Primary tabs
27
சமயக்கணக்கர்தம் திறம் கேட்ட காதை
[
வஞ்சிமாநகர்ப்புறத்துச்
சமயக்கணக்கர்
தம்திறம்கேட்ட பாட்டு
]
நவைஅறு
நன்பொருள் உரைமி னோஎனச்
சமயக்
கணக்கர் தம்திறம் சார்ந்து
வைதிக
மார்க்கத்து அளவை வாதியை
5
வேத வியாதனும்
கிருத கோடியும்
ஏதம்இல்
சைமினி எனும்இவ் ஆசிரியர்
பத்தும்
எட்டும் ஆறும் பண்புஉறத்
காண்டல்
கருதல் உவமம் ஆகமம்
10
ஆண்டைய
அருத்தா பத்தியோடு இயல்பு
ஐதிகம்
அபாவம் மீட்சி ஒழிவறிவு
எய்திஉண்
டாம்நெறி என்றுஇவை தம்மால்
மருள்இல்
காட்சி ஐவகை ஆகும்
15
கண்ணால்
வண்ணமும் செவியால் ஓசையும்
நண்ணிய
மூக்கால் நாற்றமும் நாவால்
சுவையும்
மெய்யால் ஊறும்எனச் சொன்ன
இவைஇவை
கண்டுகேட்டு உயிர்த்துஉண்டு உற்றுத்
துக்கமும்
சுகமும் எனத்துயக்கு அறஅறிந்து
20
உயிரும்
வாயிலும் மனமும்ஊறு இன்றிப்
பயில்ஒளி
யொடுபொருள் இடம்பழுது இன்றிச்
சுட்டல்
திரிதல் கவர்கோடல் தோன்றாது
கிட்டிய
தேச நாமம் சாதி
25
கருத்துஅள
வாவது
குறிக்கொள்
அனுமா னத்துஅனு மேயத்
தகைமை
உணரும் தன்மையது ஆகும்.
மூவகை
உற்றுஅது பொதுஎச்சம் முதல்ஆம்
30
இவைஅந்
நுவயம் இன்றாய் இருந்தும்
கடம்திகழ்
யானைக் கானவொலி கேட்டோன்
எச்சம்
என்பது வெள்ளஏ துவினால்
35
முதல்என
மொழிவது கருக்கொள் முகில்கண்டு
என்னும்
ஏதுவின் ஒன்றுமுக் காலம்
தன்னில்
ஒன்றில் சார்ந்துஉளது ஆகி
மாண்ட
உயிர்முதல் மாசுஇன்று ஆகிக்
உவமம்
ஆவது ஒப்புமை அளவை
ஆகம
அளவை அறிவன் நூலால்
45
அருத்தா
பத்தி ஆய்க்குடி கங்கை
இயல்பு
யானைமேல் இருந்தோன் தோட்டிக்கு
ஐதிகம்
என்பது உலகுஉரை இம்மரத்து
அபாவம்
என்பது இன்மைஓர் பொருளைத்
மீட்சி
என்பது இராமன்வென் றான்என
55
உள்ளநெறி
என்பது நாராசத் திரிவில்
எட்டுஉள
பிரமா ணாபா சங்கள்
சுட்டுணர்
வொடுதிரி யக்கோடல் ஐயம்
தேராது
தெளிதல் கண்டுண ராமை
60
எய்தும்
இல்வழக்கு உணர்ந்ததை உணர்தல்
திரியக்
கோடல் ஒன்றைஒன்று என்றல்
65
ஐயம்
என்பது ஒன்றை நிச்சயியா
தேராது
தெளிதல் செண்டு வெளியில்
கண்டுண
ராமை கடுமாப் புலிஒன்று
இல்வழக்கு
என்பது முயல்கோடு ஒப்பன
உணர்ந்ததை
உணர்தல் உறுபனிக் குத்தீப்
75
நினைப்புஎனப்
படுவது காரணம் நிகழாது
நினக்குஇவர்
தாயும் தந்தையும் என்று
பாங்குறும்
உலோகா யதமே பௌத்தம்
சாங்கியம்
நையா யிகம்வை சேடிகம்
80
மீமாஞ்
சகமாம் சமயஆ சிரியர்
தாம்பிரு
கற்பதி சினனே கபிலன்
அக்க
பாதன் கணாதன் சைமினி
மெய்ப்பிரத்
தியஅனு மானம் சாத்தம்
85
இவையே
