31. நெய்தல்

	மா இரும் பரப்பகம் துணிய நோக்கி,
	சேயிறா எறிந்த சிறு வெண் காக்கை
	பாய் இரும் பனிக் கழி துழைஇ, பைங் கால்
	தான் வீழ் பெடைக்குப் பயிரிடூஉ, சுரக்கும்
5	சிறு வீ ஞாழல் துறையுமார் இனிதே;
	பெரும் புலம்பு உற்ற நெஞ்சமொடு, பல நினைந்து,
	யானும் இனையேன்-ஆயின், ஆனாது
	வேறு பல் நாட்டில் கால் தர வந்த
	பல உறு பண்ணியம் இழிதரு நிலவுமணல்
10	நெடுஞ் சினைப் புன்னைக் கடுஞ் சூல் வெண் குருகு
	உலவுத் திரை ஓதம் வெரூஉம்
	உரவு நீர்ச் சேர்ப்பனொடு மணவா ஊங்கே.	உரை

231. நெய்தல்

	மை அற விளங்கிய மணி நிற விசும்பில்
	கைதொழும் மரபின் எழு மீன் போல,
	பெருங் கடற் பரப்பின் இரும் புறம் தோய,
	சிறு வெண் காக்கை பலவுடன் ஆடும்
5	துறை புலம்பு உடைத்தே-தோழி!-பண்டும்,
	உள் ஊர்க் குரீஇக் கரு உடைத்தன்ன,
	பெரும் போது அவிழ்ந்த கருந் தாட் புன்னைக்
	கானல்அம் கொண்கன் தந்த
	காதல் நம்மொடு நீங்காமாறே.	உரை

258. நெய்தல்

	பல் பூங் கானல் பகற்குறி மரீஇ
	செல்வல்-கொண்க!-செறித்தனள் யாயே-
	கதிர் கால் வெம்பக் கல்காய் ஞாயிற்றுத்
	திருவுடை வியல் நகர் வரு விருந்து அயர்மார்,
5	பொற்றொடி மகளிர் புறங்கடை உகுத்த
	கொக்கு உகிர் நிமிரல் மாந்தி, எல் பட,
	அகல் அங்காடி அசை நிழல் குவித்த
	பச்சிறாக் கவர்ந்த பசுங் கட் காக்கை
	தூங்கல் வங்கத்துக் கூம்பில் சேக்கும்
10	மருங்கூர்ப் பட்டினத்து அன்ன, இவள்
	நெருங்கு ஏர் எல்வளை ஓடுவ கண்டே.	உரை

272. நெய்தல்

	கடல்அம் காக்கைச் செவ் வாய்ச் சேவல்,
	படிவ மகளிர் கொடி கொய்து அழித்த
	பொம்மல் அடும்பின் வெண் மணல் ஒரு சிறை,
	கடுஞ் சூல் வதிந்த காமர் பேடைக்கு,
5	இருஞ் சேற்று அயிரை தேரிய, தெண் கழிப்
	பூஉடைக் குட்டம் துழவும் துறைவன்
	நல்காமையின், நசை பழுதாக,
	பெருங் கையற்ற என் சிறுமை, பலர் வாய்
	அம்பல் மூதூர் அலர்ந்து,
10	நோய் ஆகின்று; அது நோயினும் பெரிதே.	உரை

281. பாலை

	மாசு இல் மரத்த பலி உண் காக்கை
	வளி பொரு நெடுஞ் சினை தளியொடு தூங்கி,
	வெல் போர்ச் சோழர் கழாஅர்க் கொள்ளும்
	நல் வகை மிகு பலிக் கொடையோடு உகுக்கும்
5	அடங்காச் சொன்றி, அம் பல் யாணர்
	விடக்குடைப் பெருஞ் சோறு, உள்ளுவன இருப்ப,
	மழை அமைந்து உற்ற மால் இருள் நடு நாள்,
	தாம் நம் உழையராகவும், நாம் நம்
	பனிக் கடுமையின், நனி பெரிது அழுங்கி,
10	துஞ்சாம் ஆகலும் அறிவோர்
	அன்பிலர்-தோழி!-நம் காதலோரே.	உரை

343. பாலை

	முல்லை தாய கல் அதர்ச் சிறு நெறி
	அடையாது இருந்த அம் குடிச் சீறூர்த்
	தாது எரு மறுகின், ஆ புறம் தீண்டும்
	நெடு வீழ் இட்ட கடவுள் ஆலத்து,
5	உகு பலி அருந்திய தொகு விரற் காக்கை
	புன்கண் அந்திக் கிளைவயின் செறிய,
	படையொடு வந்த பையுள் மாலை
	இல்லைகொல் வாழி-தோழி!-நத்துறந்து
	அரும் பொருட் கூட்டம் வேண்டிப்
10	பிரிந்து உறை காதலர் சென்ற நாட்டே?	உரை

345. நெய்தல்

	கானற் கண்டல் கழன்று உகு பைங் காய்
	நீல் நிற இருங் கழி உட்பட வீழ்ந்தென,
	உறு கால் தூக்க, தூங்கி ஆம்பல்,
	சிறு வெண் காக்கை ஆவித்தன்ன,
5	வெளிய விரியும் துறைவ! என்றும்,
	அளிய பெரிய கேண்மை நும் போல்,
	சால்பு எதிர்கொண்ட செம்மையோரும்
	தேறா நெஞ்சம் கையறுபு வாட,
	நீடின்று விரும்பார் ஆயின்,
10	வாழ்தல் மற்று எவனோ? தேய்கமா தெளிவே!	உரை

358. நெய்தல்

	'பெருந் தோள் நெகிழ, அவ் வரி வாட,
	சிறு மெல் ஆகம் பெரும் பசப்பு ஊர,
	இன்னேம் ஆக, எற் கண்டு நாணி,
	நின்னொடு தெளித்தனர் ஆயினும், என்னதூஉம்,
5	அணங்கல் ஓம்புமதி, வாழிய நீ!' என,
	கணம் கெழு கடவுட்கு உயர் பலி தூஉய்,
	பரவினம் வருகம் சென்மோ-தோழி!-
	பெருஞ் சேயிறவின் துய்த் தலை முடங்கல்
	சிறு வெண் காக்கை நாள் இரை பெறூஉம்
10	பசும் பூண் வழுதி மருங்கை அன்ன, என்
	அரும் பெறல் ஆய் கவின் தொலைய,
	பிரிந்து ஆண்டு உறைதல் வல்லியோரே.	உரை

367. முல்லை

	கொடுங் கண் காக்கைக் கூர் வாய்ப் பேடை
	நடுங்கு சிறைப் பிள்ளை தழீஇ, கிளை பயிர்ந்து,
	கருங் கண் கருனைச் செந்நெல் வெண் சோறு
	சூருடைப் பலியொடு கவரிய, குறுங் கால்
5	கூழுடை நல் மனைக் குழுவின இருக்கும்
	மூதில் அருமன் பேர் இசைச் சிறுகுடி
	மெல் இயல் அரிவை! நின் பல் இருங் கதுப்பின்
	குவளையொடு தொடுத்த நறு வீ முல்லைத்
	தளை அவிழ் அலரித் தண் நறுங் கோதை
10	இளையரும் சூடி வந்தனர்: நமரும்
	விரி உளை நன் மாக் கடைஇ,
	பரியாது வருவர், இப் பனி படு நாளே.	உரை