இருங் கழி முதலை மேஎந்தோல் அன்ன

கருங் கால் ஓமைக் காண்பு இன் பெருஞ் சினைக்

கடியுடை நனந்தலை, ஈன்று இளைப்பட்ட,

கொடு வாய்ப் பேடைக்கு அல்குஇரை தரீஇய,

5

மான்று வேட்டு எழுந்த செஞ் செவி எருவை

வான் தோய் சிமைய விறல் வரைக் கவாஅன்,

துளங்கு நடை மரையா வலம் படத் தொலைச்சி,

ஒண் செங் குருதி உவற்றி உண்டு அருந்துபு,

புலவுப் புலி துறந்த கலவுக் கழி கடு முடை,

10

கொள்ளை மாந்தரின் ஆனாது கவரும்

புல் இலை மராஅத்த அகன் சேண் அத்தம்,

கலம் தரல் உள்ளமொடு கழியக் காட்டி,

பின் நின்று துரக்கும் நெஞ்சம்! நின் வாய்

வாய்போல் பொய்ம்மொழி எவ்வம் என் களைமா

15

கவிர் இதழ் அன்ன காண்பு இன் செவ் வாய்,

அம் தீம் கிளவி, ஆய் இழை, மடந்தை

கொடுங் குழைக்கு அமர்த்த நோக்கம்

நெடுஞ் சேண் ஆர் இடை விலங்கும் ஞான்றே?

முல்லை வைந் நுனை தோன்ற, இல்லமொடு

பைங் காற் கொன்றை மென் பிணி அவிழ,

இரும்பு திரித்தன்ன மா இரு மருப்பின்,

பரல் அவல் அடைய, இரலை, தெறிப்ப,

5

மலர்ந்த ஞாலம் புலம்பு புறக்கொடுப்ப,

கருவி வானம் கதழ் உறை சிதறி,

கார் செய்தன்றே, கவின் பெறு கானம்.

குரங்கு உளைப் பொலிந்த கொய்சுவற் புரவி,

நரம்பு ஆர்த்தன்ன, வாங்கு வள்பு அரிய,

10

பூத்த பொங்கர்த் துணையொடு வதிந்த

தாது உண் பறவை பேதுறல் அஞ்சி,

மணி நா ஆர்த்த மாண் வினைத் தேரன்,

உவக்காண் தோன்றும் குறும் பொறை நாடன்,

கறங்கு இசை விழவின் உறந்தைக் குணாது,

15

நெடும் பெருங் குன்றத்து அமன்ற காந்தட்

போது அவிழ் அலரின் நாறும்

ஆய் தொடி அரிவை! நின் மாண் நலம் படர்ந்தே.

'முலை முகம்செய்தன; முள் எயிறு இலங்கின;

தலை முடிசான்ற; தண் தழை உடையை;

அலமரல் ஆயமொடு யாங்கணும் படாஅல்;

மூப்புடை முது பதி தாக்குஅணங்கு உடைய;

5

காப்பும் பூண்டிசின்; கடையும் போகலை;

பேதை அல்லை மேதைஅம் குறுமகள்!

பெதும்பைப் பருவத்து ஒதுங்கினை, புறத்து' என,

ஒண் சுடர் நல் இல் அருங் கடி நீவி,

தன் சிதைவு அறிதல் அஞ்சி இன் சிலை

10

ஏறுடை இனத்த, நாறு உயிர் நவ்வி!

வலை காண் பிணையின் போகி, ஈங்கு ஓர்

தொலைவு இல் வெள் வேல் விடலையொடு, என் மகள்

இச் சுரம் படர்தந்தோளே. ஆயிடை,

அத்தக் கள்வர் ஆ தொழு அறுத்தென,

15

பிற்படு பூசலின் வழிவழி ஓடி,

மெய்த் தலைப்படுதல்செல்லேன்; இத் தலை,

நின்னொடு வினவல் கேளாய்! பொன்னொடு

புலிப் பல் கோத்த புலம்பு மணித் தாலி,

ஒலிக் குழைச் செயலை உடை மாண் அல்குல்,

20

ஆய் சுளைப் பலவின் மேய் கலை உதிர்த்த

துய்த் தலை வெண் காழ் பெறூஉம்

கல் கெழு சிறுகுடிக் கானவன் மகளே.

