'வண்டு படத் ததைந்த கண்ணி, ஒண் கழல்,

உருவக் குதிரை மழவர் ஓட்டிய

முருகன் நற் போர் நெடு வேள் ஆவி,

அறுகோட்டு யானைப் பொதினி ஆங்கண்,

5

சிறு காரோடன் பயினொடு சேர்த்திய

கல் போல் பிரியலம்' என்ற சொல்தாம்

மறந்தனர்கொல்லோ தோழி! சிறந்த

வேய் மருள் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டுப்

பொலங்கல வெறுக்கை தருமார் நிலம் பக,

10

அழல் போல் வெங்கதிர் பைது அறத் தெறுதலின்,

நிழல் தேய்ந்து உலறிய மரத்த; அறை காய்பு,

அறுநீர்ப் பைஞ் சுனை ஆம் அறப் புலர்தலின்,

உகு நெல் பொரியும் வெம்மைய; யாவரும்

வழங்குநர் இன்மையின், வௌவுநர் மடிய,

15

சுரம் புல்லென்ற ஆற்ற; அலங்கு சினை

நார் இல் முருங்கை நவிரல் வான் பூச்

சூரல்அம் கடு வளி எடுப்ப, ஆருற்று,

உடை திரைப் பிதிர்வின் பொங்கி, முன்

கடல் போல் தோன்றல காடு இறந்தோரே?

முல்லை வைந் நுனை தோன்ற, இல்லமொடு

பைங் காற் கொன்றை மென் பிணி அவிழ,

இரும்பு திரித்தன்ன மா இரு மருப்பின்,

பரல் அவல் அடைய, இரலை, தெறிப்ப,

5

மலர்ந்த ஞாலம் புலம்பு புறக்கொடுப்ப,

கருவி வானம் கதழ் உறை சிதறி,

கார் செய்தன்றே, கவின் பெறு கானம்.

குரங்கு உளைப் பொலிந்த கொய்சுவற் புரவி,

நரம்பு ஆர்த்தன்ன, வாங்கு வள்பு அரிய,

10

பூத்த பொங்கர்த் துணையொடு வதிந்த

தாது உண் பறவை பேதுறல் அஞ்சி,

மணி நா ஆர்த்த மாண் வினைத் தேரன்,

உவக்காண் தோன்றும் குறும் பொறை நாடன்,

கறங்கு இசை விழவின் உறந்தைக் குணாது,

15

நெடும் பெருங் குன்றத்து அமன்ற காந்தட்

போது அவிழ் அலரின் நாறும்

ஆய் தொடி அரிவை! நின் மாண் நலம் படர்ந்தே.

அணங்குடை நெடு வரை உச்சியின் இழிதரும்

கணம் கொள் அருவிக் கான் கெழு நாடன்

மணம் கமழ் வியல் மார்பு அணங்கிய செல்லல்

இது என அறியா மறுவரற் பொழுதில்,

5

'படியோர்த் தேய்த்த பல் புகழ்த் தடக் கை

நெடு வேட் பேணத் தணிகுவள் இவள்' என,

முது வாய்ப் பெண்டிர் அது வாய் கூற,

களம் நன்கு இழைத்து, கண்ணி சூட்டி,

வள நகர் சிலம்பப் பாடி, பலி கொடுத்து,

10

உருவச் செந்தினை குருதியொடு தூஉய்,

முருகு ஆற்றுப்படுத்த உரு கெழு நடு நாள்,

ஆரம் நாற, அரு விடர்த் ததைந்த

சாரற் பல் பூ வண்டு படச் சூடி,

களிற்று இரை தெரீஇய பார்வல் ஒதுக்கின்

15

ஒளித்து இயங்கும் மரபின் வயப் புலி போல,

நல் மனை நெடு நகர்க் காவலர் அறியாமை

தன் நசை உள்ளத்து நம் நசை வாய்ப்ப,

இன் உயிர் குழைய முயங்குதொறும் மெய்ம் மலிந்து,

நக்கனென் அல்லெனோ யானே எய்த்த

20

நோய் தணி காதலர் வர, ஈண்டு

ஏதில் வேலற்கு உலந்தமை கண்டே?

விரி இணர் வேங்கை வண்டு படு கண்ணியன்,

தெரி இதழ்க் குவளைத் தேம் பாய் தாரன்,

அம் சிலை இடவது ஆக, வெஞ் செலல்

கணை வலம் தெரிந்து, துணை படர்ந்து உள்ளி,

5

வருதல் வாய்வது, வான் தோய் வெற்பன்.

