371. முல்லை

	காயாங் குன்றத்துக் கொன்றை போல,
	மா மலை விடர் அகம் விளங்க மின்னி,
	மாயோள் இருந்த தேஎம் நோக்கி,
	வியல் இரு விசும்பு அகம் புதையப் பாஅய்,
5	பெயல் தொடங்கினவே, பெய்யா வானம்:
	நிழல் திகழ் சுடர்த் தொடி ஞெகிழ ஏங்கி,
	அழல் தொடங்கினளே ஆயிழை; அதன் எதிர்,
	குழல் தொடங்கினரே கோவலர்-
	தழங்கு குரல் உருமின் கங்குலானே.	உரை

372. நெய்தல்

	அழிதக்கன்றே-தோழி!-கழி சேர்பு
	கானற் பெண்ணைத் தேனுடை அழி பழம்,
	வள் இதழ் நெய்தல் வருந்த, மூக்கு இறுபு,
	அள்ளல் இருஞ் சேற்று ஆழப் பட்டென,
5	கிளைக் குருகு இரியும் துறைவன் வளைக் கோட்டு
	அன்ன வெண் மணற்று அகவயின், வேட்ட
	அண்ணல் உள்ளமொடு அமர்ந்து, இனிது நோக்கி,
	அன்னை தந்த அலங்கல் வான் கோடு
	உலைந்தாங்கு நோதல் அஞ்சி, ''அடைந்ததற்கு
10	இனையல் என்னும்'' என்ப-மனை இருந்து,
	இருங் கழி துழவும் பனித் தலைப் பரதவர்
	திண் திமில் விளக்கம் எண்ணும்
	கண்டல் வேலிக் கழி நல் ஊரே.	உரை

373. குறிஞ்சி

	முன்றிற் பலவின் படு சுளை மரீஇ,
	புன் தலை மந்தி தூர்ப்ப, தந்தை
	மை படு மால் வரை பாடினள் கொடிச்சி,
	ஐவன வெண்ணெல் குறூஉம் நாடனொடு
5	சூருடைச் சிலம்பின் அருவி ஆடி,
	கார் அரும்பு அவிழ்ந்த கணி வாய் வேங்கைப்
	பா அமை இதணம் ஏறி, பாசினம்
	வணர் குரற் சிறு தினை கடிய,
	புணர்வதுகொல்லோ, நாளையும் நமக்கே?	உரை

374. முல்லை

	முரம்பு தலை மணந்த நிரம்பா இயவின்
	ஓங்கித் தோன்றும் உமண் பொலி சிறுகுடிக்
	களரிப் புளியின் காய் பசி பெயர்ப்ப,
	உச்சிக் கொண்ட ஓங்கு குடை வம்பலீர்!
5	முற்றையும் உடையமோ மற்றே-பிற்றை
	வீழ் மா மணிய புனை நெடுங் கூந்தல்,
	நீர் வார் புள்ளி ஆகம் நனைப்ப,
	விருந்து அயர் விருப்பினள் வருந்தும்
	திருந்துஇழை, அரிவைத் தேமொழி நிலையே?	உரை

375. நெய்தல்

	நீடு சினைப் புன்னை நறுந் தாது உதிர,
	கோடு புனை குருகின் தோடு தலைப் பெயரும்
	பல் பூங் கானல் மல்கு நீர்ச் சேர்ப்ப!
	அன்பு இலை; ஆதலின், தன் புலன் நயந்த
5	என்னும் நாணும் நன்னுதல் உவப்ப,
	வருவைஆயினோ நன்றே-பெருங் கடல்
	இரவுத் தலை மண்டிலம் பெயர்ந்தென, உரவுத் திரை
	எறிவன போல வரூஉம்
	உயர் மணல் படப்பை எம் உறைவின் ஊரே.	உரை

