19. நெய்தல்

	இறவுப் புறத்து அன்ன பிணர் படு தடவு முதல்
	சுறவுக் கோட்டன்ன முள் இலைத் தாழை,
	பெருங் களிற்று மருப்பின் அன்ன அரும்பு முதிர்பு,
	நல் மான் உழையின் வேறுபடத் தோன்றி,
5	விழவுக் களம் கமழும் உரவு நீர்ச் சேர்ப்ப!
	இன மணி நெடுந் தேர் பாகன் இயக்க,
	செலீஇய சேறிஆயின், இவளே
	வருவை ஆகிய சில் நாள்
	வாழாளாதல் நற்கு அறிந்தனை சென்மே!	உரை

27. நெய்தல்

	நீயும் யானும், நெருநல், பூவின்
	நுண் தாது உறைக்கும் வண்டினம் ஓப்பி,
	ஒழி திரை வரித்த வெண் மணல் அடைகரைக்
	கழி சூழ் கானல் ஆடியது அன்றி,
5	கரந்து நாம் செய்தது ஒன்று இல்லை; உண்டு எனின்,
	பரந்து பிறர் அறிந்தன்றும்இலரே-நன்றும்
	எவன் குறித்தனள் கொல், அன்னை?-கயந்தோறு
	இற ஆர் இனக் குருகு ஒலிப்ப, சுறவம்
	கழி சேர் மருங்கின் கணைக் கால் நீடி,
10	கண் போல் பூத்தமை கண்டு, 'நுண் பல
	சிறு பாசடைய நெய்தல்
	குறுமோ, சென்று' எனக் கூறாதோளே.	உரை

31. நெய்தல்

	மா இரும் பரப்பகம் துணிய நோக்கி,
	சேயிறா எறிந்த சிறு வெண் காக்கை
	பாய் இரும் பனிக் கழி துழைஇ, பைங் கால்
	தான் வீழ் பெடைக்குப் பயிரிடூஉ, சுரக்கும்
5	சிறு வீ ஞாழல் துறையுமார் இனிதே;
	பெரும் புலம்பு உற்ற நெஞ்சமொடு, பல நினைந்து,
	யானும் இனையேன்-ஆயின், ஆனாது
	வேறு பல் நாட்டில் கால் தர வந்த
	பல உறு பண்ணியம் இழிதரு நிலவுமணல்
10	நெடுஞ் சினைப் புன்னைக் கடுஞ் சூல் வெண் குருகு
	உலவுத் திரை ஓதம் வெரூஉம்
	உரவு நீர்ச் சேர்ப்பனொடு மணவா ஊங்கே.	உரை

49. நெய்தல்

	படு திரை கொழீஇய பால் நிற எக்கர்த்
	தொடியோர் மடிந்தெனத் துறை புலம்பின்றே;
	முடிவலை முகந்த முடங்கு இறாப் பரவைப்
	படு புள் ஓப்பலின் பகல் மாய்ந்தன்றே;
5	கோட்டு மீன் எறிந்த உவகையர் வேட்டம் மடிந்து,
	எமரும் அல்கினர்; 'ஏமார்ந்தனம்' எனச்
	சென்று நாம் அறியின், எவனோ-தோழி!
	மன்றப் புன்னை மாச் சினை நறு வீ
	முன்றில் தாழையொடு கமழும்
10	தெண் கடற் சேர்ப்பன் வாழ் சிறு நல் ஊர்க்கே?	உரை

67. நெய்தல்

	சேய் விசும்பு இவர்ந்த செழுங் கதிர் மண்டிலம்
	மால் வரை மறைய, துறை புலம்பின்றே;
	இறவு அருந்தி எழுந்த கருங் கால் வெண் குருகு
	வெண் கோட்டு அருஞ் சிறைத் தாஅய், கரைய
5	கருங் கோட்டுப் புன்னை இறைகொண்டனவே;
	கணைக் கால் மா மலர் கரப்ப, மல்கு கழித்
	துணைச் சுறா வழங்கலும் வழங்கும்; ஆயிடை,
	எல் இமிழ் பனிக் கடல், மல்கு சுடர்க் கொளீஇ,
	எமரும் வேட்டம் புக்கனர்; அதனால்,
10	தங்கின் எவனோதெய்ய-பொங்கு பிசிர்
	முழவு இசைப் புணரி எழுதரும்
	உடை கடற் படப்பை எம் உறைவின் ஊர்க்கே?	உரை

101. நெய்தல்

	முற்றா மஞ்சட் பசும் புறம் கடுப்பச்
	சுற்றிய பிணர சூழ் கழி இறவின்
	கணம் கொள் குப்பை உணங்கு திறன் நோக்கி,
	புன்னை அம் கொழு நிழல் முன் உய்த்துப் பரப்பும்
5	துறை நணி இருந்த பாக்கம் உம் உறை நனி
	இனிதுமன்; அளிதோ தானே-துனி தீர்ந்து,
	அகன்ற அல்குல் ஐது அமை நுசுப்பின்,
	மீன் எறி பரதவர் மட மகள்
	மான் அமர் நோக்கம் காணா ஊங்கே.	உரை