வந்தனன் ஆயின், அம் தளிர்ச் செயலைத்

தாழ்வு இல் ஓங்கு சினைத் தொடுத்த வீழ் கயிற்று

ஊசல் மாறிய மருங்கும், பாய்பு உடன்

ஆடாமையின் கலுழ்பு இல தேறி,

10

நீடு இதழ் தலைஇய கவின் பெறு நீலம்

கண் என மலர்ந்த சுனையும், வண் பறை

மடக் கிளி எடுத்தல்செல்லாத் தடக் குரல்

குலவுப் பொறை இறுத்த கோல் தலை இருவி

கொய்து ஒழி புனமும், நோக்கி; நெடிது நினைந்து;

15

பைதலன் பெயரலன்கொல்லோ? ஐ தேய்கு

'அய வெள் அருவி சூடிய உயர் வரைக்

கூஉம் கணஃது எம் ஊர்' என

ஆங்கு அதை அறிவுறல் மறந்திசின், யானே.

கானல், மாலைக் கழிப் பூக் கூம்ப,

நீல் நிறப் பெருங் கடல் பாடு எழுந்து ஒலிப்ப,

மீன் ஆர் குருகின் மென் பறைத் தொழுதி

குவை இரும் புன்னைக் குடம்பை சேர,

5

அசை வண்டு ஆர்க்கும் அல்குறுகாலை,

தாழை தளரத் தூக்கி, மாலை

அழிதக வந்த கொண்டலொடு கழி படர்க்

காமர் நெஞ்சம் கையறுபு இனைய,

துயரம் செய்து நம் அருளார் ஆயினும்

10

அறாஅலியரோ அவருடைக் கேண்மை!

அளி இன்மையின் அவண் உறை முனைஇ,

வாரற்கதில்ல தோழி! கழனி

வெண்ணெல் அரிநர் பின்றைத் ததும்பும்

தண்ணுமை வெரீஇய தடந் தாள் நாரை

15

செறி மடை வயிரின் பிளிற்றி, பெண்ணை

அகமடல் சேக்கும் துறைவன்

இன் துயில் மார்பில் சென்ற என் நெஞ்சே!

சேற்று நிலை முனைஇய செங் கட் காரான்

ஊர் மடி கங்குலில், நோன் தளை பரிந்து,

கூர் முள் வேலி கோட்டின் நீக்கி,

நீர் முதிர் பழனத்து மீன் உடன் இரிய

5

அம் தூம்பு வள்ளை மயக்கி, தாமரை

வண்டு ஊது பனி மலர் ஆரும் ஊர!

யாரையோ? நிற் புலக்கேம். வாருற்று,

உறை இறந்து, ஒளிரும் தாழ் இருங் கூந்தல்,

பிறரும், ஒருத்தியை நம் மனைத் தந்து,

10

வதுவை அயர்ந்தனை என்ப. அஃது யாம்

கூறேம். வாழியர், எந்தை! செறுநர்

களிறுடை அருஞ் சமம் ததைய நூறும்

ஒளிறு வாட் தானைக் கொற்றச் செழியன்

பிண்ட நெல்லின் அள்ளூர் அன்ன என்

15

ஒண் தொடி நெகிழினும் நெகிழ்க;

சென்றி, பெரும! நிற் தகைக்குநர் யாரோ?

தண் கயத்து அமன்ற வண்டு படு துணை மலர்ப்

பெருந் தகை இழந்த கண்ணினை, பெரிதும்

வருந்தினை, வாழியர், நீயே! வடாஅது

வண் புனல் தொழுநை வார் மணல் அகன் துறை,

5

அண்டர் மகளிர் தண் தழை உடீஇயர்

மரம் செல மிதித்த மாஅல் போல,

புன் தலை மடப் பிடி உணீஇயர், அம் குழை,

நெடு நிலை யாஅம் ஒற்றி, நனை கவுள்

படி ஞிமிறு கடியும் களிறே தோழி!

10

சூர் மருங்கு அறுத்த சுடர் இலை நெடு வேல்,

சினம் மிகு முருகன் தண் பரங்குன்றத்து,

அந்துவன் பாடிய சந்து கெழு நெடு வரை,

இன் தீம் பைஞ் சுனை ஈரணிப் பொலிந்த

தண் நறுங் கழுநீர்ச் செண் இயற் சிறுபுறம்

15

தாம் பாராட்டிய காலையும் உள்ளார்

வீங்கு இறைப் பணைத் தோள் நெகிழ, சேய் நாட்டு

அருஞ் செயற் பொருட்பிணி முன்னி, நப்

பிரிந்து, சேண் உறைநர் சென்ற ஆறே.

