ஐந்து இருள் அற

ஐந்து இருள் அற நீக்கி, நான்கினுள் துடைத்து, தம்

ஒன்று ஆற்றுப்படுத்த நின் ஆர்வலர் தொழுது ஏத்தி,

நின் புகழ் விரித்தனர்: கிளக்குங்கால், அவை நினக்கு

இறும்பூது அன்மை நற்கு அறிந்தேம்ஆயினும்,

நகுதலும் தகுதி, ஈங்கு ஊங்கு நிற் கிளப்ப:

திருமணி, திரைபாடு அவிந்த முந்நீர்,

வரு மழை இருஞ் சூல் மூன்றும் புரையும் மா மெய்;

மாஅ மெய்யொடு முரணிய உடுக்கையை;

நோனார் உயிரொடு முரணிய நேமியை:

செயிர் தீர் செங் கட் செல்வ! நிற் புகழ

புகைந்த நெஞ்சின், புலர்ந்த சாந்தின்

பிருங்கலாதன் பலபல பிணி பட

வலந்துழி, மலர்ந்த நோய் கூர் கூம்பிய நடுக்கத்து

அலர்ந்த புகழோன், தாதை ஆகலின்

இகழ்வோன், இகழா நெஞ்சினனாக, நீ இகழா

நன்றா நட்ட அவன் நன் மார்பு முயங்கி,

ஒன்றா நட்டவன் உறு வரை மார்பின்

படிமதம் சாம்ப ஒதுங்கி,

இன்னல் இன்னரொடு இடி முரசு இயம்ப,

வெடி படா ஒடி தூண் தடியொடு,

தடி தடி பல பட வகிர் வாய்த்த உகிரினை;

புருவத்துக் கரு வல் கந்தத்தால்

தாங்கி, இவ் உலகம் தந்து அடிப்படுத்ததை நடுவண்

ஓங்கிய பலர் புகழ் குன்றினோடு ஒக்கும்:

நின் வெம்மையும் விளக்கமும் ஞாயிற்று உள;

நின் தண்மையும் சாயலும் திங்கள் உள;

நின் சுரத்தலும் வண்மையும் மாரி உள;

நின் புரத்தலும் நோன்மையும் ஞாலத்து உள;

நின் நாற்றமும் ஒண்மையும் பூவை உள;

நின் தோற்றமும் அகலமும் நீரின் உள;

நின் உருவமும் ஒலியும் ஆகாயத்து உள;

நின் வருதலும் ஒடுக்கமும் மருத்தின் உள;

அதனால், இவ்வும், உவ்வும், அவ்வும், பிறவும்,

ஏமம் ஆர்ந்த நிற் பிரிந்து,

மேவல் சான்றன, எல்லாம்.

சேவல் ஓங்கு உயர் கொடியோயே!

சேவல் ஓங்கு உயர் கொடி

நின் ஒன்று உயர் கொடி பனை;

நின் ஒன்று உயர் கொடி நாஞ்சில்;

நின் ஒன்று உயர் கொடி யானை;

நின் ஒன்றா உயர் கொடி ஒன்று இன்று:

விடமுடை அரவின் உடல் உயிர் உருங்கு உவணம்;

அவன் முடிமேல் வலந்தது பாம்பு;

பாம்பு தொடி; பாம்பு முடிமேலன;

பாம்பு பூண்; பாம்பு தலைமேலது;

பாம்பு சிறை தலையன;

பாம்பு படி மதம் சாய்த்தோய்! பசும் பூணவை

கொடிமேல் இருந்தவன் தாக்கு இரையது பாம்பு;

கடு நவை அணங்கும் கடுப்பும், நல்கலும்,

கொடுமையும் செம்மையும், வெம்மையும் தண்மையும்

உள்வழி உடையை; இல்வழி இலையே:

போற்றார் உயிரினும், போற்றுநர் உயிரினும்,

மாற்று ஏமாற்றல் இலையே: 'நினக்கு

மாற்றோரும் இலர்; கேளிரும் இலர்' எனும்

வேற்றுமை இன்று, அது போற்றுநர்ப் பெறினே:

மனக்கோள் நினக்கு என வடிவு வேறு இலையே;

கோள் இருள் இருக்கை ஆய் மணி மேனி,

நக்கு அலர் துழாஅய் நாறு இணர்க் கண்ணியை:

பொன்னின் தோன்றிய புனை மறு மார்ப!

அன்ன நாட்டத்து அளப்பரியவை;

நின்னின் சிறந்த நின் தாள் இணையவை;

நின்னில் சிறந்த நிறை கடவுளவை;

அன்னோர் அல்லா வேறும் உள: அவை

நின்ஓர் அன்ஓர் அந்தணர் அரு மறை.

அழல் புரை குழை கொழு நிழல் தரும் பல சினை

ஆலமும், கடம்பும், நல் யாற்று நடுவும்,

கால் வழக்கு அறு நிலைக் குன்றமும், பிறவும்,

அவ்வவை மேவிய வேறு வேறு பெயரோய்!

எவ் வயினோயும் நீயே; நின் ஆர்வலர்

தொழுத கை அமைதியின் அமர்ந்தோயும் நீயே;

அவரவர் ஏவலாளனும் நீயே;

அவரவர் செய்பொருட்கு அரணமும் நீயே.