77. குறிஞ்சி

	மலையன் மா ஊர்ந்து போகி, புலையன்
	பெருந் துடி கறங்கப் பிற புலம் புக்கு, அவர்
	அருங் குறும்பு எருக்கி, அயா உயிர்த்தாஅங்கு
	உய்த்தன்றுமன்னே-நெஞ்சே!-செவ் வேர்ச்
5	சினைதொறும் தூங்கும் பயம் கெழு பலவின்
	சுளையுடை முன்றில், மனையோள் கங்குல்
	ஒலி வெள் அருவி ஒலியின் துஞ்சும்
	ஊறலஞ் சேரிச் சீறூர், வல்லோன்
	வாள் அரம் பொருத கோள் நேர் எல் வளை
10	அகன் தொடி செறித்த முன்கை, ஒள் நுதல்,
	திதலை அல்குல், குறுமகள்
	குவளை உண்கண் மகிழ் மட நோக்கே.	உரை

116. குறிஞ்சி

	'தீமை கண்டோர் திறத்தும்பெரியோர்
	தாம் அறிந்து உணர்க' என்பமாதோ;
	வழுவப் பிண்டம் நாப்பண் ஏமுற்று,
	இரு வெதிர் ஈன்ற வேல் தலைக் கொழு முளை,
5	சூல் முதிர் மடப் பிடி, நாள் மேயல் ஆரும்
	மலை கெழு நாடன் கேண்மை, பலவின்
	மாச் சினை துறந்த கோள் முதிர் பெரும் பழம்
	விடர் அளை வீழ்ந்து உக்காஅங்கு, தொடர்பு அறச்
	சேணும் சென்று உக்கன்றே அறியாது
10	ஏ கல் அடுக்கத்து இருள் முகை இருந்த
	குறிஞ்சி நல் ஊர்ப் பெண்டிர்
	இன்னும் ஓவார், என் திறத்து அலரே!	உரை

201.குறிஞ்சி

	'மலை உறை குறவன் காதல் மட மகள்,
	பெறல் அருங்குரையள், அருங் கடிக் காப்பினள்;
	சொல் எதிர் கொள்ளாள்; இளையள்; அனையோள்
	உள்ளல் கூடாது' என்றோய்! மற்றும்,
5	செவ் வேர்ப் பலவின் பயம் கெழு கொல்லித்
	தெய்வம் காக்கும் தீது தீர் நெடுங் கோட்டு,
	அவ் வெள் அருவிக் குட வரையகத்து,
	கால் பொருது இடிப்பினும், கதழ் உறை கடுகினும்,
	உரும் உடன்று எறியினும், ஊறு பல தோன்றினும்,
10	பெரு நிலம் கிளரினும், திரு நல உருவின்
	மாயா இயற்கைப் பாவையின்,
	போதல் ஒல்லாள் என் நெஞ்சத்தானே.	உரை

213. குறிஞ்சி

	அருவி ஆர்க்கும் பெரு வரை நண்ணி,
	'கன்று கால்யாத்த மன்றப் பலவின்
	வேர்க் கொண்டு தூங்கும் கொழுஞ் சுளைப் பெரும் பழம்
	குழவிச் சேதா மாந்தி, அயலது
5	வேய் பயில் இறும்பின் ஆம் அறல் பருகும்
	பெருங் கல் வேலிச் சிறுகுடி யாது?' என,
	சொல்லவும் சொல்லீர்; ஆயின், கல்லென
	கருவி மா மழை வீழ்ந்தென, எழுந்த
	செங் கேழ் ஆடிய செழுங் குரற் சிறு தினைக்
10	கொய் புனம் காவலும் நுமதோ?-
	கோடு ஏந்து அல்குல், நீள் தோளீரே!	உரை

232. குறிஞ்சி

	சிறு கண் யானைப் பெருங் கை ஈர்-இனம்
	குளவித் தண் கயம் குழையத் தீண்டி,
	சோலை வாழை முணைஇ, அயலது
	வேரல் வேலிச் சிறுகுடி அலற,
5	செங் காற் பலவின் தீம் பழம் மிசையும்
	மா மலை நாட!-காமம் நல்கென
	வேண்டுதும்-வாழிய! எந்தை, வேங்கை
	வீ உக வரிந்த முன்றில்,
	கல் கெழு பாக்கத்து அல்கினை செலினே.	உரை

326. குறிஞ்சி

	கொழுஞ் சுளைப் பலவின் பயம் கெழு கவாஅன்,
	செழுங் கோள் வாங்கிய மாச் சினைக் கொக்கினம்
	மீன் குடை நாற்றம் தாங்கல்செல்லாது,
	துய்த் தலை மந்தி தும்மும் நாட!
5	நினக்கும் உரைத்தல் நாணுவல்-இவட்கே
	நுண் கொடிப் பீரத்து ஊழ் உறு பூ எனப்
	பசலை ஊரும் அன்னோ; பல் நாள்
	அரி அமர் வனப்பின் எம் கானம் நண்ண,
	வண்டு எனும் உணராவாகி,
10	மலர் என மரீஇ வரூஉம், இவள் கண்ணே.	உரை

353. குறிஞ்சி

	ஆள் இல் பெண்டிர் தாளின் செய்த
	நுணங்கு நுண் பனுவல் போல, கணம் கொள,
	ஆடு மழை தவழும் கோடு உயர் நெடு வரை,
	முட முதிர் பலவின் குடம் மருள் பெரும் பழம்
5	கல் கெழு குறவர் காதல் மடமகள்
	கரு விரல் மந்திக்கு வரு விருந்து அயரும்,
	வான் தோய் வெற்ப! சான்றோய்அல்லை-எம்
	காமம் கனிவதுஆயினும், யாமத்து
	இரும் புலி தொலைத்த பெருங் கை யானை
10	வெஞ் சின உருமின் உரறும்
	அஞ்சுவரு சிறு நெறி வருதலானே.	உரை