நிறைந்தோர்த் தேரும் நெஞ்சமொடு, குறைந்தோர்

பயன் இன்மையின் பற்று விட்டு, ஒரூஉம்

நயன் இல் மாக்கள் போல, வண்டினம்

சுனைப் பூ நீத்து, சினைப் பூப் படர,

5

மை இல் மான் இனம் மருள, பையென

வெந்து ஆறு பொன்னின் அந்தி பூப்ப,

ஐயறிவு அகற்றும் கையறு படரோடு

அகல் இரு வானம் அம் மஞ்சு ஈன,

பகல் ஆற்றுப்படுத்த பழங்கண் மாலை,

10

காதலர்ப் பிரிந்த புலம்பின் நோதக,

ஆர் அஞர் உறுநர் அரு நிறம் சுட்டிக்

கூர் எஃகு எறிஞரின் அலைத்தல் ஆனாது,

எள் அற இயற்றிய நிழல் காண் மண்டிலத்து

உள் ஊது ஆவியின் பைப்பய நுணுகி,

15

மதுகை மாய்தல் வேண்டும் பெரிது அழிந்து,

இது கொல் வாழி, தோழி! என் உயிர்

விலங்கு வெங் கடு வளி எடுப்பத்

துளங்கு மரப் புள்ளின் துறக்கும் பொழுதே?

வினை வலம்படுத்த வென்றியொடு மகிழ் சிறந்து,

போர் வல் இளையர் தாள் வலம் வாழ்த்த,

தண் பெயல் பொழிந்த பைதுறு காலை,

குருதி உருவின் ஒண் செம் மூதாய்

5

பெரு வழி மருங்கில் சிறு பல வரிப்ப,

பைங் கொடி முல்லை மென் பதப் புது வீ

வெண் களர் அரிமணல் நன் பல தாஅய்,

வண்டு போது அவிழ்க்கும் தண் கமழ் புறவில்,

கருங் கோட்டு இரலைக் காமர் மடப் பிணை

10

மருண்ட மான் நோக்கம் காண்தொறும், 'நின் நினைந்து

"திண் தேர் வலவ! கடவு" எனக் கடைஇ,

இன்றே வருவர்; ஆன்றிகம் பனி' என,

வன்புறை இன் சொல் நன் பல பயிற்றும்

நின் வலித்து அமைகுவென்மன்னோ அல்கல்

15

புன்கண் மாலையொடு பொருந்தி, கொடுங் கோற்

கல்லாக் கோவலர் ஊதும்

வல் வாய்ச் சிறு குழல் வருத்தாக்காலே!

'நனந்தலைக் கானத்து ஆளி அஞ்சி,

இனம் தலைத்தரூஉம் எறுழ் கிளர் முன்பின்,

வரி ஞிமிறு ஆர்க்கும், வாய் புகு, கடாத்து,

பொறி நுதற் பொலிந்த வயக் களிற்று ஒருத்தல்

5

இரும் பிணர்த் தடக் கையின், ஏமுறத் தழுவ,

கடுஞ்சூல் மடப் பிடி நடுங்கும் சாரல்,

தேம் பிழி நறவின் குறவர் முன்றில்,

முந்தூழ் ஆய் மலர் உதிர, காந்தள்

நீடு இதழ் நெடுந் துடுப்பு ஒசிய, தண்ணென

10

வாடை தூக்கும் வருபனி அற்சிரம்,

நம் இல் புலம்பின், தம் ஊர்த் தமியர்

என் ஆகுவர்கொல் அளியர்தாம்?' என,

எம் விட்டு அகன்ற சில் நாள், சிறிதும்,

உள்ளியும் அறிதிரோ ஓங்குமலைநாட!

15

உலகுடன் திரிதரும் பலர் புகழ் நல் இசை

வாய்மொழிக் கபிலன் சூழ, சேய் நின்று

செழுஞ் செய்ந் நெல்லின் விளைகதிர் கொண்டு,

தடந் தாள் ஆம்பல் மலரொடு கூட்டி,

யாண்டு பல கழிய, வேண்டுவயிற் பிழையாது,

20

ஆள் இடூஉக் கடந்து, வாள் அமர் உழக்கி,

ஏந்துகோட்டு யானை வேந்தர் ஓட்டிய,

கடும் பரிப் புரவிக் கை வண் பாரி

தீம் பெரும் பைஞ் சுனைப் பூத்த

தேம் கமழ் புது மலர் நாறும் இவள் நுதலே?

ஆடு அமைக் குயின்ற அவிர் துளை மருங்கின்

கோடை அவ் வளி குழலிசை ஆக,

பாடு இன் அருவிப் பனி நீர் இன் இசை

தோடு அமை முழவின் துதை குரல் ஆக,

5

கணக் கலை இகுக்கும் கடுங் குரற் தூம்பொடு,

மலைப் பூஞ் சாரல் வண்டு யாழ் ஆக,

இன் பல் இமிழ் இசை கேட்டு, கலி சிறந்து,

மந்தி நல் அவை மருள்வன நோக்க,

கழை வளர் அடுக்கத்து, இயலி ஆடு மயில்

10

நனவுப் புகு விறலியின் தோன்றும் நாடன்

உருவ வல் விற் பற்றி, அம்பு தெரிந்து,

செருச் செய் யானை செல் நெறி வினாஅய்,

புலர் குரல் ஏனற் புழையுடை ஒரு சிறை,

மலர் தார் மார்பன், நின்றோற் கண்டோர்

15

பலர்தில், வாழி தோழி! அவருள்,

ஆர் இருட் கங்குல் அணையொடு பொருந்தி,

ஓர் யான் ஆகுவது எவன்கொல்,

நீர் வார் கண்ணொடு, நெகிழ் தோளேனே?

