ஆங்குத் தாயரோடு அறவணர்த் தேர்ந்து

வாங்குவில் தனை வானவன் வஞ்சியின்

வேற்று மன்னரும் உழிஞைவெம் படையும்

போல்புறம் சுற்றிய புறக்குடி கடந்து,

சுருங்கைத் தூம்பின் மனைவளர் தோகையர்

கருங்குழல் கழீஇய கலவை நீரும்

எந்திர வாவியில் இளைஞரும் மகளிரும்

தந்தமில் ஆடிய சாந்துகழி நீரும்

புவிகா வலன்தன் புண்ணிய நல்நாள்

சிவிறியும் கொம்பும் சிதறுவிரை நீரும்

மேலை மாதவர் பாதம் விளக்கும்

சீல உபாசகர் செங்கைநறு நீரும்

அறம்செய் மாக்கள் அகில்முதல் புகைத்து

நிறைந்த பந்தல் தசும்புவார் நீரும்

உறுப்புமுரண் உறுமல் கந்தஉத் தியினால்

செறித்துஅரைப் போர்தம் செழுமனை நீரும்

என்றுஇந் நீரே எங்கும் பாய்தலில்

கன்றிய கராமும் இடங்கரும் மீன்களும்

ஒன்றிய புலவுஒழி உடம்பின ஆகித்

தாமரை குவளை கழுநீர் ஆம்பல்

பூமிசை பரந்து பொறிவண்டு ஆர்ப்ப

இந்திர தனுஎன இலங்குஅகழ் உடுத்து,

வந்துஎறி பொறிகள் வகைமாண்பு உடைய

கடிமதில் ஓங்கிய இடைநிலை வரைப்பில்

பசுமிளை பரந்து பல்தொழில் நிறைந்த

வெள்ளிக் குன்றம் உள்கிழிந் தன்ன

நெடுநிலை தோறும் நிலாச்சுதை மலரும்

கொடிநிலை வாயில் குறுகினள் புக்கு,

கடைகாப்பு அமைந்த காவ லாளர்

மிடைகொண்டு இயங்கும் வியன்மலி மறுகும்,

பல்மீன் விலைஞர் வெள்உப்புப் பகருநர்

கள்நொடை யாட்டியர் காழியர் கூவியர்

மைந்நிண விலைஞர் பாசவர் வாசவர்

என்னுநர் மறுகும் இருங்கோ வேட்களும்

செம்பு செய்ஞ்ஞரும் கஞ்ச காரரும்

பைம்பொன் செய்ஞ்ஞரும் பொன்செய் கொல்லரும்

மரங்கொல் தச்சரும் மண்ணீட் டாளரும்

வரம்தர எழுதிய ஓவிய மாக்களும்

தோலின் துன்னரும் துன்ன வினைஞரும்

மாலைக் காரரும் காலக் கணிதரும்

நலம்தரும் பண்ணும் திறனும் வாய்ப்ப

நிலம்கலம் கண்டம் நிகழக் காட்டும்

பாணர் என்றுஇவர் பல்வகை மறுகும்

விலங்குஅரம் பொரூஉம் வெள்வளை போழ்நரோடு

இலங்குமணி வினைஞர் இரீஇய மறுகும்

வேத்தியல் பொதுவியல் என்றுஇவ் விரண்டின்

கூத்தியல் அறிந்த கூத்தியர் மறுகும்

பால்வே றாக எண்வகைப் பட்ட

கூலம் குவைஇய கூல மறுகும்

மாகதர் சூதர்வே தாளிகர் மறுகும்

போகம் புரக்கும் பொதுவர்பொலி மறுகும்

கண்நுழை கல்லா நுண்நூல் கைவினை