'அரக்கத்து அன்ன செந் நிலப் பெரு வழி,

காயாஞ் செம்மல் தாஅய், பல உடன்

ஈயல் மூதாய் வரிப்ப, பவளமொடு

மணி மிடைந்தன்ன குன்றம் கவைஇய

5

அம் காட்டு ஆர் இடை, மடப் பிணை தழீஇ,

திரி மருப்பு இரலை புல் அருந்து உகள,

முல்லை வியன் புலம் பரப்பி, கோவலர்

குறும் பொறை மருங்கின் நறும் பூ அயர,

பதவு மேயல் அருந்து மதவு நடை நல் ஆன்

10

வீங்கு மாண் செருத்தல், தீம் பால் பிலிற்ற,

கன்று பயிர் குரல, மன்று நிறை புகுதரும்

மாலையும் உள்ளார்ஆயின், காலை

யாங்கு ஆகுவம்கொல்? பாண!' என்ற

மனையோள் சொல் எதிர் சொல்லல்செல்லேன்,

15

செவ்வழி நல் யாழ் இசையினென், பையென,

கடவுள் வாழ்த்தி, பையுள் மெய்ந் நிறுத்து,

அவர் திறம் செல்வேன் கண்டனென், யானே

விடு விசைக் குதிரை விலங்கு பரி முடுக,

கல் பொருது இரங்கும் பல் ஆர் நேமிக்

20

கார் மழை முழக்கு இசை கடுக்கும்,

முனை நல் ஊரன், புனை நெடுந் தேரே.

மண்கண் குளிர்ப்ப, வீசித் தண் பெயல்,

பாடு உலந்தன்றே, பறைக் குரல் எழிலி;

புதல்மிசைத் தளவின் இதல் முட் செந் நனை

நெருங்கு குலைப் பிடவமொடு ஒருங்கு பிணி அவிழ,

5

காடே கம்மென்றன்றே; அவல,

கோடு உடைந்தன்ன கோடற் பைம் பயிர்,

பதவின் பாவை, முனைஇ, மதவு நடை

அண்ணல் இரலை அமர் பிணை தழீஇ,

தண் அறல் பருகித் தாழ்ந்துபட்டனவே;

10

அனையகொல் வாழி, தோழி! மனைய

தாழ்வின் நொச்சி, சூழ்வன மலரும்

மௌவல், மாச் சினை காட்டி,

அவ்அளவு என்றார், ஆண்டுச் செய் பொருளே!

நெருநல் எல்லை ஏனல் தோன்றி,

திரு மணி ஒளிர்வரும் பூணன் வந்து,

புரவலன் போலும் தோற்றம் உறழ்கொள,

இரவல் மாக்களின் பணிமொழி பயிற்றி,

5

சிறு தினைப் படு கிளி கடீஇயர், பல் மாண்

குளிர் கொள் தட்டை மதன் இல புடையா,

'சூரரமகளிரின் நின்ற நீ மற்று

யாரையோ? எம் அணங்கியோய்! உண்கு' எனச்

சிறுபுறம் கவையினனாக, அதற்கொண்டு

10

இகு பெயல் மண்ணின் ஞெகிழ்பு, அஞர் உற்ற என்

உள் அவன் அறிதல் அஞ்சி, உள் இல்

கடிய கூறி, கை பிணி விடாஅ,

வெரூஉம் மான் பிணையின் ஒரீஇ, நின்ற

என் உரத் தகைமையின் பெயர்த்து, பிறிது என்வயின்

15

சொல்ல வல்லிற்றும்இலனே; அல்லாந்து,

இனம் தீர் களிற்றின் பெயர்ந்தோன் இன்றும்

தோலாவாறு இல்லை தோழி! நாம் சென்மோ.

