பண்புத்தொகையை எழுதும் போது சேர்த்து எழுதுதல் வேண்டும்.

சொல்லுடன் ‘கள்’ விகுதியை பிரிக்காமல் எழுதுதல் வேண்டும்.

செய்யுளை எழுதும் பொழுது சீரும் அடியும் பிறழாமல் எழுத வேண்டும்.

ல-ள-ழ; ன-ண முதலான ஒலிகள் மயங்கொலிகள் என வழங்க பெறுகின்றன.

நம் முன்னோர் எச்சொல்லை எவ்வாறு சொன்னார்களோ, அவ்வாறே சொல்லுதல் மரபு எனப் பெறும்.

சிங்கத்தின் இளமைப் பெயர் சிங்கக் குருளை என்பதாகும்.

மயிலின் குரலை அகவுதல் என்பது மரபு.

‘உலகத் தமிழரே ஒன்றுபடுக!’என்பது கட்டளை வாக்கியம்.

‘குதிரைக் கொட்டில்’ என்று கூறுவது விலங்கின் உறைவிட மரபாகும்.

என்னே! தமிழின் இனிமை! என்பது உணர்ச்சி வாக்கியமாகும்.