Primary tabs
ஆறாவது
வினையியல்
195.
வினையெனப் படுவது வேற்றமை கொள்ளாது
நினையுங் காலைக் காலமொடு தோன்றும்.
என்பது சூத்திரம்.
என் நுதலிற்றோவெனின், நிறுத்த முறையானே வினைச்சொல்
ஆமாறு உணர்த்திய எடுத்துக் கொண்டார், அதனால் இவ் வோத்து
வினையியல் என்னும் பெயர்த்தாயிற்று.
உரை : வினையென்று சொல்லப்படுவது வேற்றுமையொடு
பொருந்தாது, ஆராயிற் காலத்தொடு புலப்படும் என்றவாறு.
ஈண்டு வேற்றுமை என்பது உருபை.
வரலாறு : உண்டான், கரியன் என வேற்றுமை கொள்ளாது
காலமொடு தோன்றியவாறு கண்டுகொள்க.
196. காலந் தாமே மூன்றென மொழிப.
உரை : மேல் தோற்றுவாய் செய்யப்பட்ட காலம் மூன்று என்று
சொல்லுவர் புலவர் என்றவாறு. (2)
197.
இறப்பி னிகழ்வி னெதிர்வி னென்றா
வம்முக் காலமுங் குறிப்பொடுங் கொள்ளு
மெய்ந்நிலை யுடைய தோன்ற லாறே.
உரை : இறப்பும் நிகழ்வும் எதிர்வும் என்று சொல்லப்படும் மூன்று
காலமும் குறிப்புவினையொடும் பொருந்தும் மெய்ந்நிலையுடைய,
வினைச்சொல்லானவை தோன்றுநெறிக்கண் என்றவாறு.
எனவே, காலம் மூன்றாவன இறப்பு, நிகழ்வு, எதிர்வு என்பதூஉம்,
வெளிப்படக் காலம் விளங்காதன குறிப்பு வினையென்பதூஉம்
பெற்றாம்.
வரலாறு : உண்டான், உண்ணாநின்றான், உண்பான் என வரும்.
இறப்பாவது, தொழிலது கழிவு ; நிகழ்வாவது, தொழில்
தொடங்கப்பட்டு முற்றுப் பெறாத நிலைமை ; எதிர்வாவது தொழில்
பிறவாமை. (3)
198.
குறிப்பினும் வினையினு நெறிப்படத் தோன்றிக்
காலமொடு வரூஉம் வினைச்சொல் லெல்லா
முயர்திணைக் குரிமையுமஃறி