இப்போது இயன்றுள அளவைகள்
என்றவன்
தன்னைவிட்டு, இறைவன் ஈசன்என
நின்ற
சைவ வாதிநேர் படுதலும்
பரசுநின்
தெய்வம் எப்படித்து என்ன
இருசுட
ரோடுஇய மானன்ஐம் பூதம்என்று
90
எட்டு
வகையும் உயிரும்யாக் கையுமாய்க்
கட்டிநிற்
போனும் கலைஉருவி னோனும்
படைத்துவிளை
யாடும் பண்பி னோனும்
துடைத்துத்
துயர்தீர் தோற்றத் தோனும்
தன்னில்
வேறு தான்ஒன்று இலோனும்
பேர்உலகு
எல்லாம் பிரம வாதிஓர்
காதல்
கொண்டு கடல்வணன் புராணம்
100
கற்பம்
கைசந் தம்கால் எண்கண்
தெற்றென்
நிருத்தம் செவிசிக் கைமூக்கு
உற்ற
வியாகர ணமுகம் பெற்றுச்
சார்பின்
தோன்றா ஆரண வேதக்கு
ஆதி
அந்தம் இல்லைஅது நெறிஎனும்
மெய்த்திறம்
வழக்குஎன விளம்புகின்ற
எத்திறத்
தினும்இசை யாதுஇவர் உரைஎன
ஆசீ
வகநூல் அறிந்த புராணனைப்
110
எல்லைஇல்
பொருள்களில் எங்கும்எப் பொழுதும்
புல்லிக்
கிடந்து புலப்படு கின்ற
வரம்புஇல்
அறிவன் இறைநூல் பொருள்கள்ஐந்து
உரம்தரும்
உயிரோடு ஒருநால் வகைஅணு
அவ்வணு
உற்றும் கண்டும் உணர்ந்திடப்
115
பெய்வகை
கூடிப் பிரிவதும் செய்யும்
நிலம்நீர்
தீகாற்று எனநால் வகையின
மலைமரம்
உடம்புஎனத் திரள்வதும் செய்யும்
வெவ்வேறு
ஆகி விரிவதும் செய்யும்
120
வற்பம்
ஆகி உறுநிலம் தாழ்ந்து
சொல்படு
சீதத் தொடுசுவை உடைத்தாய்
இழின்என
நிலம்சேர்ந்து ஆழ்வது நீர்தீத்
தெறுதலும்
மேல்சேர் இயல்பும் உடைத்தாம்
125
வேற்றுஇயல்பு
எய்தும் விபரீ தத்தால்
ஆதி
இல்லாப் பரமா ணுக்கள்
தீதுஉற்று
யாவதும் சிதைவது செய்யா
புதிதாய்ப்
பிறந்துஒன்று ஒன்றில் புகுதா
முதுநீர்
அணுநில அணுவாய்த் திரியா
130
ஒன்றிரண்
டாகிப் பிளப்பதும் செய்யா
அன்றியும்
அவல்போல் பரப்பதும் செய்யா
உலாவும்
தாழும் உயர்வதும் செய்யும்
குலாமலை
பிறவாக் கூடும் பலவும்
பின்னையும்
பிரிந்துதம் தன்மைய ஆகும்
135
மன்னிய
வயிரமாய்ச் செறிந்துவற் பமும்ஆம்
வேயாய்த்
துளைபடும் பொருளா முளைக்கும்
நிறைந்தஇவ்
அணுக்கள் பூதமாய் நிகழின்
குறைந்தும்
ஒத்தும் கூடா வரிசையின்
140
ஒன்று
முக்கால் அரைகா லாய்உறும்
துன்றும்மிக்
கதனால் பெயர்சொலப் படுமே
இக்குணத்து
அடைந்தால் அல்லது நிலனாய்ச்
சிக்கென்
பதுவும் நீராய் இழிவதும்
தீயாய்ச்
சுடுவதும் காற்றாய் வீசலும்
ஓர்அணுத்
தெய்வக் கண்ணோர் உணர்குவர்
தேரார்
பூதத் திரட்சியுள் ஏனோர்
மாலைப்
போதில் ஒருமயிர் அறியார்
150
கரும்ம்
பிறப்பும் கருநீலப் பிறப்பும்
பசும்ம்
பிறப்பும் செம்ம் பிறப்பும்