சாய் இறைப் பணைத் தோட் கிழமை தனக்கே

மாசு இன்றாதலும் அறியான், ஏசற்று,

20

என் குறைப் புறனிலை முயலும்

அண்கணாளனை நகுகம், யாமே.

சிறு கரும் பிடவின் வெண் தலைக் குறும் புதல்

கண்ணியின் மலரும் தண் நறும் புறவில்,

தொடுதோற் கானவன் கவை பொறுத்தன்ன

இரு திரி மருப்பின் அண்ணல் இரலை

5

செறி இலைப் பதவின் செங் கோல் மென் குரல்

மறி ஆடு மருங்கின் மடப் பிணை அருத்தி,

தெள் அறல் தழீஇய வார் மணல் அடைகரை,

மெல்கிடு கவுள துஞ்சு புறம் காக்கும்

பெருந்தகைக்கு உடைந்த நெஞ்சம் ஏமுற,

10

செல்க, தேரே நல் வலம் பெறுந!

பசை கொல் மெல் விரல், பெருந் தோள், புலைத்தி

துறை விட்டன்ன தூ மயிர் எகினம்

துணையொடு திளைக்கும் காப்புடை வரைப்பில்,

செந் தார்ப் பைங் கிளி முன்கை ஏந்தி,

15

'இன்று வரல் உரைமோ, சென்றிசினோர் திறத்து' என,

இல்லவர் அறிதல் அஞ்சி, மெல்லென

மழலை இன் சொல் பயிற்றும்

நாணுடை அரிவை மாண் நலம் பெறவே.

'ஒழித்தது பழித்த நெஞ்சமொடு வழிப் படர்ந்து,

உள்ளியும் அறிதிரோ, எம்?' என, யாழ நின்

முள் எயிற்றுத் துவர் வாய் முறுவல் அழுங்க,

நோய் முந்துறுத்து நொதுமல் மொழியல்; நின்

5

ஆய் நலம் மறப்பெனோ மற்றே? சேண் இகந்து

ஒலி கழை பிசைந்த ஞெலி சொரி ஒண் பொறி

படு ஞெமல் புதையப் பொத்தி, நெடு நிலை

முளி புல் மீமிசை வளி சுழற்றுறாஅக்

காடு கவர் பெருந் தீ ஓடுவயின் ஓடலின்,

10

அதர் கெடுத்து அலறிய சாத்தொடு ஒராங்கு

மதர் புலி வெரீஇய மையல் வேழத்து

இனம் தலை மயங்கிய நனந் தலைப் பெருங் காட்டு,

ஞான்று தோன்று அவிர் சுடர் மான்றால் பட்டென,

கள் படர் ஓதி! நிற் படர்ந்து உள்ளி,

15

அருஞ் செலவு ஆற்றா ஆர் இடை, ஞெரேரெனப்

பரந்து படு பாயல் நவ்வி பட்டென,

இலங்கு வளை செறியா இகுத்த நோக்கமொடு,

நிலம் கிளை நினைவினை நின்ற நிற் கண்டு,

'இன்னகை'! இனையம் ஆகவும், எம்வயின்

20

ஊடல் யாங்கு வந்தன்று?' என, யாழ நின்

கோடு ஏந்து புருவமொடு குவவு நுதல் நீவி,

நறுங் கதுப்பு உளரிய நன்னர் அமையத்து,

வறுங் கை காட்டிய வாய் அல் கனவின்

ஏற்று ஏக்கற்ற உலமரல்

25

போற்றாய்ஆகலின், புலத்தியால், எம்மே!

