9. பாலை

	அழிவிலர் முயலும் ஆர்வ மாக்கள்
	வழிபடு தெய்வம் கண் கண்டாஅங்கு,
	அலமரல் வருத்தம் தீர, யாழ நின்
	நல மென் பணைத் தோள் எய்தினம்; ஆகலின்,
5	பொரிப் பூம் புன்கின் அழற் தகை ஒண் முறி
	சுணங்கு அணி வன முலை அணங்கு கொளத் திமிரி,
	நிழல் காண்தோறும் நெடிய வைகி,
	மணல் காண்தோறும் வண்டல் தைஇ,
	வருந்தாது ஏகுமதி-வால் எயிற்றோயே!
10	மா நனை கொழுதி மகிழ் குயில் ஆலும்
	நறுந் தண் பொழில, கானம்;
	குறும் பல் ஊர, யாம் செல்லும் ஆறே.	உரை

97. முல்லை

	அழுந்து படு விழுப் புண் வழும்பு வாய்புலரா
	எவ்வ நெஞ்சத்து எஃகு எறிந்தாங்கு,
	பிரிவில புலம்பி நுவலும் குயிலினும்,
	தேறு நீர் கெழீஇய யாறு நனி கொடிதே;
5	அதனினும் கொடியள் தானே, 'மதனின்
	துய்த் தலை இதழ பைங் குருக்கத்தியொடு
	பித்திகை விரவு மலர் கொள்ளீரோ?' என
	வண்டு சூழ் வட்டியள் திரிதரும்
	தண்டலை உழவர் தனி மட மகளே.	உரை

118. பாலை

	அடைகரை மாஅத்து அலங்கு சினை பொலியத்
	தளிர் கவின் எய்திய தண் நறும் பொதும்பில்,
	சேவலொடு கெழீஇய செங் கண் இருங் குயில்
	புகன்று எதிர் ஆலும் பூ மலி காலையும்,
5	'அகன்றோர்மன்ற நம் மறந்திசினோர்' என,
	இணர் உறுபு, உடைவதன்தலையும் புணர்வினை
	ஓவ மாக்கள் ஒள் அரக்கு ஊட்டிய
	துகிலிகை அன்ன, துய்த் தலைப் பாதிரி
	வால் இதழ் அலரி வண்டு பட ஏந்தி,
10	புது மலர் தெருவுதொறு நுவலும்
	நொதுமலாட்டிக்கு நோம், என் நெஞ்சே!	உரை

157. பாலை

	இருங் கண் ஞாலத்து ஈண்டு தொழில் உதவிப்
	பெரும் பெயல் பொழிந்த வழி நாள் அமையத்து,
	பல் பொறி அரவின் செல் புறம் கடுப்ப
	யாற்று அறல் நுணங்கிய நாட் பத வேனில்,
5	இணர் துதை மாஅத்த புணர் குயில் விளித்தொறும்,
	நம்வயின் நினையும் நெஞ்சமொடு, கைம்மிகக்
	கேட்டொறும் கலுழுமால் பெரிதே-காட்ட
	குறும் பொறை அயல நெடுந் தாள் வேங்கை
	அம் பூந் தாது உக்கன்ன
10	நுண் பல் தித்தி மாஅயோளே.	உரை

224. பாலை

	அன்பினர், மன்னும் பெரியர்; அதன்தலை,
	'பின்பனி அமையம் வரும்' என, முன்பனிக்
	கொழுந்து முந்துறீஇக் குரவு அரும்பினவே;
	'புணர்ந்தீர் புணர்மினோ' என்ன, இணர்மிசைச்
5	செங் கண் இருங் குயில் எதிர் குரல் பயிற்றும்
	இன்ப வேனிலும் வந்தன்று; நம்வயின்
	'பிரியலம்' என்று, தெளித்தோர் தேஎத்து,
	இனி எவன் மொழிகோ, யானே-கயன் அறக்
	கண் அழிந்து உலறிய பல் மர நெடு நெறி
10	வில் மூசு கவலை விலங்கிய
	வெம் முனை அருஞ் சுரம் முன்னியோர்க்கே?	உரை

243. பாலை

	தேம் படு சிலம்பில் தெள் அறல் தழீஇய
	துறுகல் அயல தூ மணல் அடைகரை,
	அலங்கு சினை பொதுளிய நறு வடி மாஅத்துப்
	பொதும்புதோறு அல்கும் பூங் கண் இருங் குயில்,
5	'கவறு பெயர்த்தன்ன நில்லா வாழ்க்கை இட்டு
	அகறல் ஓம்புமின், அறிவுடையீர்!' என,
	கையறத் துறப்போர்க் கழறுவ போல,
	மெய் உற இருந்து மேவர நுவல,
	இன்னாது ஆகிய காலை, பொருள்வயிற்
10	பிரியல் ஆடவர்க்கு இயல்பு எனின்,
	அரிது மன்றம்ம, அறத்தினும் பொருளே?	உரை

246. பாலை

	இடூஉ ஊங்கண் இனிய படூஉம்;
	நெடுஞ் சுவர்ப் பல்லியும் பாங்கில் தேற்றும்;
	மனை மா நொச்சி மீமிசை மாச் சினை,
	வினை மாண் இருங் குயில் பயிற்றலும் பயிற்றும்;
5	உரம் புரி உள்ளமொடு சுரம் பல நீந்தி,
	செய்பொருட்கு அகன்றனராயினும் பொய்யலர்,
	வருவர் வாழி-தோழி!-புறவின்
	பொன் வீக் கொன்றையொடு பிடவுத் தளை அவிழ,
	இன் இசை வானம் இரங்கும்; அவர்,
10	'வருதும்' என்ற பருவமோ இதுவே?	உரை