341. குறிஞ்சி

	வங்கா வரிப் பறைச் சிறு பாடு முணையின்,
	செம் பொறி அரக்கின் வட்டு நா வடிக்கும்
	விளையாடு இன் நகை அழுங்கா, பால் மடுத்து,
	அலையா, உலவை ஓச்சி, சில கிளையாக்
5	குன்றக் குறவனொடு குறு நொடி பயிற்றும்
	துணை நன்கு உடையள், மடந்தை: யாமே
	வெம் பகை அரு முனைத் தண் பெயல் பொழிந்தென,
	நீர் இரங்கு அரை நாள் மயங்கி, கூதிரொடு
	வேறு புல வாடை அலைப்ப,
10	துணை இலேம், தமியேம், பாசறையேமே.	உரை

342. நெய்தல்

	''மா என மதித்து மடல் ஊர்ந்து, ஆங்கு
	மதில் என மதித்து வெண் தேர் ஏறி,
	என் வாய் நின் மொழி மாட்டேன், நின் வயின்
	சேரி சேரா வருவோர்க்கு, என்றும்
5	அருளல் வேண்டும், அன்பு உடையோய்!'' என,
	கண் இனிதாகக் கோட்டியும் தேரலள்:
	யானே-எல்வளை!-யாத்த கானல்
	வண்டு உண் நறு வீ நுண்ணிதின் வரித்த
	சென்னிச் சேவடி சேர்த்தின்,
10	''என் எனப் படுமோ?'' என்றலும் உண்டே.	உரை

343. பாலை

	முல்லை தாய கல் அதர்ச் சிறு நெறி
	அடையாது இருந்த அம் குடிச் சீறூர்த்
	தாது எரு மறுகின், ஆ புறம் தீண்டும்
	நெடு வீழ் இட்ட கடவுள் ஆலத்து,
5	உகு பலி அருந்திய தொகு விரற் காக்கை
	புன்கண் அந்திக் கிளைவயின் செறிய,
	படையொடு வந்த பையுள் மாலை
	இல்லைகொல் வாழி-தோழி!-நத்துறந்து
	அரும் பொருட் கூட்டம் வேண்டிப்
10	பிரிந்து உறை காதலர் சென்ற நாட்டே?	உரை

344. குறிஞ்சி

	அணி வரை மருங்கின் ஐது வளர்ந்திட்ட
	மணி ஏர் தோட்ட மை ஆர் ஏனல்
	இரும் பிடித் தடக் கையின் தடைஇய பெரும் புனம்
	காவல் கண்ணினம்ஆயின்-ஆயிழை!-
5	நம் நிலை இடை தெரிந்து உணரான், தன் மலை
	ஆரம் நீவிய அணி கிளர் ஆகம்
	சாரல் நீள் இடைச் சால வண்டு ஆர்ப்ப,
	செல்வன் செல்லும்கொல் தானே-உயர் வரைப்
	பெருங் கல் விடரகம் சிலம்ப, இரும் புலி
10	களிறு தொலைத்து உரறும் கடி இடி மழை செத்து,
	செந் தினை உணங்கல் தொகுக்கும்,
	இன் கல் யாணர்த் தம் உறைவின் ஊர்க்கே?	உரை

345. நெய்தல்

	கானற் கண்டல் கழன்று உகு பைங் காய்
	நீல் நிற இருங் கழி உட்பட வீழ்ந்தென,
	உறு கால் தூக்க, தூங்கி ஆம்பல்,
	சிறு வெண் காக்கை ஆவித்தன்ன,
5	வெளிய விரியும் துறைவ! என்றும்,
	அளிய பெரிய கேண்மை நும் போல்,
	சால்பு எதிர்கொண்ட செம்மையோரும்
	தேறா நெஞ்சம் கையறுபு வாட,
	நீடின்று விரும்பார் ஆயின்,
10	வாழ்தல் மற்று எவனோ? தேய்கமா தெளிவே!	உரை

