P20225E.htm-E

   In the history of Tamil literature the period from 6th century AD to ninth century AD is the era of Bhakti. The Vaishnavite devotees known as ஆழ்வார்கள் went to the 108 திவ்விய தேசங்கள் (the holy centres) and sang the glory of திருமால், In this lesson we shall learn about நம்மாழ்வார் who was called even by the Lord as நம் ஆழ்வார் (our devotee), மதுரகவி ஆழ்வார் for whom நம்மாழ்வார் was the  Personification  of  God,  and திருமங்கை ஆழ்வார், who  is  the  forerunner  of மடல் இலக்கியம். (one of the genres of minor literature)

   நம்மாழ்வார் is also known as வேதம் தமிழ் செய்த மாறன் because his four திவ்வியப்பிரபந்தங்கள் give the essence of the four Vedas. They are ; திருவிருத்தம், திரு ஆசிரியம், பெரிய திருவந்தாதி, and திருவாய்மொழி. திருவிருத்தம் is in அந்தாதி form. The ஆழ்வார் imagines திருமால் as his lover and himself as நாயகி. In திரு ஆசிரியம் he celebrates திருமால் as the only God who encompasses within himself all the other Gods as well as elements. பெரியதிருவந்தாதி in the form of dialogue describes his experience of God. திருவாய்மொழி is regarded as திராவிட வேத சாரம் (‘the essence of the Veda in Tamil’), He discusses various aspects like Godhead, the way to attain Salvation, the medicine for the disease of life etc., As தலைவி (the lady in love) he sings the glories of தலைவன், that is திருமால்.

   மதுரகவி ஆழ்வார் believed that there was no God other than நம்மாழ்வார். He calls நம்மாழ்வார் ‘தமிழ்ச்சடகோபன் and considers it his duty to spread the glory of நம்மாழ்வார்.

   திருமங்கை ஆழ்வார் has written பெரியதிருமொழி, திருக்குறுந்தாண்டகம் , திருநெடுந்தாண்டகம், திருஎழு கூற்றிருக்கை, சிறிய திருமடல் and பெரிய திருமடல். Altogether he has composed 1253 poems . He spent all his money in feeding devotees and then resorted to stealing even from the Lord, who asked him to chant the mantra ஒம் நமோ நாராயணா, பெரிய திருமொழி begins with the praise of the name நாராயணா. He moves on to the avataras, the use of human organs in worship, the killing of இரணியன், the story of Rama, the greatness of திருவடி, (the holy Feet) and the need of worship to get rid of the cycle of birth and death. திருக்குறுந்தாண்டகம் describes his divine experiences. In திருநெடுந்தாண்டகம் he showers his love on God as a mother and as the beloved. திரு எழுகூற்றிருக்கை sings the   glories   of திருக்குடந்தைப் பிரான் and திருக்குடந்தை, the town presently called கும்பகோணம். சிறிய திருமடல் describes how திருமங்கை நாயகி pleads for திருத்துழாய் மாலை from the Lord. பெரிய திருமடல் describes திருமங்கை நாயகி’s love for the Lord and her preparedness to go to any extent to reach Him. The joy a hero finds in his heroine, is found by the devotees in God.

   நம்மாழ்வார் contributed to தமிழ் and பக்தி through his திருவாய்மொழி. திருமங்கை ஆழ்வார் sowed the seeds for a new literary genre - மடல் இலக்கியம். மதுரகவி has a special place as a devotee of a devotee. Together they fostered the growth and development of Vaishnavism.