74. நெய்தல்

	வடிக் கதிர் திரித்த வல் ஞாண்பெரு வலை
	இடிக் குரற் புணரிப் பௌவத்து இடுமார்,
	நிறையப் பெய்த அம்பி, காழோர்
	சிறை அருங் களிற்றின், பரதவர் ஒய்யும்
5	சிறு வீ ஞாழற் பெருங் கடற் சேர்ப்பனை,
	'ஏதிலாளனும்' என்ப; போது அவிழ்
	புது மணற் கானல் புன்னை நுண் தாது,
	கொண்டல் அசை வளி தூக்குதொறும், குருகின்
	வெண் புறம் மொசிய வார்க்கும், தெண் கடல்
10	கண்டல் வேலிய ஊர், 'அவன்
	பெண்டு' என அறிந்தன்று; பெயர்த்தலோ அரிதே!	உரை

96. நெய்தல்

	'இதுவே, நறு வீ ஞாழல் மா மலர்தாஅய்,
	புன்னை ததைந்த வெண் மணல் ஒரு சிறை,
	புதுவது புணர்ந்த பொழிலே; உதுவே,
	பொம்மற் படு திரை நம்மோடு ஆடி,
5	புறம் தாழ்பு இருளிய பிறங்குகுரல் ஐம்பால்
	துவரினர் அருளிய துறையே; அதுவே,
	கொடுங் கழி நிவந்த நெடுங் கால் நெய்தல்
	அம் பகை நெறித் தழை அணி பெறத் தைஇ,
	தமியர் சென்ற கானல்' என்று ஆங்கு
10	உள்ளுதோறு உள்ளுதோறு உருகி,
	பைஇப் பையப் பசந்தனை பசப்பே.	உரை

106. நெய்தல்

	அறிதலும் அறிதியோ-பாக!-பெருங்கடல்
	எறி திரை கொழீஇய எக்கர் வெறி கொள,
	ஆடு வரி அலவன் ஓடுவயின் ஆற்றாது,
	அசைஇ, உள் ஒழிந்த வசை தீர் குறுமகட்கு
5	உயவினென் சென்று, யான், உள் நோய் உரைப்ப,
	மறுமொழி பெயர்த்தல் ஆற்றாள், நறு மலர்
	ஞாழல் அம் சினைத் தாழ்இணர் கொழுதி,
	முறி திமிர்ந்து உதிர்த்த கையள்,
	அறிவு அஞர் உறுவி ஆய் மட நிலையே?	உரை

167. நெய்தல்

	கருங் கோட்டுப் புன்னைக் குடக்கு வாங்கு பெருஞ் சினை
	விருந்தின் வெண் குருகு ஆர்ப்பின், ஆஅய்
	வண் மகிழ் நாளவைப் பரிசில் பெற்ற
	பண் அமை நெடுந் தேர்ப் பாணியின், ஒலிக்கும்
5	தண்ணம் துறைவன் தூதொடும் வந்த
	பயன் தெரி பனுவற் பை தீர் பாண!
	நின் வாய்ப் பணி மொழி களையா-பல் மாண்
	புது வீ ஞாழலொடு புன்னை தாஅம்
	மணம் கமழ் கானல், மாண் நலம் இழந்த
10	இறை ஏர் எல் வளைக் குறுமகள்
	பிறை ஏர் திரு நுதல் பாஅய பசப்பே.	உரை

191. நெய்தல்

	'சிறு வீ ஞாழல் தேன் தோய் ஒள் இணர்
	நேர் இழை மகளிர் வார் மணல் இழைத்த
	வண்டற் பாவை வன முலை முற்றத்து,
	ஒண் பொறிச் சுணங்கின் ஐது படத் தாஅம்
5	கண்டல் வேலிக் காமர் சிறுகுடி,
	எல்லி வந்தன்றோ தேர்?' எனச் சொல்லி,
	அலர் எழுந்தன்று இவ் ஊரே; பலருளும்
	என் நோக்கினளே அன்னை; நாளை
	மணிப் பூ முண்டகம் கொய்யேன் ஆயின்,
10	அணிக் கவின் உண்மையோ அரிதே; மணிக் கழி
	நறும் பூங் கானல் வந்து, அவர்
	வறுந் தேர் போதல் அதனினும் அரிதே.	உரை

267. நெய்தல்

	'நொச்சி மா அரும்பு அன்ன கண்ண
	எக்கர் ஞெண்டின் இருங் கிளைத் தொழுதி,
	இலங்கு எயிற்று ஏஎர் இன் நகை மகளிர்
	உணங்கு தினை துழவும் கை போல், ஞாழல்
5	மணம் கமழ் நறு வீ வரிக்கும் துறைவன்-
	தன்னொடு புணர்த்த இன் அமர் கானல்,
	தனியே வருதல் நனி புலம்பு உடைத்து' என,
	வாரேன்மன் யான், வந்தனென் தெய்ய;
	சிறு நா ஒண் மணித் தெள் இசை கடுப்ப,
10	இன மீன் ஆர்கை ஈண்டு புள் ஒலிக்குரல்,
	'இவை மகன்' என்னா அளவை,
	வய மான் தோன்றல் வந்து நின்றனனே.	உரை