வண்ண அறுவையர் வளம்திகழ் மறுகும்

பொன்உரை காண்போர் நல்மனை மறுகும்

பல்மணி பகர்வோர் மன்னிய மறுகும்

மறையோர் அருந்தொழில் குறையா மறுகும்

அரைசியன் மறுகும் அமைச்சியன் மறுகும்

எனைப்பெருந் தொழில்செய் ஏனோர் மறுகும்

மன்றமும் பொதியிலும் சந்தியும் சதுக்கமும்

புதுக்கோள் யானையும் பொன்தார்ப் புரவியும்

கதிக்குஉற வடிப்போர் கவின்பெறு வீதியும்

சேண்ஓங்கு அருவி தாழ்ந்தசெய் குன்றமும்

வேணவா மிகுக்கும் விரைமரக் காவும்

விண்ணவர் தங்கள் விசும்புஇடம் மறந்து

நண்ணுதற்கு ஒத்த நல்நீர் இடங்களும்

சாலையும் கூடமும் தமனியப் பொதியிலும்

கோலம் குயின்ற கொள்கை இடங்களும்

கண்டுமகிழ்வு உற்றுக் கொண்ட வேடமோடு,

அந்தர சாரிகள் அமர்ந்துஇனிது உறையும்

இந்திர விகாரம் எனஎழில் பெற்று

நவைஅறு நாதன் நல்அறம் பகர்வோர்

உறையும் பள்ளிபுக்கு இறைவளை நல்லாள்

கோவலன் தாதை மாதவம் புரிந்தோன்

பாதம் பணிந்துதன் பாத்திர தானமும்

தானப் பயத்தால் சாவக மன்னவன்

ஊனம்ஒன்று இன்றி உலகுஆள் செல்வமும்

செல்வன் கொணர்ந்துஅத் தீவகப் பீடிகை

ஒல்காது காட்டப் பிறப்பினை உணர்ந்ததும்

உணர்ந்தோன் முன்னர் உயர்தெய்வம் தோன்றி

மனம்கவல் கெடுத்ததும் மாநகர் கடல்கொள

அறவண ரடிகளும் தாயரும் ஆங்குவிட்டு

இறவாது இப்பதிப் புகுந்தது கேட்டதும்

சாவக மன்னன் தன்நாடு எய்தத்

தீவகம் விட்டுஇத் திருநகர் புகுந்ததும்

புக்கபின் அந்தப் பொய்உரு வுடனே

தக்க சமயிகள் தம்திறம் கேட்டதும்

அவ்வவர் சமயத்து அறிபொருள் எல்லாம்

செவ்விது அன்மையிற் சிந்தைவை யாததும்

நாதன் நல்அறம் கேட்டலை விரும்பி

மாதவன் தேர்ந்து வந்த வண்ணமும்

சொல்லினள் ஆதலின், தூயோய் நின்னைஎன்

நல்வினைப் பயன்கொல் நான்கண் டதுஎனத்

தையல் கேள்நின் தாதையும் தாயும்

செய்ததீ வினையில் செழுநகர் கேடுஉறத்

துன்புஉற விளிந்தமை கேட்டுச் சுகதன்

அன்புகொள் அறத்திற்கு அருகனேன் ஆதலின்

மனைத்திற வாழ்க்கையை மாயம்என்று உணர்ந்து

தினைத்தனை ஆயினும் செல்வமும் யாக்கையும்

நிலையா என்றே நிலைபெற உணர்ந்தே

மலையா அறத்தின் மாதவம் புரிந்தேன்

புரிந்த யான்இப் பூங்கொடிப் பெயர்ப்படூஉம்

திருந்திய நல்நகர்ச் சேர்ந்தது கேளாய்:

குடக்கோச் சேரலன் குட்டுவர் பெருந்தகை

விடர்ச்சிலை பொறித்த வேந்தன் முன்நாள்

துப்புஅடு செவ்வாய்த் துடிஇடை யாரொடும்

இப்பொழில் புகுந்துஆங்கு இருந்த எல்லையுள்

இலங்கா தீவத்துச் சமன்ஒளி என்னும்

சிலம்பினை எய்தி வலம்கொண்டு மீளும்

தரும சாரணர் தங்கிய குணத்தோர்

கருமுகில் படலத்துக் ககனத்து இயங்குவோர்

அரைசற்கு ஏது அவ்வழி நிகழ்தலின்

புரையோர் தாமும்இப் பூம்பொழில் இழிந்து

கல்தலத்து இருந்துழிக் காவலன் விரும்பி

முன்தவம் உடைமையின் முனிகளை ஏத்திப்

பங்கயச் சேவடி விளக்கிப் பான்மையின்

அங்குஅவர்க்கு அறுசுவை நால்வகை அமிழ்தம்

பாத்திரத்து அளித்துப் பலபல சிறப்பொடு

வேத்தவை யாரொடும் ஏத்தினன் இறைஞ்சலில்

பிறப்பில் துன்பமும் பிறவா இன்பமும்

அறத்தகை முதல்வன் அருளிய வாய்மை

இன்ப ஆர்அமுது இறைவன் செவிமுதல்

துன்பம் நீங்கச் சொரியும் அந்நாள்,

நின்பெருந் தாதைக்கு ஒன்பது வழிமுறை

முன்னோன் கோவலன் மன்னவன் தனக்கு

நீங்காக் காதல் பாங்கன் ஆதலின்

தங்கா நல்அறம் தானும் கேட்டு

முன்னோர் முறைமையின் படைத்ததை அன்றித்

தன்னான் இயன்ற தனம்பல கோடி

எழுநாள் எல்லையுள் இரவலர்க்கு ஈத்துத்

தொழுதவம் புரிந்தோன் சுகதற்கு இயற்றிய

வான்ஓங்கு சிமையத்து வால்ஒளிச் சயித்தம்

ஈனோர்க்கு எல்லாம் இடர்கெட இயன்றது

கண்டுதொழுது ஏத்தும் காதலின் வந்துஇத்

தண்டாக் காட்சித் தவத்தோர் அருளிக்

காவிரிப் பட்டினம் கடல்கொளும் என்றஅத்

தூஉரை கேட்டுத் துணிந்துஇவண் இருந்தது

இன்னும் கேளாய் நல்நெறி மாதே!

தீவினை உருப்பச் சென்றநின் தாதையும்

தேவரில் தோன்றிமுன் செய்தவப் பயத்தால்

ஆங்குஅத் தீவினை இன்னும் துய்த்துப்

பூங்கொடி முன்னவன் போதியில் நல்அறம்

தாங்கிய தவத்தால் தான்தவம் தாங்கிக்

காதலி தன்னொடு கபிலையம் பதியில்

நாதன் நல்அறம் கேட்டுவீடு எய்தும்என்று

அற்புதக் கிளவி அறிந்தோர் கூறச்

சொல்பயன் உணர்ந்தேன் தோகை யானும்

அந்நாள் ஆங்குஅவன் அறநெறி கேட்குவன்

நின்னது தன்மைஅந் நெடுநிலைக் கந்தில்துன்னிய

துவதிகன் உரையில் துணிந்தனை அன்றோ

தவநெறி அறவணன் சாற்றக் கேட்டனன்

ஆங்குஅவன் தானும்நின் அறத்திற்கு ஏதுப்

பூங்கொடி கச்சி மாநகர் ஆதலின்

மற்றுஅம் மாநகர் மாதவன் பெயர்நாள்

பொன்தொடி தாயரும் அப்பதிப் படர்ந்தனர்

அன்னதை அன்றியும் அணியிழை கேளாய்:

