கச் சொன்னார். அப்போது அச்சீடன் அஸ்தியைப் பொதியைப் பிரித்துப் பார்க்க அதில் அஸ்தியின்றி தங்கம் காட்சியளித்தது. உடனே பயந்து அச்சீடன் மூடி பழையபடி அதனை வைத்துவிட்டான். சுகல முனிவர் காசிக்குச் சென்று அந்த அஸ்தி மூட்டையைப் பிரித்தார். அப்போது அவரது சீடன் தான் முன்னர் பார்த்த போது அஸ்திக்கு பதிலாக தங்கம் இருந்ததைக் கூறினான். இதனைக் கேட்ட முனிவர் நீ அஸ்தியை பிரித்துப் பார்த்த அந்த இடம் காசியை விட புனிதமிக்கதாக இருக்கவேண்டும் என்று கூறி உடனே அவ்விடம் நோக்கி தம் சீடனுடன் புறப்பட்டார். அந்த இடமே பாமணி ஆகும். இங்கு தற்போது வெட்டு குளம் எனப்படும் ருத்ரதீர்த்தக் குளத்தின் கரையில் காசி விஸ்வநாதர், விசாலாட்சி ஆகியோருக்கு ஆலயம் அமைத்து இக்குளத்திலேயே தம் தாயாரின் அஸ்தியையும் கரைத்து விட்டு இங்கேயே தங்கி விட்டார். அப்போது அவர் தன் குடிலில் வளர்த்து வந்த பசு ஒன்று புற்றின் மீது தானாவே பால் சொரிவதைக் கண்டு கோபமுற்று பசுவை அடித்தார். பசுவின் கால் புற்றின் மீது பட்டு பிளவுற்று உள்ளிருந்து லிங்கம் வெளிப்பட்டது. வலி தாளாத பசு தென்திசையில் இருந்த குளத்தில் விழுந்து இறந்தது. உடனே சிவபெருமான் ரிஷபாரூடராய் கைலாய காட்சியளித்து பசுவை உயிர்ப்பித்து அதன் பால் அபிஷேகத்தால் மனம் மகிழ்ந்ததாகக் கூறி என்ன வரம் வேண்டும் என்று கேட்டார். அது தன்னிடமிருந்து கிடைக்கும் அனைத்தும் ஈசனுக்கே அர்ப்பணம் ஆக வேண்டும் என்று கேட்டது. ஈசனும் அதை ஏற்று வரமளித்தார். இதுவே பசுவினின்று பெறப்படும் பொருட்களுக்கு புனிதத்தன்மை பெற்ற கதை என சூத முனிவர் தன் சீடர்களுக்கு விளக்கினார். மகத நாட்டில் தர்மாரண்யம் என்ற அக்ரஹாரத்தில் தேவசர்மா என்ற அந்தணர் இருந்தார். அவருக்கு ப்ருகு மகரிஷியின் புதல்வி காந்திமதியை திருமணம் செய்தனர். . அவள் பெயருக்கு ஏற்றார்போல் மிகவும் ஆழகாயிருந்தாள். ஒரு சமயம் தேவசர்மா அவருடைய தமையன் செய்த யாகத்திற்கு சென்றபோது அவருடைய இல்லத்திற்கு அதிதியாக அகத்தியர் வந்தார். அவர் மிகுந்த பசியில் ‘‘பவி பிக்ஷாந்தேகி’’ என்று உணவு கேட்டபோது அவள் மீண்டும் தனக்கு பசியாய் இருப்பதாய் கூறவே அவள் அலட்சியம் செய்தாள். அதனால் அவர் கோபம் கொண்டு ‘‘பிசாசாகக் கடவாய்’’ என்று சாபமிட்டார். அவளும் கோர உருமாறி வீட்டை விட்டு கத்திக்கொண்டே சென்று விட்டாள். யாகத்திற்கு சென்ற தேவசர்மா தன் வீட்டிற்க்கு திரும்பி மனைவியைக்காணாமல் தேடினான் அருகில் இருந்தவர்கள் மூலமாக விஷயம் அறிந்து தன் மனைவியை தேடினார். ஒரு ஆள் நடுக்காஆட்டில் தன் மனைவியைக் கண்டு அவளை அழைத்தார். அவள் தன் கணவனை அறியாது கண்டபடி திட்டினாள். பிறகு அவர் அவளை பலவாறு சமாதானம் செய்து பின் பரத்வாஜ முனிவர் ஆசிரமம் வந்தபோது அவர் தன் ஞான திருஷ்டியால் இவர்கள் நிலை அறிந்து ‘‘தை மாதம் பூச நட்சத்திர தினத்தில் திருப்பாதளேச்வரம் பாம்பணி ஆற்றில் தீர்த்தமாடும்போது தரிசனம் செய்து நீங்களும் தீர்த்தமாடி நாகநாத