பொன்ன்
பிறப்பும் வெண்ண் பிறப்பும்
எனறுஇவ்
வாறு பிறப்பினும் மேவிப்
பண்புஉறு
வரிசையிற் பால்பட்டுப் பிறந்தோர்
155
கழிவெண்
பிறப்பில் கலந்துவீடு அணைகுவர்
அழியல்
வேண்டார் அதுஉறற் பாலார்
இதுசெம்
போக்கின் இயல்புஇது தப்பும்
பெறுதலும்
இழத்தலும் இடையூறு உறுதலும்
160
உறும்இடத்து
எய்தலும் துக்கசுகம் உறுதலும்
பெரிதவை
நீங்கலும் பிறத்தலும் சாதலும்
கருவில்
பட்ட பொழுதே கலக்கும்
இன்பமும்
துன்பமும் இவையும்அணு எனத்தகும்
முன்உள
ஊழே பின்னும்உறு விப்பது
சொல்தடு
மாற்றத் தொடர்ச்சியை விட்டு
நிகண்ட
வாதியை நீஉரை நின்னால்
புகழும்
தலைவன்யார் நூல்பொருள் யாவை
அப்பொருள்
நிகழ்வும் கட்டும் வீடும்
இந்திரர்
தொழப்படும் இறைவன்எம் இறைவன்
தந்த
நூல்பொருள் தன்மாத்தி காயமும்
அதன்மாத்தி
காயமும் காலா காயமும்
தீதுஇல்
சீவனும் பரமா ணுக்களும்
175
நல்வினை
யும்தீ வினையும்அவ் வினையால்
ஆன்ற
பொருள்தன் தன்மைய தாயும்
தோன்றுசார்வு
ஒன்றின் தன்மைய தாயும்
அநித்தமும்
நித்தமும் ஆகி நின்று
180
நுனித்த
குணத்துஓர் கணத்தின் கண்ணே
தோற்றமும்
நிலையும் கேடும் என்னும்
நிம்பம்
முளைத்து நிகழ்தல் அநித்தியம்
நிம்பத்து
அப்பொருள் அன்மை அநித்தியம்
185
பயற்றுத்
தன்மை கெடாதுகும் மாயம்
தருமாத்தி
காயம் தான்எங்கும் உளதாய்ப்
அப்படித்
தாகிய தன்மாத்தி காயமும்
காலம்
கணிகம் எனும்குறு நிகழ்ச்சியும்
ஆக்கும்ஆ
காயம் எல்லாப் பொருட்கும்
195
சீவன்
உடம்போடு ஒத்துக் கூடித்
ஓர்அணு
புற்கலம் புறவுரு
வாகும்
சீர்சால்
நல்வினை தீவினை அவைசெயும்
வருவழி
இரண்டையும் மாற்றி முன்செய்
200
அருவினைப்
பயன்அனு பவித்துஅறுத் திடுதல்
இதுசாங்
கியமதம் என்றுஎடுத்து உரைப்போன்
தனைஅறிவு
அரிதாய்த் தான்முக் குணமாய்
மனநிகழ்வு
இன்றி மாண்புஅமை பொதுவாய்
205
எல்லாப்
பொருளும் தோன்றுதற்கு இடம்எனச்
மான்என்று
உரைத்த புத்தி வெளிப்பட்டு
அதன்கண்ஆ
காயம் வெளிப்பட் டதன்கண்
வாயு
வெளிப்பட்டு அதன்கண் அங்கி
210
யானது
வெளிப்பட்டு அதன்கண் அப்பின்
தன்மை
வெளிப்பட்டு அதில்மண் வெளிப்பட்டு
அவற்றின்
கூட்டத் தின்மனம் வெளிப்பட்டு
ஆர்ப்புஉறு
மனத்துஆங் கார விகாரமும்
ஆகா
யத்தில் செவிஒலி விகாரமும்
215
வாயுவில்
தொக்கும் ஊறுஎனும் விகாரமும்
அங்கியில்
கண்ணும் ஒளியுமாம் விகாரமும்
தங்கிய
அப்பில்வாய் சுவைஎனும் விகாரமும்
நிலக்கண்
மூக்கு நாற்ற விகாரமும்
சொலப்பட்டு
இவற்றின் தொக்கு விகாரமாய்
