59. முல்லை

	உடும்பு கொலீஇ, வரி நுணல் அகழ்ந்து,
	நெடுங் கோட்டுப் புற்றத்து ஈயல் கெண்டி,
	எல்லு முயல் எறிந்த வேட்டுவன் சுவல
	பல் வேறு பண்டத் தொடை மறந்து, இல்லத்து,
5	இரு மடைக் கள்ளின் இன் களி செருக்கும்
	வன் புலக் காட்டு நாட்டதுவே-அன்பு கலந்து
	நம்வயின் புரிந்த கொள்கையொடு, நெஞ்சத்து
	உள்ளினள் உறைவோள் ஊரே; முல்லை
	நுண் முகை அவிழ்ந்த புறவின்
10	பொறை தலை மணந்தன்று; உயவுமார் இனியே.	உரை

61. குறிஞ்சி

	கேளாய், எல்ல தோழி! அல்கல்
	வேணவா நலிய, வெய்ய உயிரா,
	ஏ மான் பிணையின் வருந்தினெனாக,
	துயர் மருங்கு அறிந்தனள் போல, அன்னை,
5	'துஞ்சாயோ, என் குறுமகள்?' என்றலின்,
	சொல் வெளிப்படாமை மெல்ல என் நெஞ்சில்,
	'படு மழை பொழிந்த பாறை மருங்கில்
	சிரல் வாய் உற்ற தளவின், பரல் அவல்,
	கான் கெழு நாடற் படர்ந்தோர்க்குக்
10	கண்ணும் படுமோ?' என்றிசின், யானே.	உரை

69. முல்லை

	பல் கதிர் மண்டிலம் பகல் செய்து ஆற்றி,
	சேய் உயர் பெரு வரைச் சென்று, அவண் மறைய,
	பறவை பார்ப்புவயின் அடைய, புறவில்
	மா எருத்து இரலை மடப் பிணை தழுவ,
5	முல்லை முகை வாய் திறப்ப, பல் வயின்
	தோன்றி தோன்றுபு புதல் விளக்கு உறாஅ,
	மதர்வை நல் ஆன் மாசு இல் தெண் மணி,
	கொடுங் கோல் கோவலர் குழலோடு ஒன்றி,
	ஐது வந்து இசைக்கும் அருள் இல் மாலை,
10	ஆள்வினைக்கு அகன்றோர் சென்ற நாட்டும்
	இனையவாகித் தோன்றின்,
	வினை வலித்து அமைதல் ஆற்றலர்மன்னே!	உரை

115. முல்லை

	மலர்ந்த பொய்கைப் பூக் குற்று அழுங்க
	அயர்ந்த ஆயம் கண் இனிது படீஇயர்,
	அன்னையும் சிறிது தணிந்து உயிரினள்; 'இன் நீர்த்
	தடங் கடல் வாயில் உண்டு, சில் நீர்' என,
5	மயில் அடி இலைய மாக் குரல் நொச்சி
	மனை நடு மௌவலொடு ஊழ் முகை அவிழ,
	கார் எதிர்ந்தன்றால், காலை; காதலர்
	தவச் சேய் நாட்டர்ஆயினும், மிகப் பேர்
	அன்பினர்-வாழி, தோழி!-நன் புகழ்
10	உலப்பு இன்று பெறினும் தவிரலர்;
	கேட்டிசின் அல்லெனோ, விசும்பின் தகவே?	உரை

169. முல்லை

	'முன்னியது முடித்தனம் ஆயின், நன்னுதல்!
	வருவம்' என்னும் பருவரல் தீர,
	படும்கொல், வாழி, நெடுஞ் சுவர்ப் பல்லி-
	பரற் தலை போகிய சிரற் தலைக் கள்ளி
5	மீமிசைக் கலித்த வீ நறு முல்லை
	ஆடு தலைத் துருவின் தோடு தலைப்பெயர்க்கும்
	வன் கை இடையன் எல்லிப் பரீஇ,
	வெண் போழ் தைஇய அலங்கல்அம் தொடலை
	மறுகுடன் கமழும் மாலை,
10	சிறுகுடிப் பாக்கத்து எம் பெரு நகரானே.	உரை