சுவாமியை வழிப்பட்டவுடன் சாபம் நீங்கப் பெற்று காந்திமதி தன் பழை உருவை அடைந்தாள். பிறகு அவர்கள் இருவரும் இங்கேயே தங்கி நாகநாதசுவாமிக்கு தங்கள் பணிவிடை செய்து சிறப்பாக இல்லறம் நடத்தி 4 குழந்தைகளை பெற்றனர். அவர்களுடைய புத்திரர் பெயர் நந்தன்,பத்ரன் ,மதி, கிருதி ஆகும் . இன்று இக்கோயிலில் தைபூச தீர்த்தவாரி மிகவும் சிறப்பாக நடைபெற்று வருகிறது. பாம்பினங்களின் தலைவனான ஆதிசேஷன் திருப்பாற்கடலில் அமுதம் கடைந்தபோது உண்டான விஷத்தை ஈசன் உண்டதால் தனக்கும் தோஷம் ஏற்பட்டதாகக் கருதி அதற்குப் பரிகாரம் வேண்டி பாதாளேச்வரரை வழிபட்டால் உன் மனக்குறை நீங்கும் என அசரீரி வாக்கு ஒலித்தது. இதனால் ஆதிசேஷன் தனஞ்செய முனிவராக மனிதமுகமும், சர்ப்ப உடலுமாகத் தோன்றி இத்தலத்தில் பசுவால் வழிபடப்பட்ட சுயம்பு லிங்கத்தையும் வழிபட்டு தன் தோஷம் நீங்கப் பெற்றார். தேவர்களுக்கும் அசுரர்களுக்குமான போரில் ஒரு சமயம் தேவர்கள் அசுரர்களால் விரட்டப்பட்டனர். இதையறிந்த முசுகுந்த சக்கரவர்த்தி இந்திரன் வேண்டுகோளுக்கிணங்க அசுரர்களை போரிட்டு வென்றான். அதற்கு இந்திரன் தான் தினமும் பூஜித்து வந்த மரகத லிங்கத்தையும் கொடி முந்திரியையும் (திராட்சை) அவனுக்குப் பரிசாக அளித்தான். அவர் அந்த லிங்கத்துடனும் திராட்சையுடனும் திருவாரூர் தியாகராஜர் சன்னதிக்கு வந்தான். திருப்பாதாளேச்வரத்தில் பிரம்மோற்சவம் நடப்பதால் அங்கு சென்று திராட்சை நிவேதனம் செய்வாயாக என அசரீரி ஒலித்தது. அது முதல் இங்கு திராட்சை நிவேதனம் செய்யப்படுகிறது. அம்சத்வஜ மகாராஜாவின் புதல்வன் நீலத்வஜ மகாராஜா இக்கோயிலின் மேல்புறம் (நீலத்வஜ தீர்த்தம் என்ற நம்பிகுளம்) ஒரு குளம் வெட்டி ஒரு சத்திரம் கட்டி அன்னதானங்கள் செய்து அதனால் சீரும் சிறப்புமாக வாழ்ந்தான். இதனால் அவன் அன்னத்வஜன் என புகழப்பட்டான். பாண்டி நாட்டிலுள்ள ஆதி ரத்னேஸ்வரி என்ற ஸ்தலத்திலிருந்து பிப்பலாயன் என்னும் அந்தணனுக்கு குன்மநோய் வந்து தீர்க்க முடியாததாய் இருந்தது. அவன் வில்வாரண்யத்தில் தீர்த்தமாடி வில்வாரண்யரை வணங்கியபோது அசரீரியாக நீ பாதாளேச்வரம் சென்று தீர்த்தமாடி சிவ தரிசனம் செய்தால் உன் ரோகம் நீங்கும் என்றது. உடனே அவன் பாதாளேச்வரம் வந்து தீர்த்தமாடி நாகநாதசுவாமியைத் தரிசனம் செய்து சிவார்ப்பணம் செய்யப்பட்ட நிவேதனத்தை உண்டவுடன் அவனது குன்ம நோய் நீங்கியது. திருப்பாற்கடலில் அமுதல் கடையும்போது சிறப்பான 4 மாங்கனிகள் தோன்றின. அதையெடுத்த பிரமன் ஒன்றை விநாயகருக்கும் மற்றொன்றை ஆறுமுகனுக்கும் மூன்றாவதை காஞ்சியில் முளைக்கும் படி ஊன்றிவிட்டு நான்காவது பழத்தை இத்தலத்திற்கு கொண்டு வந்து நாகநாதசுவாமிக்கும் பழத்தைப் பிழிந்து அபிஷேகம் செய்தார். பின்பு அதன் கொட்டையை பிரம்ம தீர்த்தத்தின் வடகரையில் ஊன்றினார். அது முதல் மாமரம் இத்தல விருட்சமானது. அதன் காரணமாக இன்றும் மாம்பழச்சாறு விசேஷமாய் இத்தலத்தில் நாகநாதருக்கு அபிஷேகம் செய்விக்கப்படுகிறது.

