391. பாலை

	ஆழல், மடந்தை! அழுங்குவர் செலவே-
	புலிப் பொறி அன்ன புள்ளி அம் பொதும்பின்
	பனிப் பவர் மேய்ந்த மா இரு மருப்பின்
	மலர்த் தலைக் காரான் அகற்றிய தண் நடை
5	ஒண் தொடி மகளிர் இழை அணிக் கூட்டும்,
	பொன் படு, கொண்கான நன்னன் நல் நாட்டு
	ஏழிற்குன்றம் பெறினும், பொருள்வயின்
	யாரோ பிரிகிற்பவரே-குவளை
	நீர் வார் நிகர் மலர் அன்ன, நின்
10	பேர் அமர் மழைக் கண் தெண் பனி கொளவே?	உரை

392. நெய்தல்

	கடுஞ் சுறா எறிந்த கொடுந் தாட் தந்தை
	புள் இமிழ் பெருங் கடல் கொள்ளான் சென்றென,
	மனை அழுது ஒழிந்த புன் தலைச் சிறாஅர்
	துணையதின் முயன்ற தீம் கண் நுங்கின்
5	பணை கொள் வெம் முலை பாடு பெற்று உவக்கும்,
	பெண்ணை வேலி, உழை கண் சீறூர்
	நல் மனை அறியின், நன்றுமன்தில்ல;
	செம்மல் நெஞ்சமொடு தாம் வந்து பெயர்ந்த
	கானலொடு அழியுநர் போலாம்-பானாள்,
10	முனி படர் களையினும் களைப;
	நனி பேர் அன்பினர் காதலோரே.	உரை

393. குறிஞ்சி

	நெடுங் கழை நிவந்த நிழல் படு சிலம்பின்
	கடுஞ் சூல் வயப்பிடி கன்று ஈன்று உயங்க,
	பால் ஆர் பசும் புனிறு தீரிய, களி சிறந்து,
	வாலா வேழம் வணர் குரல் கவர்தலின்,
5	கானவன் எறிந்த கடுஞ் செலல் ஞெகிழி
	வேய் பயில் அடுக்கம் சுடர மின்னி,
	நிலை கிளர் மீனின், தோன்றும் நாடன்
	இரவின் வரூஉம் இடும்பை நாம் உய,
	வரைய வந்த வாய்மைக்கு ஏற்ப,
10	நமர் கொடை நேர்ந்தனர்ஆயின், அவருடன்,
	நேர்வர்கொல் வாழி-தோழி!-நம் காதலர்
	புதுவர் ஆகிய வரவும், நின்
	வதுவை நாண் ஒடுக்கமும் காணுங்காலே?	உரை

394. முல்லை

	மரந்தலை மணந்த நனந் தலைக் கானத்து,
	அலந்தலை ஞெமையத்து இருந்த குடிஞை,
	பொன் செய் கொல்லனின், இனிய தெளிர்ப்ப,
	பெய்ம் மணி ஆர்க்கும் இழை கிளர் நெடுந் தேர்,
5	வன் பரல் முரம்பின், நேமி அதிர,
	சென்றிசின் வாழியோ, பனிக் கடு நாளே;
	இடைச் சுரத்து எழிலி உறைத்தென, மார்பின்
	குறும் பொறிக் கொண்ட சாந்தமொடு
	நறுந் தண்ணியன்கொல்; நோகோ யானே?	உரை

395. நெய்தல்

	யாரை, எலுவ? யாரே, நீ எமக்கு
	யாரையும் அல்லை; நொதுமலாளனை;
	அனைத்தால் கொண்க, நம்மிடையே நினைப்பின்;
	கடும் பகட்டு யானை நெடுந் தேர்க் குட்டுவன்
5	வேந்து அடு மயக்கத்து முரசு அதிர்ந்தன்ன,
	ஓங்கற் புணரி பாய்ந்து ஆடு மகளிர்
	அணிந்திடு பல் பூ மரீஇ, ஆர்ந்த
	ஆ புலம் புகுதரு பேர் இசை மாலைக்
	கடல் கெழு மாந்தை அன்ன, எம்
10	வேட்டனை அல்லையால், நலம் தந்து சென்மே.	உரை