111. நெய்தல்

	அத்த இருப்பைப் பூவின் அன்ன
	துய்த் தலை இறவொடு தொகை மீன் பெறீஇயர்,
	வரி வலைப் பரதவர் கரு வினைச் சிறாஅர்,
	மரல் மேற்கொண்டு மான் கணம் தகைமார்
5	வெந் திறல் இளையவர் வேட்டு எழுந்தாங்கு,
	திமில் மேற்கொண்டு, திரைச் சுரம் நீந்தி,
	வாள் வாய்ச் சுறவொடு வய மீன் கெண்டி,
	நிணம் பெய் தோணியர் இகு மணல் இழிதரும்
	பெருங் கழிப் பாக்கம் கல்லென
10	வருமே-தோழி!-கொண்கன் தேரே.	உரை

127. நெய்தல்

	இருங் கழி துழைஇய ஈர்ம் புற நாரை
	இற எறி திவலையின் பனிக்கும் பாக்கத்து,
	உவன் வரின், எவனோ?-பாண!-பேதை
	கொழு மீன் ஆர்கைச் செழு நகர் நிறைந்த
5	கல்லாக் கதவர் தன் ஐயர் ஆகவும்,
	வண்டல் ஆயமொடு பண்டு தான் ஆடிய
	ஈனாப் பாவை தலையிட்டு ஓரும்,
	'மெல்லம் புலம்பன் அன்றியும்,
	செல்வாம்' என்னும், 'கானலானே'.	உரை

168. குறிஞ்சி

	சுரும்பு உண விரிந்த கருங் கால் வேங்கைப்
	பெருஞ் சினைத் தொடுத்த கொழுங் கண் இறாஅல்,
	புள்ளுற்றுக் கசிந்த தீம் தேன் கல் அளைக்
	குறக் குறுமாக்கள் உண்ட மிச்சிலைப்
5	புன் தலை மந்தி வன் பறழ் நக்கும்
	நன் மலை நாட! பண்பு எனப் படுமோ-
	நின் நயந்து உறைவி இன் உயிர் உள்ளாய்,
	அணங்குடை அரவின் ஆர் இருள் நடு நாள்,
	மை படு சிறு நெறி எஃகு துணை ஆக
10	ஆரம் கமழும் மார்பினை,
	சாரற் சிறுகுடி ஈங்கு நீ வரலே?	உரை

211. நெய்தல்

	யார்க்கு நொந்து உரைக்கோ யானே-ஊர் கடல்
	ஓதம் சென்ற உப்புடைச் செறுவில்,
	கொடுங் கழி மருங்கின், இரை வேட்டு எழுந்த
	கருங் கால் குருகின் கோள் உய்ந்து போகிய
5	முடங்கு புற இறவின் மோவாய் ஏற்றை,
	எறி திரை தொகுத்த எக்கர் நெடுங் கோட்டுத்
	துறு கடற் தலைய தோடு பொதி தாழை
	வண்டு படு வான் போது வெரூஉம்
	துறை கெழு கொண்கன் துறந்தனன் எனவே?	உரை

278. நெய்தல்

	படு காழ் நாறிய பராஅரைப் புன்னை,
	அடு மரல் மொக்குளின், அரும்பு வாய் அவிழ,
	பொன்னின் அன்ன தாது படு பல் மலர்
	சூடுநர் தொடுத்த மிச்சில் கோடுதொறும்
5	நெய் கனி பசுங் காய் தூங்கும் துறைவனை
	இனி, அறிந்திசினே கொண்கன் ஆகுதல்-
	கழிச் சேறு ஆடிய கணைக் கால் அத்திரி
	குளம்பினும் சேயிறா ஒடுங்கின;
	கோதையும் எல்லாம் ஊதை வெண் மணலே.	உரை

358. நெய்தல்

	'பெருந் தோள் நெகிழ, அவ் வரி வாட,
	சிறு மெல் ஆகம் பெரும் பசப்பு ஊர,
	இன்னேம் ஆக, எற் கண்டு நாணி,
	நின்னொடு தெளித்தனர் ஆயினும், என்னதூஉம்,
5	அணங்கல் ஓம்புமதி, வாழிய நீ!' என,
	கணம் கெழு கடவுட்கு உயர் பலி தூஉய்,
	பரவினம் வருகம் சென்மோ-தோழி!-
	பெருஞ் சேயிறவின் துய்த் தலை முடங்கல்
	சிறு வெண் காக்கை நாள் இரை பெறூஉம்
10	பசும் பூண் வழுதி மருங்கை அன்ன, என்
	அரும் பெறல் ஆய் கவின் தொலைய,
	பிரிந்து ஆண்டு உறைதல் வல்லியோரே.	உரை