'கிளியும், பந்தும், கழங்கும், வெய்யோள்

அளியும், அன்பும், சாயலும், இயல்பும்,

முன்நாள் போலாள்; இறீஇயர், என் உயிர்' என,

கொடுந் தொடைக் குழவியொடு வயின்மரத்து யாத்த

5

கடுங் கட் கறவையின் சிறுபுறம் நோக்கி,

குறுக வந்து, குவவுநுதல் நீவி,

மெல்லெனத் தழீஇயினேனாக, என் மகள்

நன்னர் ஆகத்து இடைமுலை வியர்ப்ப,

பல் கால் முயங்கினள்மன்னே! அன்னோ!

10

விறல் மிகு நெடுந்தகை பல பாராட்டி,

வறன் நிழல் அசைஇ, வான் புலந்து வருந்திய

மட மான் அசா இனம் திரங்கு மரல் சுவைக்கும்

காடு உடன்கழிதல் அறியின் தந்தை

அல்குபதம் மிகுத்த கடிஉடை வியல் நகர்,

15

செல்வுழிச் செல்வுழி மெய்ந்நிழல் போல,

கோதை ஆயமொடு ஓரை தழீஇ,

தோடு அமை அரிச் சிலம்பு ஒலிப்ப, அவள்

ஆடுவழி ஆடுவழி, அகலேன்மன்னே!

ஆய்நலம் தொலைந்த மேனியும், மா மலர்த்

தகை வனப்பு இழந்த கண்ணும், வகை இல

வண்ணம் வாடிய வரியும், நோக்கி,

ஆழல் ஆன்றிசின் நீயே. உரிதினின்

5

ஈதல் இன்பம் வெஃகி, மேவரச்

செய் பொருள் திறவர் ஆகி, புல் இலைப்

பராரை நெல்லி அம் புளித் திரள் காய்

கான மட மரைக் கணநிரை கவரும்

வேனில் அத்தம் என்னாது, ஏமுற்று,

10

விண் பொரு நெடுங் குடை இயல் தேர் மோரியர்

பொன் புனை திகிரி திரிதரக் குறைத்த

அறை இறந்து அகன்றனர்ஆயினும், எனையதூஉம்

நீடலர் வாழி, தோழி! ஆடு இயல்

மட மயில் ஒழித்த பீலி வார்ந்து, தம்

15

சிலை மாண் வல் வில் சுற்றி, பல மாண்

அம்புடைக் கையர் அரண் பல நூறி,

நன்கலம் தரூஉம் வயவர் பெருமகன்

சுடர் மணிப் பெரும் பூண் ஆஅய் கானத்துத்

தலை நாள் அலரின் நாறும் நின்

20

அலர் முலை ஆகத்து இன் துயில் மறந்தே.

நிறைந்தோர்த் தேரும் நெஞ்சமொடு, குறைந்தோர்

பயன் இன்மையின் பற்று விட்டு, ஒரூஉம்

நயன் இல் மாக்கள் போல, வண்டினம்

சுனைப் பூ நீத்து, சினைப் பூப் படர,

5

மை இல் மான் இனம் மருள, பையென

வெந்து ஆறு பொன்னின் அந்தி பூப்ப,

ஐயறிவு அகற்றும் கையறு படரோடு

அகல் இரு வானம் அம் மஞ்சு ஈன,

பகல் ஆற்றுப்படுத்த பழங்கண் மாலை,

10

காதலர்ப் பிரிந்த புலம்பின் நோதக,

ஆர் அஞர் உறுநர் அரு நிறம் சுட்டிக்

கூர் எஃகு எறிஞரின் அலைத்தல் ஆனாது,

எள் அற இயற்றிய நிழல் காண் மண்டிலத்து

உள் ஊது ஆவியின் பைப்பய நுணுகி,

15

மதுகை மாய்தல் வேண்டும் பெரிது அழிந்து,

இது கொல் வாழி, தோழி! என் உயிர்

விலங்கு வெங் கடு வளி எடுப்பத்

துளங்கு மரப் புள்ளின் துறக்கும் பொழுதே?

வினை வலம்படுத்த வென்றியொடு மகிழ் சிறந்து,