தெறு கதிர் ஞாயிறு நடு நின்று காய்தலின்,

உறு பெயல் வறந்த ஓடு தேர் நனந் தலை,

உருத்து எழு குரல குடிஞைச் சேவல்,

புல் சாய் விடரகம் புலம்ப, வரைய

5

கல் எறி இசையின் இரட்டும் ஆங்கண்,

சிள்வீடு கறங்கும் சிறிஇலை வேலத்து

ஊழுறு விளைநெற்று உதிர, காழியர்

கவ்வைப் பரப்பின் வெவ் உவர்ப்பு ஒழிய,

களரி பரந்த கல் நெடு மருங்கின்,

10

விளர் ஊன் தின்ற வீங்குசிலை மறவர்

மை படு திண் தோள் மலிர வாட்டி,

பொறை மலி கழுதை நெடு நிரை தழீஇய

திருந்து வாள் வயவர் அருந் தலை துமித்த

படு புலாக் கமழும் ஞாட்பில், துடி இகுத்து,

15

அருங் கலம் தெறுத்த பெரும் புகல் வலத்தர்,

வில் கெழு குறும்பில் கோள் முறை பகுக்கும்

கொல்லை இரும் புனம் நெடிய என்னாது,

மெல்லென் சேவடி மெலிய ஏக

வல்லுநள்கொல்லோ தானே தேம் பெய்து

20

அளவுறு தீம் பால் அலைப்பவும் உண்ணாள்,

இடு மணற் பந்தருள் இயலும்,

நெடு மென் பணைத் தோள், மாஅயோளே?

உளைமான் துப்பின், ஓங்கு தினைப் பெரும் புனத்துக்

கழுதில், கானவன் பிழி மகிழ்ந்து வதிந்தென;

உரைத்த சந்தின் ஊரல் இருங் கதுப்பு

ஐது வரல் அசைவளி ஆற்ற, கை பெயரா,

5

ஒலியல் வார் மயிர் உளரினள், கொடிச்சி

பெரு வரை மருங்கில் குறிஞ்சி பாட;

குரலும் கொள்ளாது, நிலையினும் பெயராது,

படாஅப் பைங் கண் பாடு பெற்று, ஒய்யென

மறம் புகல் மழ களிறு உறங்கும் நாடன்;

10

ஆர மார்பின் அரி ஞிமிறு ஆர்ப்ப,

தாரன், கண்ணியன், எஃகுடை வலத்தன்,

காவலர் அறிதல் ஓம்பி, பையென

வீழாக் கதவம் அசையினன் புகுதந்து,

உயங்கு படர் அகலம் முயங்கி, தோள் மணந்து,

15

இன் சொல் அளைஇ, பெயர்ந்தனன் தோழி!

இன்று எவன்கொல்லோ கண்டிகும் மற்று அவன்

நல்காமையின் அம்பல் ஆகி,

ஒருங்கு வந்து உவக்கும் பண்பின்

இருஞ் சூழ் ஓதி ஒண் நுதற் பசப்பே?

வேந்து வினை முடித்தகாலை, தேம் பாய்ந்து

இன வண்டு ஆர்க்கும் தண் நறும் புறவின்

வென் வேல் இளையர் இன்புற, வலவன்

வள்பு வலித்து ஊரின் அல்லது, முள் உறின்

5

முந்நீர் மண்டிலம் ஆதி ஆற்றா

நல் நால்கு பூண்ட கடும் பரி நெடுந் தேர்,

வாங்குசினை பொலிய ஏறி; புதல

பூங் கொடி அவரைப் பொய் அதள் அன்ன

உள் இல் வயிற்ற, வெள்ளை வெண் மறி,

10

மாழ்கியன்ன தாழ் பெருஞ் செவிய,

புன் தலைச் சிறாரோடு உகளி, மன்றுழைக்

கவை இலை ஆரின் அம் குழை கறிக்கும்

சீறூர் பல பிறக்கு ஒழிய, மாலை

இனிது செய்தனையால் எந்தை! வாழிய!

15

பனி வார் கண்ணள் பல புலந்து உறையும்

ஆய் தொடி அரிவை கூந்தற்

போது குரல் அணிய வேய்தந்தோயே!

