1.4 வருணனை

(ஓமத்தீ = வேள்வித்தீ, பழு = விலா, வாங்கி = பிடுங்கி,
வல்லெரி = மிகுதியான நெருப்பு, குருதி = இரத்தம்,
வார்ப்பர் = ஊற்றுவர்)

கும்பிட்டு நிற்கும் குறை உடல்

வேள்வி முடிந்தது. மறவர்கள் தம் தலைகளை அறுத்துத்
தேவியின் கையில் கொடுக்கின்றார்கள். தலையற்ற உடல்கள்
தேவியைக் கும்பிட்டு நிற்கின்றன. இதனை விவரிக்கும் பாடல்
வருமாறு:

(சிரம் = தலை, அணங்கு = காளி, கொற்றவை = பெண்
தெய்வம் (காளி), பரவும் = துதிக்கும், உடலம் = உடல்)

அச்சம் தரும் தலைகள்

இன்னும் சிலர் பலிபீடத்தில் தம் தலைகளை அறுத்து
வைக்கின்றார்கள். அத்தலைகளை ஆண்டலை என்னும்
பறவை தன் இனம் என்று எண்ணுகின்றது. அதனால்
அத்தலைகளின் பக்கத்தில் வருகின்றது. வந்ததும் அறுபட்ட
தலைகள் ஆண்டலைப் பறவையை அச்சமுறுத்துகின்றன.
இதோ பாடல்,

குஞ்சி - ஆண் மயிர்

1.4.3 போர்க்கள வருணனை

வீரர்கள் வீரத்தோடு போரிட்டு மடிகின்றனர். புலவர்
போர்க்களத்தை வருணிக்கின்றார். போரில் வீரர்களின்
உடல்கள் இரண்டு துண்டுகளாக வெட்டப்பட்டன. அவை
நிலம் முழுவதும் நிரம்பின. வீ்ரர் பலருடைய தலைகள்
மலைகள் போல் குவிந்தன. உடல்களிலிருந்து பெருகிய
இரத்த வெள்ளம் கடல் போல் எங்கும் பரவியது. இரத்த
வெள்ளத்தில் அவர்களின் குடர்கள் மிதந்து சென்றன.
(போர் பாடியது- 447)

இவ்வாறாகச் சயங்கொண்டார் போர்க்களக் காட்சியையும்,
மறவர்களின் வீரச்செயல்களையும் புனைந்து இருப்பது படித்து
மகிழத்தக்கது.

பிணம் உண்ணும் பேய்கள்

கலிங்கப் போர் முடிவிற்கு வருகிறது. சோழ வீரர்கள்
வெற்றி வாகை சூடுகின்றனர். இராமாயணம், பாரதம் போன்ற
வீரம் செறிந்த இந்தப் போர்க்களத்தைக் காண வருமாறு பேய்
காளியை அழைக்கிறது. காளியும், பேய்கள் புடைசூழப்
போர்க்களத்தைப் பார்க்கிறாள். களத்தைக் கண்டு மகிழ்ந்த
காளி கூழ் சமைக்குமாறு பேய்களுக்குக் கட்டளை
இடுகின்றாள்.

கூழ் சமைத்தல்

பேய்கள் கூழ் சமைக்க ஆயத்தமாகின்றன. வீரர்களின்
தலைகள் கொண்டு, அடுப்பு அமைக்கப் படுகின்றது.
யானைகளின் வயிறுகள் பானைகளாகப் பயன்படுகின்றன.
குதிரையின் குருதி உலை நீராக ஊற்றப்படுகின்றது.
வீரர்களின் மூளை தயிராகும்.

இறைச்சியாகிய செந்தயிர் பானைகளில் நிரப்பப்படுகின்றது.
குதிரையின் பற்கள் பூண்டாகும். கலிங்க வீரர்களின் பற்கள்
அரிசியாகும். இந்தப் பொருள்களைக் கொண்டு கூழ்
சமைக்கப்படுகின்றது. (கூழ் அடுதல்)

தானே குடிக்கும் கூத்திப் பேய்

போர்க்களத்தில் கூழ் சமைத்து முடித்ததும் பேய்கள்
உண்ணத் தொடங்குகின்றன. அவ்வாறு உண்ணும் பேய்களில்
கூத்திப்பேய் என்பதும் ஒன்று. அப்பேய் தனக்கும் தன்
கணவனுக்கும் சேர்த்துக் கூழ் வாங்குகிறது. பானையில்
வாங்கிய அக்கூழ் பானையின் வெளிப்புறங்களில் வழிகின்றது.
அவ்வாறு வழியாமல் மாமிசத் துண்டால் அதனைத் தடுத்துக்
குடிக்கின்றது. அப்பேய் அதனை மற்றொரு பேய் பார்க்கிறது.
உன் கணவனுக்கு வாங்கிய கூழையும் சேர்த்து நீ
குடிக்கின்றாயே! அவனுக்கு வேண்டாமோ என்று கேட்கிறது.
உடனே கூத்திப்பேய் என் கணவன் குடிக்க மாட்டான் என்று
சொல்லிக் கூழ் முழுவதையும் குடிக்கின்றது. இதனைக் கீழே
உள்ள பாடல் விளக்கும்.

(தடி = தசை, மடுத்து = அமிழ்த்தி, கூத்திப்பேய் =
கூத்தாடும் பேய், வாரீர் = ஊற்றுங்கள்)

நான்முகனுக்கும் கிட்டாத கூழ்