மன்னார்குடி இராஜகோபாலசுவாமி கோயில், திருத்துறைப்பூண்டி சிவன் கோயில், திருவாரூர் சிவன் கோயில்

இக்கோவில் புனரமைப்பின் போது இக்கல்வெட்டுகள் சிதைக்கப்பட்டிருக்கலாம். நமக்கு கிடைத்துள்ள ஆண்டறிக்கை பதிவின் படி இக்கோவிலின் 6 கல்வெட்டுகளில் 3 கல்வெட்டுகள் சோழர் காலத்தவை. முதலாம் ராஜராஜன் கல்வெட்டு ஒன்றும் மூன்றாம் ராஜராஜன் கல்வெட்டு ஒன்றும் அடங்கும். மற்றொரு கல்வெட்டில் அரசன் பெயர் காணப்படவில்லை. ஒரே ஒரு கல்வெட்டு பாண்டியர் காலத்தைச் சேர்ந்த சுந்தரபாண்டியன் காலத்தைச் சேர்ந்தது. மற்ற இரு கல்வெட்டுகளிலும் வம்சம், அரசன் பெயர் அறிய இயலவில்லை. ஸ்ரீபூதி விண்ணகர் கோயிலில் தினமும் ஒரு அடியார்க்கு உணவிட காசு கொடை, ஸ்ரீபூதி விண்ணகர் ஆழ்வாருக்கு ஒரு நந்தா விளக்கெரிக்க 96 ஆடுகள் கொடை, சுத்தவல்லி வளநாட்டு பாம்புணிக்கூற்றம் என்ற குறிப்பு, விழுப்பரையரின் மகள் கங்காண்டார் முன்பு தான் நிறுவிய தெய்வத்திருமேனியை வழிபட நிலக்கொடை வழங்குதல், உடையான் காண்டன் நூற்றெண்மன் கோயிலுக்கு ஆடு கொடை, திருப்பாடலீஸ்வரம் உடையார் கோயில் நிலத்தை வடக்கில் மடத்தைச் சேர்ந்த ஒருவருக்கு விற்பனை செய்தல் ஆகிய செய்திகளை உள்ளடக்கிய கல்வெட்டுகள் காணப்படுகின்றன.

மூலவர் நாகநாதசுவாமி சன்னதியின் தெற்கு, மேற்கு, வடக்குப்புற தேவகோட்டங்களில் மட்டுமே கோட்ட மூர்த்தங்கள் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. இடமிருந்து வலமாக முதல் திருச்சுற்றில் தென்திசையில் முதலாவதாக நர்த்தன கணபதியும், இரு சிங்கங்கள் மீது அமைக்கப்பட்ட சிறு மண்டபத்தோடு கூடிய தேவகோட்டத்தில் சனகாதி முனிவர்களோடு கூடிய தக்ஷிணாமூர்த்தியும் காணப்படுகின்றனர். இதனையடுத்து இத்திருமுன்னின் பின்புறமுள்ள மேற்குப்புற தேவகோட்டத்தில் அண்ணாமலையார் எனும் லிங்கோத்பவர் வீற்றுள்ளார். இதனையடுத்து வடபுற தேவகோட்டத்தில் பிரம்மா, மகிஷன் தலை மீது நிற்கும் விஷ்ணுதுர்க்கை ஆகிய சிற்பங்கள் கோட்ட மூர்த்தங்களாக நிறுவப்பட்டுள்ளன. இக்கோவிலில் ஸ்வாமி, அம்பாள், விநாயகர், வள்ளி,தெய்வயானை சமேத சுப்ரமணியர், க்ராதமூர்த்தி, அம்பாள், பிரதோஷ நாயகர், நடராஜர், சிவகாமி, சுக்ரவார அம்மன் (பள்ளியறை சுவாமி, அம்பாள்), சந்திரசேகர சுவாமி, அம்பாள், சண்டிகேஸ்வரர், நால்வர், சோமாஸ்கந்தர், போகசக்தி அம்மன் ஆகிய உற்சவ மூர்த்தங்கள் இக்கோவிலில் உள்ளன. கிழக்குப்புற திருச்சுற்று மாளிகையில் நின்ற திருக்கோலத்தில் காலபைரவர், சனீஸ்வரர், நவகிரகம், அப்பர், சம்பந்தர், சுந்தரர், மாணிக்கவாசகர் சிற்பங்களும் அதனையடுத்து இறுதியாக சந்திரன் சிற்பமும் உள்ளது.

உடையார் மானியத்திற்கு தெற்கேயும் மன்னார்குடி இரயில் நிலையத்திற்கு வடக்கே சுமார் 2 கி.மீ. தொலைவிலும் மன்னார்குடி பேருந்து நிலையத்திலிருந்து வடக்கே சுமார் 4 கி.மீ. தொலைவிலும் நாகநாதசுவாமி கோவில் அமைந்துள்ளது.

மன்னார்குடி

திருவாரூர் விடுதிகள்