346. பாலை

	குண கடல் முகந்து, குடக்கு ஏர்பு இருளி,
	தண் கார் தலைஇய நிலம் தணி காலை,
	அரசு பகை நுவலும் அரு முனை இயவின்,
	அழிந்த வேலி அம் குடிச் சீறூர்
5	ஆள் இல் மன்றத்து, அல்கு வளி ஆட்ட,
	தாள் வலி ஆகிய வன்கண் இருக்கை,
	இன்று, நக்கனைமன் போலா-என்றும்
	நிறையுறு மதியின் இலங்கும் பொறையன்
	பெருந் தண் கொல்லிச் சிறு பசுங் குளவிக்
10	கடி பதம் கமழும் கூந்தல்
	மட மா அரிவை தட மென் தோளே?	உரை

347. குறிஞ்சி

	முழங்கு கடல் முகந்த கமஞ் சூல் மா மழை
	மாதிர நனந் தலை புதையப் பாஅய்,
	ஓங்கு வரை மிளிர ஆட்டி, பாம்பு எறிபு,
	வான் புகு தலைய குன்றம் முற்றி,
5	அழி துளி தலைஇய பொழுதில், புலையன்
	பேழ் வாய்த் தண்ணுமை இடம் தொட்டன்ன,
	அருவி இழிதரும் பெரு வரை நாடன்,
	''நீர் அன நிலையன்; பேர் அன்பினன்'' எனப்
	பல் மாண் கூறும் பரிசிலர் நெடுமொழி
10	வேனில் தேரையின் அளிய,
	காண வீடுமோ-தோழி!-என் நலனே?	உரை

348. நெய்தல்

	நிலவே, நீல் நிற விசும்பில் பல் கதிர் பரப்பி,
	பால் மலி கடலின், பரந்து பட்டன்றே;
	ஊரே, ஒலி வரும் சும்மையொடு மலிபு தொகுபு ஈண்டி,
	கலி கெழு மறுகின், விழவு அயரும்மே;
5	கானே, பூ மலர் கஞலிய பொழில் அகம்தோறும்
	தாம் அமர் துணையொடு வண்டு இமிரும்மே;
	யானே, புனை இழை ஞெகிழ்த்த புலம்பு கொள் அவலமொடு
	கனை இருங் கங்குலும் கண்படை இலெனே:
	அதனால், என்னொடு பொரும்கொல், இவ் உலகம்?
10	உலகமொடு பொரும்கொல், என் அவலம் உறு நெஞ்சே?	உரை

349. நெய்தல்

	கடுந் தேர் ஏறியும், காலின் சென்றும்,
	கொடுங் கழி மருங்கின் அடும்பு மலர் கொய்தும்,
	கைதை தூக்கியும், நெய்தல் குற்றும்,
	புணர்ந்தாம் போல, உணர்ந்த நெஞ்சமொடு
5	வைகலும் இனையம் ஆகவும், செய் தார்ப்
	பசும் பூண் வேந்தர் அழிந்த பாசறை,
	ஒளிறு வேல் அழுவத்துக் களிறு படப் பொருத
	பெரும் புண்ணுறுநர்க்குப் பேஎய் போல,
	பின்னிலை முனியா நம்வயின்,
10	என் என நினையும்கொல், பரதவர் மகளே?	உரை

350. மருதம்

	வெண்ணெல் அரிநர் தண்ணுமை வெரீஇ,
	பழனப் பல் புள் இரிய, கழனி
	வாங்கு சினை மருதத் தூங்குதுணர் உதிரும்
	தேர் வண் விராஅன் இருப்பை அன்ன, என்
5	தொல் கவின் தொலையினும் தொலைக! சார
	விடேஎன்: விடுக்குவென்ஆயின், கடைஇக்
	கவவுக் கை தாங்கும் மதுகைய குவவு முலை
	சாடிய சாந்தினை; வாடிய கோதையை;
	ஆசு இல் கலம் தழீஇயற்று;
10	வாரல்; வாழிய, கவைஇ நின்றோளே!	உரை