396. குறிஞ்சி

	பெய்து போகு எழிலி வைகு மலை சேர,
	தேன் தூங்கு உயர் வரை அருவி ஆர்ப்ப,
	வேங்கை தந்த வெற்பு அணி நல் நாள்,
	பொன்னின் அன்ன பூஞ் சினை துழைஇ,
5	கமழ் தாது ஆடிய கவின் பெறு தோகை
	பாசறை மீமிசைக் கணம் கொள்பு, ஞாயிற்று
	உறு கதிர் இள வெயில் உண்ணும் நாடன்!
	நின் மார்பு அணங்கிய செல்லல் அரு நோய்
	யார்க்கு நொந்து உரைக்கோ யானே-பல் நாள்
10	காமர் நனி சொல் சொல்லி,
	ஏமம் என்று அருளாய், நீ மயங்கினையே?	உரை

397. பாலை

	தோளும் அழியும், நாளும் சென்றென;
	நீள் இடை அத்தம் நோக்கி, வாள் அற்றுக்
	கண்ணும் காட்சி தௌவின; என் நீத்து
	அறிவும் மயங்கி, பிறிது ஆகின்றே;
5	நோயும் பெருகும்; மாலையும் வந்தன்று;
	யாங்கு ஆகுவென்கொல் யானே? ஈங்கோ
	சாதல் அஞ்சேன்; அஞ்சுவல், ''சாவின்
	பிறப்புப் பிறிது ஆகுவதுஆயின்,
	மறக்குவேன்கொல், என் காதலன்'' எனவே.	உரை

398. நெய்தல்

	உரு கெழு தெய்வமும் கரந்து உறையின்றே;
	விரி கதிர் ஞாயிறும் குடக்கு வாங்கும்மே;
	நீர் அலைக் கலைஇய கூழை வடியாச்
	சாஅய் அவ் வயிறு அலைப்ப, உடன் இயைந்து,
5	ஓரை மகளிரும், ஊர் எய்தினரே;
	பல் மலர் நறும் பொழில் பழிச்சி, யாம் ''முன்,
	சென்மோ, ''சேயிழை?'' என்றனம்; அதன் எதிர்
	சொல்லாள் மெல்லியல், சிலவே-நல் அகத்து
	யாணர் இள முலை நனைய,
10	மாண் எழில் மலர்க் கண் தெண் பனி கொளவே.	உரை

399. குறிஞ்சி

	அருவி ஆர்க்கும் பெரு வரை அடுக்கத்து,
	குருதி ஒப்பின் கமழ் பூங் காந்தள்
	வரி அணி சிறகின் வண்டு உண மலரும்
	வாழை அம் சிலம்பில், கேழல் கெண்டிய
5	நிலவரை நிவந்த பல உறு திரு மணி
	ஒளி திகழ் விளக்கத்து, ஈன்ற மடப் பிடி,
	களிறு புறங்காப்ப, கன்றொடு வதியும்
	மா மலை நாடன் நயந்தனன் வரூஉம்
	பெருமை உடையள் என்பது
10	தருமோ-தோழி!-நின் திரு நுதல் கவினே?	உரை

400. மருதம்

	வாழை மென் தோடு வார்புஉறுபு ஊக்கும்
	நெல் விளை கழனி நேர் கண் செறுவின்,
	அரிவனர் இட்ட சூட்டு அயல், பெரிய
	இருஞ் சுவல் வாளை பிறழும் ஊர!
5	நினின்று அமைகுவென்ஆயின், இவண் நின்று,
	இன்னா நோக்கமொடு எவன் பிழைப்பு உண்டோ?
	மறம் கெழு சோழர் உறந்தை அவையத்து,
	அறம் கெட அறியாதாங்கு, சிறந்த
	கேண்மையொடு அளைஇ, நீயே
10	கெடு அறியாய் என் நெஞ்சத்தானே.	உரை