'நல் நுதல் பசப்பவும், பெருந் தோள் நெகிழவும்,

உண்ணா உயக்கமொடு உயிர் செலச் சாஅய்,

இன்னம் ஆகவும், இங்கு நத் துறந்தோர்

அறவர்அல்லர் அவர்' எனப் பல புலந்து,

5

ஆழல் வாழி, தோழி! 'சாரல்,

ஈன்று நாள் உலந்த மெல் நடை மடப் பிடி,

கன்று, பசி களைஇய, பைங் கண் யானை

முற்றா மூங்கில் முளை தருபு. ஊட்டும்

வென் வேல் திரையன் வேங்கட நெடு வரை,

10

நல் நாள் பூத்த நாகு இள வேங்கை

நறு வீ ஆடிய பொறி வரி மஞ்ஞை

நனைப் பசுங் குருந்தின் நாறு சினை இருந்து,

துணைப் பயிர்ந்து அகவும் துணைதரு தண் கார்,

வருதும், யாம்' எனத் தேற்றிய

15

பருவம்காண் அது; பாயின்றால் மழையே.

புணர்ந்தோர் புன்கண் அருளலும் உணர்ந்தோர்க்கு

ஒத்தன்றுமன்னால்! எவன்கொல்? முத்தம்

வரைமுதல் சிதறிய வை போல், யானைப்

புகர் முகம் பொருத புது நீர் ஆலி

5

பளிங்கு சொரிவது போல் பாறை வரிப்ப,

கார் கதம்பட்ட கண் அகன் விசும்பின்

விடுபொறி ஞெகிழியின் கொடி பட மின்னி,

படு மழை பொழிந்த பானாட் கங்குல்,

ஆர் உயிர்த் துப்பின் கோள் மா வழங்கும்

10

இருளிடைத் தமியன் வருதல் யாவதும்

அருளான் வாழி, தோழி! அல்கல்

விரவுப் பொறி மஞ்ஞை வெரீஇ, அரவின்

அணங்குடை அருந் தலை பை விரிப்பவைபோல்,

காயா மென் சினை தோய நீடிப்

15

பல் துடுப்பு எடுத்த அலங்கு குலைக் காந்தள்

அணி மலர் நறுந் தாது ஊதும் தும்பி

கை ஆடு வட்டின் தோன்றும்

மை ஆடு சென்னிய மலைகிழவோனே.

வேர் முழுது உலறி நின்ற புழற்கால்,

தேர் மணி இசையின் சிள்வீடு ஆர்க்கும்,

வற்றல் மரத்த பொற் தலை ஓதி

வெயிற் கவின் இழந்த வைப்பின் பையுள் கொள,

5

நுண்ணிதின் நிவக்கும் வெண் ஞெமை வியன் காட்டு

ஆள் இல் அத்தத்து, அளியள் அவனொடு

வாள்வரி பொருத புண் கூர் யானை

புகர் சிதை முகத்த குருதி வார,

உயர் சிமை நெடுங் கோட்டு உரும் என முழங்கும்

10

'அருஞ் சுரம் இறந்தனள்' என்ப பெருஞ் சீர்

அன்னி குறுக்கைப் பறந்தலை, திதியன்

தொல் நிலை முழு முதல் துமியப் பண்ணிய

நன்னர் மெல் இணர்ப் புன்னை போல,

கடு நவைப் படீஇயர்மாதோ களி மயில்

15

குஞ்சரக் குரல குருகோடு ஆலும்,

துஞ்சா முழவின், துய்த்து இயல் வாழ்க்கை,

கூழுடைத் தந்தை இடனுடை வரைப்பின்,

ஊழ் அடி ஒதுங்கினும் உயங்கும் ஐம் பாற்

சிறு பல் கூந்தற் போது பிடித்து அருளாது,

20

எறி கோல் சிதைய நூறவும் சிறுபுறம்,

'எனக்கு உரித்து' என்னாள், நின்ற என்

அமர்க் கண் அஞ்ஞையை அலைத்த கையே!

சிறு புன் சிதலை சேண் முயன்று எடுத்த

நெடுஞ் செம் புற்றத்து ஒடுங்கு இரை முனையின்,

புல் அரை இருப்பைத் தொள்ளை வான் பூப்

பெருங் கை எண்கின் இருங் கிளை கவரும்

5

அத்த நீள் இடைப் போகி, நன்றும்

அரிது செய் விழுப் பொருள் எளிதினின் பெறினும்

வாரேன் வாழி, என் நெஞ்சே! சேரலர்

சுள்ளிஅம் பேரியாற்று வெண் நுரை கலங்க,

யவனர் தந்த வினை மாண் நன் கலம்

10

பொன்னொடு வந்து கறியொடு பெயரும்

வளம் கெழு முசிறி ஆர்ப்பு எழ வளைஇ,

அருஞ் சமம் கடந்து, படிமம் வவ்விய

நெடு நல் யானை அடுபோர்ச் செழியன்

கொடி நுடங்கு மறுகின் கூடற் குடாஅது,

15

பல் பொறி மஞ்ஞை வெல் கொடி உயரிய,

ஒடியா விழவின், நெடியோன் குன்றத்து,

வண்டு பட நீடிய குண்டு சுனை நீலத்து

எதிர் மலர்ப் பிணையல் அன்ன இவள்

அரி மதர் மழைக் கண் தெண் பனி கொளவே.