புணர்ந்தோர் புன்கண் அருளலும் உணர்ந்தோர்க்கு

ஒத்தன்றுமன்னால்! எவன்கொல்? முத்தம்

வரைமுதல் சிதறிய வை போல், யானைப்

புகர் முகம் பொருத புது நீர் ஆலி

5

பளிங்கு சொரிவது போல் பாறை வரிப்ப,

கார் கதம்பட்ட கண் அகன் விசும்பின்

விடுபொறி ஞெகிழியின் கொடி பட மின்னி,

படு மழை பொழிந்த பானாட் கங்குல்,

ஆர் உயிர்த் துப்பின் கோள் மா வழங்கும்

10

இருளிடைத் தமியன் வருதல் யாவதும்

அருளான் வாழி, தோழி! அல்கல்

விரவுப் பொறி மஞ்ஞை வெரீஇ, அரவின்

அணங்குடை அருந் தலை பை விரிப்பவைபோல்,

காயா மென் சினை தோய நீடிப்

15

பல் துடுப்பு எடுத்த அலங்கு குலைக் காந்தள்

அணி மலர் நறுந் தாது ஊதும் தும்பி

கை ஆடு வட்டின் தோன்றும்

மை ஆடு சென்னிய மலைகிழவோனே.

'நன் கலம் களிற்றொடு நண்ணார் ஏந்தி,

வந்து திறை கொடுத்து, வணங்கினர், வழிமொழிந்து

சென்றீக' என்பஆயின், வேந்தனும்

நிலம் வகுந்துறாஅ ஈண்டிய தானையொடு

5

இன்றே புகுதல் வாய்வது; நன்றே.

மாட மாண் நகர்ப் பாடு அமை சேக்கைத்

துனி தீர் கொள்கை நம் காதலி இனிதுற,

பாசறை வருத்தம் வீட, நீயும்

மின்னு நிமிர்ந்தன்ன பொன் இயற் புனை படை,

10

கொய்சுவல், புரவி, கை கவர் வயங்கு பரி,

வண் பெயற்கு அவிழ்ந்த பைங் கொடி முல்லை

வீ கமழ் நெடு வழி ஊதுவண்டு இரிய,

காலை எய்த, கடவுமதி மாலை

அந்திக் கோவலர் அம் பணை இமிழ் இசை

15

அரமிய வியலகத்து இயம்பும்

நிரை நிலை ஞாயில் நெடு மதில் ஊரே.

மன்று பாடு அவிந்து மனை மடிந்தன்றே;

கொன்றோரன்ன கொடுமையோடு இன்றே

யாமம் கொள வரின் கனைஇ, காமம்

கடலினும் உரைஇ, கரை பொழியும்மே.

5

எவன்கொல் வாழி, தோழி! மயங்கி

இன்னம் ஆகவும், நன்னர் நெஞ்சம்

என்னொடும் நின்னொடும் சூழாது, கைம்மிக்கு,

இறும்பு பட்டு இருளிய இட்டு அருஞ் சிலம்பில்

குறுஞ் சுனைக் குவளை வண்டு படச் சூடி,

10

கான நாடன் வரூஉம், யானைக்

கயிற்றுப் புறத்தன்ன, கல்மிசைச் சிறு நெறி,

மாரி வானம் தலைஇ நீர் வார்பு,

இட்டு அருங் கண்ண படுகுழி இயவின்,

இருளிடை மிதிப்புழி நோக்கி, அவர்

15

தளர்அடி தாங்கிய சென்றது, இன்றே?

அம்ம வாழி, கேளிர்! முன் நின்று

கண்டனிர்ஆயின், கழறலிர்மன்னோ

நுண் தாது பொதிந்த செங் காற் கொழு முகை

முண்டகம் கெழீஇய மோட்டு மணல் அடைகரை,

5

பேஎய்த் தலைய பிணர் அரைத் தாழை

எயிறுடை நெடுந் தோடு காப்ப, பல உடன்

வயிறுடைப் போது வாலிதின் விரீஇ,

புலவுப் பொருது அழித்த பூ நாறு பரப்பின்

இவர் திரை தந்த ஈர்ங் கதிர் முத்தம்

10

கவர் நடைப் புரவி கால் வடுத் தபுக்கும்

நல் தேர் வழுதி கொற்கை முன் துறை

வண்டு வாய் திறந்த வாங்குகழி நெய்தற்

போது புறங்கொடுத்த உண்கண்

மாதர் வாள் முகம் மதைஇய நோக்கே.

