56. பாலை

	வேட்டச் செந்நாய் கிளைத்தூண் மிச்சில்
	குளவி மொய்த்த அழுகற் சில் நீர்
	வளையுடைக் கையள், எம்மொடு உணீஇயர்,
	வருகதில் அம்ம, தானே;
	அளியளோ அளியள், என் நெஞ்சு அமர்ந்தோளே!	உரை

57. நெய்தல்

	பூ இடைப்படினும் யாண்டு கழிந்தன்ன
	நீர் உறை மகன்றிற் புணர்ச்சி போலப்
	பிரிவு அரிது ஆகிய தண்டாக் காமமொடு,
	உடன் உயிர் போகுகதில்ல - கடன் அறிந்து,
	இருவேம் ஆகிய உலகத்து,
	ஒருவேம் ஆகிய புன்மை நாம் உயற்கே.	உரை

62. குறிஞ்சி

	'கோடல், எதிர் முகைப் பசு வீ முல்லை,
	நாறு இதழ்க் குவளையொடு இடையிடுபு விரைஇ,
	ஐது தொடை மாண்ட கோதை போல,
	நறிய நல்லோள் மேனி
	முறியினும் வாய்வது; முயங்கற்கும் இனிதே.	உரை

132. குறிஞ்சி

	கவவுக் கடுங்குரையள்; காமர் வனப்பினள்;
	குவவு மென் முலையள்; கொடிக் கூந்தலளே-
	யாங்கு மறந்து அமைகோ, யானே?- ஞாங்கர்க்
	கடுஞ் சுரை நல் ஆன் நடுங்கு தலைக் குழவி
	தாய் காண் விருப்பின் அன்ன,
	சாஅய் நோக்கினள்-மாஅயோளே,	உரை

168. பாலை

	மாரிப் பித்திகத்து நீர் வார் கொழு முகை
	இரும் பனம் பசுங் குடை பலவுடன் பொதிந்து
	பெரும் பெயல் விடியல் விரித்து விட்டன்ன
	நறுந் தண்ணியளே, நல் மா மேனி;
	புனற் புணை அன்ன சாய் இறைப் பணைத் தோள்
	மணத்தலும் தணத்தலும் இலமே;
	பிரியின் வாழ்தல் அதனினும் இலமே.	உரை

222. குறிஞ்சி

	தலைப் புணைக் கொளினே, தலைப் புணைக் கொள்ளும்;
	கடைப் புணைக் கொளினே, கடைப் புணைக் கொள்ளும்;
	புணை கைவிட்டுப் புனலோடு ஒழுகின்,
	ஆண்டும் வருகுவள் போலும்-மாண்ட
	மாரிப் பித்திகத்து நீர் வார் கொழு முகைச்
	செவ் வெரிந் உறழும் கொழுங் கடை மழைக் கண்
	துளி தலைத் தலைஇய தளிர் அன்னோளே.	உரை

273. பாலை

	அல்குறு பொழுதில் தாது முகை தயங்கப்
	பெருங் காடு உளரும் அசைவளி போல,
	தண்ணிய கமழும் ஒண்ணுதலோயே!
	நொந்தனஆயின், கண்டது மொழிவல்;
	பெருந் தேன் கண்படு வரையில் முது மால்பு
	அறியாது ஏறிய மடவோன் போல,
	ஏமாந்தன்று, இவ் உலகம்;
	நாம் உளேம் ஆகப் பிரியலன் தெளிமே.	உரை

300. குறிஞ்சி

	குவளை நாறும் குவை இருங் கூந்தல்,
	ஆம்பல் நாறும் தேம் பொதி துவர் வாய்,
	குண்டு நீர்த் தாமரைக் கொங்கின் அன்ன
	நுண் பல் தித்தி, மாஅயோயே!
	நீயே, அஞ்சல்' என்ற என் சொல் அஞ்சலையே;
	யானே, குறுங் கால் அன்னம் குவவு மணற் சேக்கும்
	கடல் சூழ் மண்டிலம் பெறினும்,
	விடல் சூழலன் யான், நின்னுடை நட்பே.	உரை