இருங் கழி முதலை மேஎந்தோல் அன்ன

கருங் கால் ஓமைக் காண்பு இன் பெருஞ் சினைக்

கடியுடை நனந்தலை, ஈன்று இளைப்பட்ட,

கொடு வாய்ப் பேடைக்கு அல்குஇரை தரீஇய,

5

மான்று வேட்டு எழுந்த செஞ் செவி எருவை

வான் தோய் சிமைய விறல் வரைக் கவாஅன்,

துளங்கு நடை மரையா வலம் படத் தொலைச்சி,

ஒண் செங் குருதி உவற்றி உண்டு அருந்துபு,

புலவுப் புலி துறந்த கலவுக் கழி கடு முடை,

10

கொள்ளை மாந்தரின் ஆனாது கவரும்

புல் இலை மராஅத்த அகன் சேண் அத்தம்,

கலம் தரல் உள்ளமொடு கழியக் காட்டி,

பின் நின்று துரக்கும் நெஞ்சம்! நின் வாய்

வாய்போல் பொய்ம்மொழி எவ்வம் என் களைமா

15

கவிர் இதழ் அன்ன காண்பு இன் செவ் வாய்,

அம் தீம் கிளவி, ஆய் இழை, மடந்தை

கொடுங் குழைக்கு அமர்த்த நோக்கம்

நெடுஞ் சேண் ஆர் இடை விலங்கும் ஞான்றே?

அன்று அவண் ஒழிந்தன்றும் இலையே; வந்து நனி

வருந்தினை வாழி, என் நெஞ்சே! பருந்து இருந்து

உயா விளி பயிற்றும், யா உயர், நனந்தலை,

உருள் துடி மகுளியின் பொருள் தெரிந்து இசைக்கும்

5

கடுங் குரற் குடிஞைய நெடும் பெருங் குன்றம்,

எம்மொடு இறத்தலும்செல்லாய்; பின் நின்று,

ஒழியச் சூழ்ந்தனைஆயின், தவிராது,

செல் இனி; சிறக்க, நின் உள்ளம்! வல்லே

மறவல் ஓம்புமதி, எம்மே நறவின்

10

சேயிதழ் அனைய ஆகி, குவளை

மா இதழ் புரையும் மலிர் கொள் ஈர் இமை,

உள்ளகம் கனல உள்ளுதொறு உலறி,

பழங்கண் கொண்ட, கலிழ்ந்து வீழ், அவிர் அறல்

வெய்ய உகுதர, வெரீஇ, பையென,

15

சில் வளை சொரிந்த மெல் இறை முன்கை

பூ வீ கொடியின் புல்லெனப் போகி,

அடர்செய் ஆய் அகல் சுடர் துணை ஆக,

இயங்காது வதிந்த நம் காதலி

உயங்கு சாய் சிறுபுறம் முயங்கிய பின்னே!

'மனை இள நொச்சி மௌவல் வால் முகைத்

துணை நிரைத்தன்ன, மா வீழ், வெண் பல்,

அவ் வயிற்று, அகன்ற அல்குல், தைஇத்

தாழ் மென் கூந்தல், தட மென் பணைத் தோள்,

5

மடந்தை மாண் நலம் புலம்ப, சேய் நாட்டுச்

செல்லல்' என்று, யான் சொல்லவும், ஒல்லாய்,

வினை நயந்து அமைந்தனைஆயின், மனை நகப்

பல் வேறு வெறுக்கை தருகம் வல்லே,

எழு இனி, வாழி, என் நெஞ்சே! புரி இணர்

10

மெல் அவிழ் அம் சினை புலம்ப, வல்லோன்

கோடு அறை கொம்பின் வீ உகத் தீண்டி,

மராஅம் அலைத்த மண வாய்த் தென்றல்,

சுரம் செல் மள்ளர் சுரியல் தூற்றும்,

என்றூழ் நின்ற புன் தலை வைப்பில்,

15

பருந்து இளைப்படூஉம் பாறு தலை ஓமை

இருங் கல் விடரகத்து, ஈன்று இளைப்பட்ட,

மென் புனிற்று அம் பிணவு பசித்தென, பைங் கட்

செந்நாய் ஏற்றை கேழல் தாக்க,

இரியற் பிணவல் தீண்டலின், பரீஇச்

20

செங் காய் உதிர்ந்த பைங் குலை ஈந்தின்

பரல் மண் சுவல முரண் நிலம் உடைத்த

வல் வாய்க் கணிச்சி, கூழ் ஆர், கோவலர்

ஊறாது இட்ட உவலைக் கூவல்,

வெண் கோடு நயந்த அன்பு இல் கானவர்

25

இகழ்ந்து இயங்கு இயவின் அகழ்ந்த குழி செத்து,

இருங் களிற்று இன நிரை, தூர்க்கும்

பெருங் கல் அத்தம் விலங்கிய காடே.

"கொடு வரி இரும் புலி தயங்க, நெடு வரை

ஆடு கழை இரு வெதிர் கோடைக்கு ஒல்கும்

கானம் கடிய என்னார், நாம் அழ,