'விசும்பு உற நிவந்த மாத் தாள் இகணைப்

பசுங் கேழ் மெல் இலை அருகு நெறித்தன்ன,

வண்டு படுபு இருளிய, தாழ் இருங் கூந்தல்

சுரும்பு உண விரிந்த பெருந் தண் கோதை

5

இவளினும் சிறந்தன்று, ஈதல் நமக்கு' என

வீளை அம்பின் விழுத் தொடை மழவர்

நாள் ஆ உய்த்த நாம வெஞ் சுரத்து

நடை மெலிந்து ஒழிந்த சேண் படர் கன்றின்

கடைமணி உகுநீர் துடைத்த ஆடவர்

10

பெயரும் பீடும் எழுதி, அதர்தொறும்

பீலி சூட்டிய பிறங்குநிலை நடுகல்

வேல் ஊன்று பலகை வேற்று முனை கடுக்கும்

வெருவரு தகுந கானம், 'நம்மொடு

வருக' என்னுதிஆயின்,

15

வாரேன்; நெஞ்சம்! வாய்க்க நின் வினையே.

ஏனலும் இறங்கு குரல் இறுத்தன; நோய் மலிந்து,

ஆய்கவின் தொலைந்த, இவள் நுதலும்; நோக்கி

ஏதில மொழியும், இவ் ஊரும்; ஆகலின்,

களிற்று முகம் திறந்த கவுளுடைப் பகழி,

5

வால் நிணப் புகவின், கானவர் தங்கை

அம் பணை மென் தோள் ஆய் இதழ் மழைக் கண்

ஒல்கு இயற் கொடிச்சியை நல்கினைஆயின்,

கொண்டனை சென்மோ நுண் பூண் மார்ப!

துளிதலைத் தலைஇய சாரல் நளி சுனைக்

10

கூம்பு முகை அவிழ்த்த குறுஞ் சிறைப் பறவை

வேங்கை விரி இணர் ஊதி, காந்தள்

தேனுடைக் குவிகுலைத் துஞ்சி, யானை

இருங் கவுட் கடாஅம் கனவும்,

பெருங் கல் வேலி, நும் உறைவு இன் ஊர்க்கே.

மைப்பு அறப் புழுக்கின் நெய்க் கனி வெண் சோறு

வரையா வண்மையொடு புரையோர்ப் பேணி,

புள்ளுப் புணர்ந்து இனிய ஆக, தெள் ஒளி

அம் கண் இரு விசும்பு விளங்க, திங்கட்

5

சகடம் மண்டிய துகள் தீர் கூட்டத்து,

கடி நகர் புனைந்து, கடவுட் பேணி,

படு மண முழவொடு பரூஉப் பணை இமிழ,

வதுவை மண்ணிய மகளிர் விதுப்புற்று,

பூக்கணும் இமையார் நோக்குபு மறைய,

10

மென் பூ வாகைப் புன் புறக் கவட்டிலை,

பழங் கன்று கறித்த பயம்பு அமல் அறுகைத்

தழங்குகுரல் வானின் தலைப்பெயற்கு ஈன்ற

மண்ணு மணி அன்ன மாஇதழ்ப் பாவைத்

தண் நறு முகையொடு வெண் நூல் சூட்டி,

15

தூ உடைப் பொலிந்து மேவரத் துவன்றி,

மழை பட்டன்ன மணல் மலி பந்தர்,

இழை அணி சிறப்பின் பெயர் வியர்ப்பு ஆற்றி,

தமர் நமக்கு ஈத்த தலைநாள் இரவின்,

'உவர் நீங்கு கற்பின் எம் உயிர் உடம்படுவி!

20

முருங்காக் கலிங்கம் முழுவதும் வளைஇ,

பெரும் புழுக்குற்ற நின் பிறைநுதற் பொறி வியர்

உறு வளி ஆற்றச் சிறு வரை திற' என

ஆர்வ நெஞ்சமொடு போர்வை வவ்வலின்,

உறை கழி வாளின் உருவு பெயர்ந்து இமைப்ப,

25

மறை திறன் அறியாள்ஆகி, ஒய்யென

நாணினள் இறைஞ்சியோளே பேணி,

பரூஉப் பகை ஆம்பற் குரூஉத் தொடை நீவி,

சுரும்பு இமிர் ஆய்மலர் வேய்ந்த

இரும் பல் கூந்தல் இருள் மறை ஒளித்தே.

இகுளை! கேட்டிசின், காதல் அம் தோழி!