பொன்எயில் காஞ்சி நாடுகவின் அழிந்து

மன்உயிர் மடிய மழைவளம் கரத்தலின்

அந்நகர் மாதவர்க்கு ஐயம் இடுவோர்

இன்மையின் இந்நகர் எய்தினர் காணாய்

ஆர்உயிர் மருந்தே! அந்நாட்டு அகவயின்

கார்எனத் தோன்றிக் காத்தல்நின் கடன்என

அருந்தவன் அருள, ஆயிழை வணங்கித்

திருந்திய பாத்திரம் செங்கையின் ஏந்திக்

கொடிமதில் மூதூர்க் குடக்கண்நின்று ஓங்கி

வடதிசை மருங்கின் வானத்து இயங்கி,

தேவர் கோமான் காவல் மாநகர்

மண்மிசைக் கிடந்தென வளம்தலை மயங்கிய

பொன்நகர் வறிதாப் புல்என்று ஆயது

கண்டுஉளம் கசிந்த ஒண்தொடி நங்கை

பொன்கொடி மூதூர்ப் புரிசை வலம்கொண்டு

நடுநகர் எல்லை நண்ணினள் இழிந்து

தொடுகழல் கிள்ளி துணைஇளங் கிள்ளி

செம்பொன் மாச்சினைத் திருமணிப் பாசடைப்

பைம்பூம் போதிப் பகவற்கு இயற்றிய

சேதியம் தொழுது, தென்மேற்காகத்

தாதுஅணி பூம்பொழில் தான்சென்று எய்தலும்,

வையம் காவலன் தன்பால் சென்று

கைதொழுது இறைஞ்சிக் கஞ்சுகன் உரைப்போன்

கோவலன் மடந்தை குணவதம் புரிந்தோள்

நாவலம் தீவில் தான்நனி மிக்கோள்

அங்கையின் ஏந்திய அமுத சுரபியொடு

தங்காது இப்பதித் தருமத வனத்தே

வந்து தோன்றினள் மாமழை போல்என,

மந்திரச் சுற்றமொடு மன்னனும் விரும்பிக்

கந்திற் பாவை கட்டுரை எல்லாம்

வாய்ஆ கின்றன வந்தித்து ஏத்தி

ஆய்வளை நல்லாள் தன்னுழைச் சென்று,

செங்கோல் கோடியோ செய்தவம் பிழைத்தோ

கொங்குஅவிழ் குழலார் கற்புக் குறைபட்டோ

நலத்தகை நல்லாய் நல்நாடு எல்லாம்

அலத்தல் காலை ஆகியது அறியேன்

மயங்குவேன் முன்னர்ஓர் மாதெய்வம் தோன்றி

உயங்காது ஒழிநின் உயர்தவத் தால்ஓர்

காரிகை தோன்றும் அவள்பெருங் கடிஞையின்

ஆர்உயிர் மருந்தால் அகல்நிலம் உய்யும்

ஆங்குஅவள் அருளால் அமரர்கோன் ஏவலில்

தாங்கா மாரியும் தான்நனி பொழியும்

அந்நாள் இந்த அகநகர் புகுந்த

பின்நாள் நிகழும் பேர்அறம் பலவால்

கார்வறம் கூரினும் நீர்வறம் கூராது

பாரக விதியில் பண்டையோர் இழைத்த

கோமுகி என்னும் கொழுநீர் இலஞ்சியொடு

மாமணி பல்லவம் வந்தது ஈங்குஎனப்

பொய்கையும் பொழிலும் புனைமின்என்று அறைந்ததுஅத்

தெய்வதம் போயபின் செய்துயாம் அமைத்தது

இவ்விடம் என்றே அவ்விடம் காட்ட, அத்

தீவகம் போன்ற காஅகம் பொருந்திக்

கண்டுஉளம் சிறந்த காரிகை நல்லாள்

பண்டைஎம் பிறப்பினைப் பான்மையில் காட்டிய

அங்குஅப் பீடிகை இதுஎன அறவோன்

பங்கயப் பீடிகை பான்மையின் வகுத்துத்

தீவ திலகையும் திருமணி மேகலா

மாபெருந் தெய்வமும் வந்தித்து ஏத்துதற்கு

ஒத்த கோயிலுள் அத்தகப் புனைந்து

விழவும் சிறப்பும் வேந்தன் இயற்ற

தொழுதகை மாதர் தொழுதனள் ஏத்தி,

பங்கயப் பீடிகை பசிப்பிணி மருந்துஎனும்

அங்கையின் ஏந்திய அமுத சுரபியை

வைத்துநின்று எல்லா உயிரும் வருகெனப்

பைத்தரவு அல்குல் பாவைதன் கிளவியின்

மொய்த்த மூவறு பாடை மாக்களில்

காணார் கேளார் கால்முடம் ஆனோர்

பேணா மாக்கள் பேசார் பிணித்தோர்

படிவ நோன்பியர் பசிநோய் உற்றோர்

மடிநல் கூர்ந்த மாக்கள் யாவரும்

பல்நூறு ஆயிரம் விலங்கின் தொகுதியும்

மன்உயிர் அடங்கலும் வந்துஒருங்கு ஈண்டி

அருந்தியோர்க்கு எல்லாம் ஆர்உயிர் மருந்தாய்ப்

பெருந்தவர் கைபெய் பிச்சையின் பயனும்

நீரும் நிலமும் காலமும் கருவியும்

சீர்பெற வித்திய வித்தின் விளைவும்

பெருகியது என்னப் பெருவளம் சுரப்ப

வசித்தொழில் உதவி வளம்தந் ததுஎனப்

பசிப்பிணி தீர்த்த பாவையை ஏத்திச்

செல்லுங் காலை, -தாயர் தம்முடன்

அல்லவை கடிந்த அறவண வடிகளும்

மல்லல் மூதூர் மன்உயிர் முதல்வி

நல்அறச் சாலை நண்ணினர் சேறலும்

சென்றுஅவர் தம்மைத் திருவடி வணங்கி

நன்றுஎன விரும்பி நல்அடி கழுவி

ஆசனத்து ஏற்றி அறுசுவை நால்வகைப்

போனகம் ஏந்திப் பொழுதினில் கொண்டபின்

பாசிலைத் திரையலும் பளிதமும் படைத்து

வாய்வ தாகஎன் மனப்பாட்டு அறம்என

மாயைவிட்டு இறைஞ்சினள் மணிமே கலைஎன்.