248. முல்லை

	'சிறு வீ முல்லைத் தேம் கமழ் பசு வீ,
	பொறி வரி நல் மான் புகர் முகம் கடுப்ப,
	தண் புதல் அணிபெற மலர, வண் பெயல்
	கார் வரு பருவம்' என்றனர்மன்-இனி,
5	பேர் அஞர் உள்ளம் நடுங்கல் காணியர்,
	அன்பு இன்மையின் பண்பு இல பயிற்றும்
	பொய் இடி அதிர் குரல் வாய் செத்து ஆலும்
	இன மயில் மடக் கணம் போல,
	நினை மருள்வேனோ? வாழியர், மழையே!	உரை

361. முல்லை

	சிறு வீ முல்லைப் பெரிது கமழ் அலரி
	தானும் சூடினன்; இளைஞரும் மலைந்தனர்;
	விசும்பு கடப்பன்ன பொலம் படைக் கலி மா,
	படு மழை பொழிந்த தண் நறும் புறவில்,
5	நெடு நா ஒண் மணி பாடு சிறந்து இசைப்ப,
	மாலை மான்ற மணம் மலி வியல் நகர்த்
	தந்தன நெடுந்தகை தேரே; என்றும்
	அரும் படர் அகல நீக்கி,
	விருந்து அயர் விருப்பினள், திருந்துஇழையோளே.	உரை

366. பாலை

	அரவுக் கிளர்ந்தன்ன விரவுறு பல் காழ்
	வீடுறு நுண் துகில் ஊடு வந்து இமைக்கும்
	திருந்துஇழை அல்குல், பெருந் தோட் குறுமகள்
	மணி ஏர் ஐம்பால் மாசு அறக் கழீஇ,
5	கூதிர் முல்லைக் குறுங் கால் அலரி
	மாதர் வண்டொடு சுரும்பு பட முடித்த
	இரும் பல் மெல் அணை ஒழிய, கரும்பின்
	வேல் போல் வெண் முகை விரியத் தீண்டி,
	முதுக் குறைக் குரீஇ முயன்று செய் குடம்பை
10	மூங்கில்அம் கழைத் தூங்க, ஒற்றும்
	வட புல வாடைக்குப் பிரிவோர்
	மடவர் வாழி, இவ் உலகத்தானே!	உரை

367. முல்லை

	கொடுங் கண் காக்கைக் கூர் வாய்ப் பேடை
	நடுங்கு சிறைப் பிள்ளை தழீஇ, கிளை பயிர்ந்து,
	கருங் கண் கருனைச் செந்நெல் வெண் சோறு
	சூருடைப் பலியொடு கவரிய, குறுங் கால்
5	கூழுடை நல் மனைக் குழுவின இருக்கும்
	மூதில் அருமன் பேர் இசைச் சிறுகுடி
	மெல் இயல் அரிவை! நின் பல் இருங் கதுப்பின்
	குவளையொடு தொடுத்த நறு வீ முல்லைத்
	தளை அவிழ் அலரித் தண் நறுங் கோதை
10	இளையரும் சூடி வந்தனர்: நமரும்
	விரி உளை நன் மாக் கடைஇ,
	பரியாது வருவர், இப் பனி படு நாளே.	உரை

369. நெய்தல்

	சுடர் சினம் தணிந்து குன்றம் சேர,
	நிறை பறைக் குருகினம் விசும்பு உகந்து ஒழுக,
	எல்லை பைபயக் கழிப்பி, முல்லை
	அரும்பு வாய் அவிழும் பெரும் புன் மாலை
5	இன்றும் வருவது ஆயின், நன்றும்
	அறியேன் வாழி-தோழி!-அறியேன்,
	ஞெமை ஓங்கு உயர் வரை இமையத்து உச்சி,
	வாஅன் இழிதரும் வயங்கு வெள் அருவிக்
	கங்கைஅம் பேர் யாற்றுக் கரை இறந்து இழிதரும்
10	சிறை அடு கடும் புனல் அன்ன, என்
	நிறை அடு காமம் நீந்துமாறே.	உரை