குவளை உண்கண் தெண் பனி மல்க,

வறிது யான் வருந்திய செல்லற்கு அன்னை

பிறிது ஒன்று கடுத்தனள்ஆகி வேம்பின்

5

வெறி கொள் பாசிலை நீலமொடு சூடி,

உடலுநர்க் கடந்த கடல் அம் தானை,

திருந்துஇலை நெடு வேற் தென்னவன் பொதியில்,

அருஞ் சிமை இழிதரும் ஆர்த்து வரல் அருவியின்

ததும்பு சீர் இன் இயம் கறங்க, கைதொழுது,

10

உரு கெழு சிறப்பின் முருகு மனைத் தரீஇ,

கடம்பும் களிறும் பாடி, நுடங்குபு

தோடும் தொடலையும் கைக்கொண்டு, அல்கலும்

ஆடினர் ஆதல் நன்றோ? நீடு

நின்னொடு தெளித்த நல் மலை நாடன்

15

குறி வரல் அரைநாட் குன்றத்து உச்சி,

நெறி கெட வீழ்ந்த துன் அருங் கூர் இருள்,

திரு மணி உமிழ்ந்த நாகம் காந்தட்

கொழு மடற் புதுப் பூ ஊதும் தும்பி

நல் நிறம் மருளும் அரு விடர்

20

இன்னா நீள் இடை நினையும், என் நெஞ்சே.

வேர் முழுது உலறி நின்ற புழற்கால்,

தேர் மணி இசையின் சிள்வீடு ஆர்க்கும்,

வற்றல் மரத்த பொற் தலை ஓதி

வெயிற் கவின் இழந்த வைப்பின் பையுள் கொள,

5

நுண்ணிதின் நிவக்கும் வெண் ஞெமை வியன் காட்டு

ஆள் இல் அத்தத்து, அளியள் அவனொடு

வாள்வரி பொருத புண் கூர் யானை

புகர் சிதை முகத்த குருதி வார,

உயர் சிமை நெடுங் கோட்டு உரும் என முழங்கும்

10

'அருஞ் சுரம் இறந்தனள்' என்ப பெருஞ் சீர்

அன்னி குறுக்கைப் பறந்தலை, திதியன்

தொல் நிலை முழு முதல் துமியப் பண்ணிய

நன்னர் மெல் இணர்ப் புன்னை போல,

கடு நவைப் படீஇயர்மாதோ களி மயில்

15

குஞ்சரக் குரல குருகோடு ஆலும்,

துஞ்சா முழவின், துய்த்து இயல் வாழ்க்கை,

கூழுடைத் தந்தை இடனுடை வரைப்பின்,

ஊழ் அடி ஒதுங்கினும் உயங்கும் ஐம் பாற்

சிறு பல் கூந்தற் போது பிடித்து அருளாது,

20

எறி கோல் சிதைய நூறவும் சிறுபுறம்,

'எனக்கு உரித்து' என்னாள், நின்ற என்

அமர்க் கண் அஞ்ஞையை அலைத்த கையே!

பனைத் திரள் அன்ன பரு ஏர் எறுழ்த் தடக் கை,

கொலைச் சினம் தவிரா மதனுடை முன்பின்,

வண்டு படு கடாஅத்து, உயர் மருப்பு, யானை

தண் கமழ் சிலம்பின் மரம் படத் தொலைச்சி;

5

உறு புலி உரறக் குத்தி; விறல் கடிந்து;

சிறு தினைப் பெரும் புனம் வவ்வும் நாட!

கடும் பரிக் குதிரை ஆஅய் எயினன்

நெடுந் தேர் ஞிமிலியொடு பொருது, களம் பட்டென,

காணிய செல்லாக் கூகை நாணி,

10

கடும் பகல் வழங்காதாஅங்கு, இடும்பை

பெரிதால் அம்ம இவட்கே; அதனால்

மாலை, வருதல் வேண்டும் சோலை

முளை மேய் பெருங் களிறு வழங்கும்

மலை முதல் அடுக்கத்த சிறு கல் ஆறே.

சிறு புன் சிதலை சேண் முயன்று எடுத்த

நெடுஞ் செம் புற்றத்து ஒடுங்கு இரை முனையின்,

புல் அரை இருப்பைத் தொள்ளை வான் பூப்

பெருங் கை எண்கின் இருங் கிளை கவரும்

5

அத்த நீள் இடைப் போகி, நன்றும்

அரிது செய் விழுப் பொருள் எளிதினின் பெறினும்

வாரேன் வாழி, என் நெஞ்சே! சேரலர்

சுள்ளிஅம் பேரியாற்று வெண் நுரை கலங்க,

யவனர் தந்த வினை மாண் நன் கலம்

10

பொன்னொடு வந்து கறியொடு பெயரும்

வளம் கெழு முசிறி ஆர்ப்பு எழ வளைஇ,

அருஞ் சமம் கடந்து, படிமம் வவ்விய

நெடு நல் யானை அடுபோர்ச் செழியன்

கொடி நுடங்கு மறுகின் கூடற் குடாஅது,

15

பல் பொறி மஞ்ஞை வெல் கொடி உயரிய,

ஒடியா விழவின், நெடியோன் குன்றத்து,

வண்டு பட நீடிய குண்டு சுனை நீலத்து

எதிர் மலர்ப் பிணையல் அன்ன இவள்

அரி மதர் மழைக் கண் தெண் பனி கொளவே.