நெஞ்சு நடுங்கு அரும் படர் தீர வந்து,

குன்றுழை நண்ணிய சீறூர் ஆங்கண்

செலீஇய பெயர்வோள் வணர் சுரி ஐம்பால்

நுண் கோல் அகவுநர்ப் புரந்த பேர் இசை,

5

சினம் கெழு தானை, தித்தன் வெளியன்,

இரங்குநீர்ப் பரப்பின் கானல்அம் பெருந் துறை,

தனம் தரு நன் கலம் சிதையத் தாக்கும்

சிறு வெள் இறவின் குப்பை அன்ன

உறு பகை தரூஉம் மொய்ம் மூசு பிண்டன்

10

முனை முரண் உடையக் கடந்த வென் வேல்,

இசை நல் ஈகைக் களிறு வீசு வண் மகிழ்,

பாரத்துத் தலைவன், ஆர நன்னன்;

ஏழில் நெடு வரைப் பாழிச் சிலம்பில்

களி மயிற் கலாவத்தன்ன. தோளே

15

வல் வில் இளையர் பெருமகன்; நள்ளி

சோலை அடுக்கத்துச் சுரும்பு உண விரிந்த

கடவுட் காந்தளுள்ளும், பல உடன்

இறும்பூது கஞலிய ஆய்மலர் நாறி,

வல்லினும், வல்லார்ஆயினும், சென்றோர்க்குச்

20

சால் அவிழ் நெடுங் குழி நிறைய வீசும்,

மாஅல் யானை ஆஅய் கானத்துத்

தலையாற்று நிலைஇய சேயுயர் பிறங்கல்

வேய் அமைக் கண் இடை புரைஇ,

சேய ஆயினும், நடுங்கு துயர் தருமே.

'உரும் உரறு கருவிய பெரு மழை தலைஇ,

பெயல் ஆன்று அவிந்த தூங்குஇருள் நடுநாள்,

மின்னு நிமிர்ந்தன்ன கனங்குழை இமைப்ப,

பின்னு விடு நெறியின் கிளைஇய கூந்தலள்,

5

வரை இழி மயிலின் ஒல்குவனள் ஒதுங்கி,

மிடை ஊர்பு இழிய, கண்டனென், இவள்' என

அலையல் வாழி! வேண்டு, அன்னை! நம் படப்பைச்

சூருடைச் சிலம்பில், சுடர்ப்பூ வேய்ந்து

தாம் வேண்டு உருவின் அணங்குமார் வருமே;

10

நனவின் வாயே போலத் துஞ்சுநர்க்

கனவு ஆண்டு மருட்டலும் உண்டே; இவள்தான்

சுடர் இன்று தமியளும் பனிக்கும்; வெருவர

மன்ற மராஅத்த கூகை குழறினும்,

நெஞ்சு அழிந்து அரணம் சேரும்; அதன்தலைப்

15

புலிக் கணத்தன்ன நாய் தொடர்விட்டு,

முருகன் அன்ன சீற்றத்துக் கடுந் திறல்

எந்தையும் இல்லன் ஆக,

அஞ்சுவள் அல்லளோ, இவள் இது செயலே?

'தொல் நலம் சிதையச் சாஅய், அல்கலும்,

இன்னும் வாரார்; இனி எவன் செய்கு?' எனப்

பெரும் புலம்புறுதல் ஓம்புமதி சிறு கண்

இரும் பிடித் தடக் கை மான, நெய் அருந்து

5

ஒருங்கு பிணித்து இயன்ற நெறி கொள் ஐம்பால்

தேம் கமழ் வெறி மலர் பெய்ம்மார், காண்பின்

கழை அமல் சிலம்பின் வழை தலை வாடக்

கதிர் கதம் கற்ற ஏ கல் நெறியிடை,

பைங் கொடிப் பாகற் செங் கனி நசைஇ,

10

கான மஞ்ஞைக் கமஞ்சூல் மாப் பெடை

அயிர் யாற்று அடைகரை வயிரின் நரலும்

காடு இறந்து அகன்றோர் நீடினர் ஆயினும்,

வல்லே வருவர்போலும் வெண் வேல்

இலை நிறம் பெயர ஓச்சி, மாற்றோர்

15

மலை மருள் யானை மண்டுஅமர் ஒழித்த

கழற் கால் பண்ணன் காவிரி வடவயின்

நிழற் கயம் தழீஇய நெடுங் கால் மாவின்

தளிர் ஏர் ஆகம் தகை பெற முகைந்த

அணங்குடை வன முலைத் தாஅய நின்

20

சுணங்கிடை வரித்த தொய்யிலை நினைந்தே.