126. முல்லை

	'இளமை பாரார் வளம் நசைஇச் சென்றோர்
	இவணும் வாரார்; எவணரோ?' என,
	பெயல் புறந்தந்த பூங் கொடி முல்லைத்
	தொகு முகை இலங்கு எயிறு ஆக
	நகுமே-தோழி!-நறுந் தண் காரே.	உரை

186. முல்லை

	ஆர்கலி ஏற்றொடு கார் தலைமணந்த
	கொல்லைப் புனத்த முல்லை மென் கொடி
	எயிறு என முகையும் நாடற்குத்
	துயில் துறந்தனவால்-தோழி!-எம் கண்ணே,	உரை

188. முல்லை

	முகை முற்றினவே முல்லை; முல்லையொடு
	தகை முற்றினவே, தண் கார் வியன் புனம்-
	வால் இழை நெகிழ்த்தோர் வாரார்-
	மாலை வந்தன்று, என் மாண் நலம் குறித்தே.	உரை

275. முல்லை

	முல்லை ஊர்ந்த கல் உயர்பு ஏறிக்
	கண்டனம் வருகம்; சென்மோ-தோழி!-
	எல் ஊர்ச் சேர்தரும் ஏறுடை இனத்துப்
	புல் ஆர் நல் ஆன் பூண் மணிகொல்லோ?
	செய்வினை முடித்த செம்மல் உள்ளமொடு
	வல் வில் இளையர் பக்கம் போற்ற,
	ஈர் மணற் காட்டாறு வரூஉம்
	தேர் மணிகொல்?-ஆண்டு இயம்பிய உளவே.	உரை

348. பாலை

	தாமே செல்பஆயின், கானத்துப்
	புலம் தேர் யானைக் கோட்டிடை ஒழிந்த
	சிறு வீ முல்லைக் கொம்பின் தாஅய்,
	இதழ் அழிந்து ஊறும் கண்பனி, மதர் எழில்
	பூண் அக வன் முலை நனைத்தலும்
	காணார்கொல்லோ-மாணிழை!-நமரே?	உரை