376. குறிஞ்சி

	முறஞ்செவி யானைத் தடக் கையின் தடைஇ
	இறைஞ்சிய குரல பைந் தாட் செந் தினை,
	வரையோன் வண்மை போல, பல உடன்
	கிளையோடு உண்ணும் வளைவாய்ப் பாசினம்!
5	குல்லை, குளவி, கூதளம், குவளை,
	இல்லமொடு மிடைந்த ஈர்ந் தண் கண்ணியன்,
	சுற்று அமை வில்லன், செயலைத் தோன்றும்
	நல் தார் மார்பன், காண்குறின், சிறிய
	நன்கு அவற்கு அறிய உரைமின்; பிற்றை
10	அணங்கும் அணங்கும் போலும்? அணங்கி,
	வறும் புனம் காவல் விடாமை
	அறிந்தனிர்அல்லிரோ, அறன் இல் யாயே?	உரை

377. குறிஞ்சி

	மடல் மா ஊர்ந்து, மாலை சூடி,
	கண் அகன் வைப்பின் நாடும் ஊரும்
	ஒள் நுதல் அரிவை நலம் பாராட்டி,
	பண்ணல் மேவலமாகி, அரிது உற்று,
5	அது பிணி ஆக, விளியலம்கொல்லோ-
	அகல் இரு விசும்பின் அரவுக் குறைபடுத்த
	பசுங் கதிர் மதியத்து அகல் நிலாப் போல,
	அளகம் சேர்ந்த திருநுதல்
	கழறுபு மெலிக்கும் நோய் ஆகின்றே?	உரை

378. நெய்தல்

	யாமமும் நெடிய கழியும்; காமமும்
	கண்படல் ஈயாது பெருகும்; தெண் கடல்
	முழங்கு திரை, முழவின் பாணியின், பைபய,
	பழம் புண் உறுநரின், பரவையின் ஆலும்;
5	ஆங்கு அவை நலியவும், நீங்கி யாங்கும்,
	இரவு இறந்து, எல்லை தோன்றலது; அலர் வாய்
	அயல் இற் பெண்டிர் பசலை பாட,
	ஈங்கு ஆகின்றால்-தோழி!-ஓங்கு மணல்
	வரி ஆர் சிறு மனை சிதைஇ வந்து,
10	பரிவுதரத் தொட்ட பணிமொழி நம்பி,
	பாடு இமிழ் பனி நீர்ச் சேர்ப்பனொடு
	நாடாது இயைந்த நண்பினது அளவே.	உரை

379. குறிஞ்சி

	புன் தலை மந்தி கல்லா வன் பறழ்
	குன்று உழை நண்ணிய முன்றில் போகாது,
	எரி அகைந்தன்ன வீ ததை இணர
	வேங்கைஅம் படு சினைப் பொருந்தி, கைய
5	தேம் பெய் தீம் பால் வௌவலின், கொடிச்சி
	எழுது எழில் சிதைய அழுத கண்ணே,
	தேர் வண் சோழர் குடந்தைவாயில்
	மாரி அம் கிடங்கின் ஈரிய மலர்ந்த,
	பெயல் உறு நீலம் போன்றன விரலே,
10	பாஅய் அவ் வயிறு அலைத்தலின், ஆனாது,
	ஆடு மழை தவழும் கோடு உயர் பொதியில்
	ஓங்கு இருஞ் சிலம்பில் பூத்த
	காந்தள்அம் கொழு முகை போன்றன, சிவந்தே.	உரை

380. மருதம்

	நெய்யும் குய்யும் ஆடி, மெய்யொடு
	மாசு பட்டன்றே கலிங்கமும்; தோளும்,
	திதலை மென் முலைத் தீம் பால் பிலிற்ற,
	புதல்வற் புல்லிப் புனிறு நாறும்மே;
5	வால் இழை மகளிர் சேரித் தோன்றும்
	தேரோற்கு ஒத்தனெம் அல்லேம்; அதனால்
	பொன் புரை நரம்பின் இன் குரல் சீறியாழ்
	எழாஅல் வல்லை ஆயினும், தொழாஅல்;
	கொண்டு செல்-பாண!-நின் தண் துறை ஊரனை,
10	பாடு மனைப் பாடல்; கூடாது நீடு நிலைப்
	புரவியும் பூண் நிலை முனிகுவ;
	விரகு இல மொழியல், யாம் வேட்டது இல் வழியே!	உரை