66. பாலை

	மிளகு பெய்தனைய சுவைய புன் காய்
	உலறு தலை உகாஅய்ச் சிதர் சிதர்ந்து உண்ட
	புலம்பு கொள் நெடுஞ் சினை ஏறி, நினைந்து, தன்
	பொறி கிளர் எருத்தம் வெறி பட மறுகி,
5	புன் புறா உயவும் வெந் துகள் இயவின்,
	நயந்த காதலற் புணர்ந்தனள் ஆயினும்,
	சிவந்து ஒளி மழுங்கி அமர்த்தனகொல்லோ-
	கோதை மயங்கினும், குறுந் தொடி நெகிழினும்,
	காழ் பெயல் அல்குல் காசு முறை திரியினும்,
10	மாண் நலம் கையறக் கலுழும் என்
	மாயக் குறுமகள் மலர் ஏர் கண்ணே?	உரை

71. பாலை

	மன்னாப் பொருட் பிணி முன்னி, 'இன்னதை
	வளை அணி முன்கை நின் இகுளைக்கு உணர்த்து' எனப்
	பல் மாண் இரத்திர்ஆயின், 'சென்ம்' என,
	விடுநள் ஆதலும் உரியள்; விடினே,
5	கண்ணும் நுதலும் நீவி, முன் நின்று,
	பிரிதல் வல்லிரோ-ஐய! செல்வர்
	வகை அமர் நல் இல் அக இறை உறையும்
	வண்ணப் புறவின் செங் காற் சேவல்
	வீழ் துணைப் பயிரும் கையறு முரல் குரல்
10	நும் இலள் புலம்பக் கேட்டொறும்
	பொம்மல் ஓதி பெரு விதுப்புறவே?	உரை

162. பாலை

	'மனை உறை புறவின் செங் காற் பேடைக்
	காமர் துணையொடு சேவல் சேர,
	புலம்பின்று எழுதரு புன்கண் மாலைத்
	தனியே இருத்தல் ஆற்றேன்' என்று, நின்
5	பனி வார் உண்கண் பைதல கலுழ,
	'நும்மொடு வருவல்' என்றி; எம்மொடு-
	பெரும் பெயர்த் தந்தை நீடு புகழ் நெடு நகர்
	யாயொடு நனி மிக மடவை!-முனாஅது
	வேனில் இற்றித் தோயா நெடு வீழ்,
10	வழி நார் ஊசலின், கோடை தூக்குதொறும்,
	துஞ்சு பிடி வருடும் அத்தம்
	வல்லை ஆகுதல் ஒல்லுமோ, நினக்கே?	உரை

189. பாலை

	தம் அலது இல்லா நம் நயந்து அருளி
	இன்னும் வாரார்; ஆயினும், சென்னியர்,
	தெறல் அருங் கடவுள் முன்னர், சீறியாழ்
	நரம்பு இசைத்தன்ன இன் குரற் குருகின்
5	கங்கை வங்கம் போகுவர்கொல்லோ-
	எவ் வினை செய்வர்கொல் தாமே?-வெவ் வினைக்
	கொலை வல் வேட்டுவன் வலை பரிந்து போகிய
	கானப் புறவின் சேவல் வாய் நூல்
	சிலம்பி அம் சினை வெரூஉம்,
10	அலங்கல் உலவை அம் காடு இறந்தோரே?	உரை

305. பாலை

	வரி அணி பந்தும், வாடிய வயலையும்,
	மயில் அடி அன்ன மாக் குரல் நொச்சியும்,
	கடியுடை வியல் நகர் காண் வரத் தோன்ற,
	தமியே கண்ட தண்டலையும் தெறுவர,
5	நோய் ஆகின்றே-மகளை!-நின் தோழி,
	எரி சினம் தணிந்த இலை இல் அம் சினை
	வரிப் புறப் புறவின் புலம்பு கொள் தெள் விளி,
	உருப்பு அவிர் அமையத்து, அமர்ப்பனள் நோக்கி,
	இலங்கு இலை வெள் வேல் விடலையை
10	விலங்கு மலை ஆர் இடை நலியும்கொல் எனவே.	உரை

314. பாலை

	'முதிர்ந்தோர் இளமை அழிந்தும் எய்தார்;
	வாழ் நாள் வகை அளவு அறிஞரும் இல்லை;
	மாரிப் பித்திகத்து ஈர் இதழ் அலரி
	நறுங் காழ் ஆரமொடு மிடைந்த மார்பில்,
5	குறும் பொறிக் கொண்ட கொம்மை அம் புகர்ப்பின்
	கருங் கண் வெம் முலை ஞெமுங்கப் புல்லிக்
	கழிவதாக, கங்குல்' என்று
	தாம் மொழி வன்மையின் பொய்த்தனர், வாழிய-
	நொடி விடுவன்ன காய் விடு கள்ளி
10	அலங்கல்அம் பாவை ஏறி, புலம்பு கொள்
	புன் புறா வீழ் பெடைப் பயிரும்
	என்றூழ் நீளிடைச் சென்றிசினோரே!	உரை

384. பாலை

	பைம் புறப் புறவின் செங் காற் சேவல்
	களரி ஓங்கிய கவை முடக் கள்ளி
	முளரி அம் குடம்பை ஈன்று, இளைப்பட்ட
	உயவு நடைப் பேடை உணீஇய, மன்னர்
5	முனை கவர் முது பாழ் உகு நெற் பெறூஉம்
	அரண் இல் சேய் நாட்டு அதர் இடை, மலர்ந்த
	நல் நாள் வேங்கைப் பொன் மருள் புதுப் பூப்
	பரந்தன நடக்க, யாம் கண்டனம் மாதோ:
	காண் இனி வாழி-என் நெஞ்சே!-நாண் விட்டு
10	அருந் துயர் உழந்த காலை
	மருந்து எனப்படூஉம் மடவோளையே.	உரை