220
வாக்குப்
பாணிபாத பாயுருஉபத் தம்என
ஆக்கிய
இவைவெளிப் பட்டுஇங்கு அறைந்த
பூத விகாரத்
தால்மலை மரம்முதல்
ஓதிய
வெளிப்பட்டு உலகாய் நிகழ்ந்து
வந்த
வழியே இவைசென்று அடங்கி
225
அந்தம்இல்
பிரளய மாய்இறும் அளவும்
அறிதற்கு
எளிதாய் முக்குணம் அன்றிப்
பொறிஉணர்
விக்கும் பொதுவும் அன்றிப்
எப்பொரு
ளும்தோன் றுதற்குஇடம் அன்றி
230
அப்பொருள்
எல்லாம் அறிந்திடற்கு உணர்வாய்
ஒன்றாய்
எங்கும் பரந்துநித் தியமாய்
புலம்ஆர்
பொருள்கள் இருபத் தைந்துஉள
நிலநீர்
தீவளி ஆகா யம்மே
235
மெய்வாய்
கண்மூக் குச்செவி தாமே
உறுசுவை
ஒளிஊறு ஓசைநாற் றம்மே
வாக்குப்
பாணி பாதபாயு ருபத்தம்
ஆக்கும்
மனோபுத்தி ஆங்கார சித்தம்
உயிர்எனும்
ஆன்மா ஒன்றொடும் ஆம்எனச்
வைசே
டிகநின் வழக்குஉரை என்னப்
பொய்தீர்
பொருளும் குணமும் கருமமும்
ஆம்ஆறு
கூறும் அதில்பொருள் என்பது
பொருளுக்கும்
ஏதுவாம் அப்பொருள் ஒன்பான்
ஞாலம்நீர்
தீவளி ஆகா யம்திசை
காலம்
ஆன்மா மனம்இவற் றுள்நிலம்
ஒலிஊறு
நிறம்சுவை நாற்றமொடு ஐந்தும்
250
பயில்குணம்
உடைத்து நின்ற நான்கும்
ஓசை
ஊறு நிறம்நாற் றம்சுவை
மாசுஇல்
பெருமை சிறுமை வன்மை
மென்மை
சீர்மை நொய்ம்மை வடிவம்
255
என்னும்
நீர்மை பக்கம்முதல் அனேகம்
பொருளும்
குணமும் கருமம் இயற்றற்கு
போதலும்
நிற்றலும் பொதுக்குணம் ஆதலின்
ஒன்றிய
வாதியும் உரைத்தனன், உடனே
தாதகிப்
பூவும் கட்டியும் இட்டு
265
மற்றும்
கூட்ட மதுக்களி பிறந்துஆங்கு
உற்றிடும்
பூதத்து உணர்வு தோன்றிடும்
அவ்வுணர்வு
அவ்வப் பூதத்து அழிவுகளின்
உயிரொடும்
கூட்டிய உணர்வுடைப் பூதமும்
270
உயிர்இல்
லாத உணர்வுஇல் பூதமும்
அவ்வப்
பூத வழிஅவை பிறக்கும்
மெய்வகை
இதுவே வேறுஉரை விகற்பமும்
உண்மைப்
பொருளும் உலோகாயதன் உணர்வே
கண்கூடு
அல்லது கருத்தளவு அழியும்
275
இம்மையும்
இம்மைப் பயனும்இப் பிறப்பே
என்றலும்
எல்லா மார்க்கமும் கேட்டு
நன்றுஅல
ஆயினும் நான்மாறு உரைக்கிலேன்
பிறந்தமுற்
பிறப்பை எய்தப் பெறுதலின்
280
அறிந்தோர்
உண்டோ என்றுநக் கிடுதலும்
தெய்வ
மயக்கினும் கனாஉறு திறத்தினும்
மையல்
உறுவோர் மனம்வே றாம்வகை
ஐய அன்றி
இல்லையென் றலும்நின்
தந்தைதா
யரைஅனு மானத் தால்அலது
285
இந்த
ஞாலத்து எவ்வகை அறிவாய்
மெய்உணர்வு
இன்றிமெய்ப் பொருள்உணர்வு அரிய
ஐயம்
அல்லதுஇது சொல்லப் பெறாய்என
உள்வரிக்
கோலமோடு உன்னிய பொருள்உரைத்து
சமயக்கணக்கர்தம்
திறம் கேட்ட காதை முற்றிற்று.