நெஞ்சு நடுங்கு அரும் படர் தீர வந்து,

குன்றுழை நண்ணிய சீறூர் ஆங்கண்

செலீஇய பெயர்வோள் வணர் சுரி ஐம்பால்

நுண் கோல் அகவுநர்ப் புரந்த பேர் இசை,

5

சினம் கெழு தானை, தித்தன் வெளியன்,

இரங்குநீர்ப் பரப்பின் கானல்அம் பெருந் துறை,

தனம் தரு நன் கலம் சிதையத் தாக்கும்

சிறு வெள் இறவின் குப்பை அன்ன

உறு பகை தரூஉம் மொய்ம் மூசு பிண்டன்

10

முனை முரண் உடையக் கடந்த வென் வேல்,

இசை நல் ஈகைக் களிறு வீசு வண் மகிழ்,

பாரத்துத் தலைவன், ஆர நன்னன்;

ஏழில் நெடு வரைப் பாழிச் சிலம்பில்

களி மயிற் கலாவத்தன்ன. தோளே

15

வல் வில் இளையர் பெருமகன்; நள்ளி

சோலை அடுக்கத்துச் சுரும்பு உண விரிந்த

கடவுட் காந்தளுள்ளும், பல உடன்

இறும்பூது கஞலிய ஆய்மலர் நாறி,

வல்லினும், வல்லார்ஆயினும், சென்றோர்க்குச்

20

சால் அவிழ் நெடுங் குழி நிறைய வீசும்,

மாஅல் யானை ஆஅய் கானத்துத்

தலையாற்று நிலைஇய சேயுயர் பிறங்கல்

வேய் அமைக் கண் இடை புரைஇ,

சேய ஆயினும், நடுங்கு துயர் தருமே.

தெண் கழி விளைந்த வெண் கல் உப்பின்

கொள்ளை சாற்றிய கொடு நுக ஒழுகை

உரனுடைச் சுவல பகடு பல பரப்பி

உமண் உயிர்த்து இறந்த ஒழிகல் அடுப்பின்,

5

வடி உறு பகழிக் கொடு வில் ஆடவர்

அணங்குடை நோன் சிலை வணங்க வாங்கி,

பல் ஆன் நெடு நிரை தழீஇ, கல்லென

அரு முனை அலைத்த பெரும் புகல் வலத்தர்,

கனை குரற் கடுந் துடிப் பாணி தூங்கி,

10

உவலைக் கண்ணியர், ஊன் புழுக்கு அயரும்

கவலை, 'காதலர் இறந்தனர்' என, நனி

அவலம் கொள்ளல்மா, காதல் அம் தோழி!

விசும்பின் நல் ஏறு சிலைக்கும் சேண் சிமை

நறும் பூஞ் சாரற் குறும் பொறைக் குணாஅது

15

வில் கெழு தடக் கை வெல் போர் வானவன்

மிஞிறு மூசு கவுள சிறு கண் யானைத்

தொடியுடைத் தட மருப்பு ஒடிய நூறி,

கொடுமுடி காக்கும் குரூஉகண் நெடு மதில்

சேண் விளங்கு சிறப்பின் ஆமூர் எய்தினும்,

20

ஆண்டு அமைந்து உறையுநர்அல்லர், நின்

பூண் தாங்கு ஆகம் பொருந்துதல் மறந்தே.

வினைவயிற் பிரிதல் யாவது? 'வணர் சுரி

வடியாப் பித்தை, வன்கண், ஆடவர்

அடி அமை பகழி ஆர வாங்கி;

வம்பலர்ச் செகுத்த அஞ்சுவரு கவலை,

5

படுமுடை நசைஇய வாழ்க்கைச் செஞ் செவி

எருவைச் சேவல் ஈண்டுகிளை பயிரும்

வெருவரு கானம் நீந்தி, பொருள் புரிந்து

இறப்ப எண்ணினர்' என்பது சிறப்பக்

கேட்டனள்கொல்லோ தானே? தோள் தாழ்பு

10

சுரும்பு உண ஒலிவரும் இரும் பல் கூந்தல்,

அம் மா மேனி, ஆய் இழை, குறுமகள்

சுணங்கு சூழ் ஆகத்து அணங்கு என உருத்த

நல் வரல் இள முலை நனைய;

பல் இதழ் உண்கண் பரந்தன பனிஏ.

கதிர் கையாக வாங்கி, ஞாயிறு

பைது அறத் தெறுதலின், பயம் கரந்து மாறி,

விடுவாய்ப்பட்ட வியன் கண் மா நிலம்

காடு கவின் எதிரக் கனை பெயல் பொழிதலின்;

5

பொறி வரி இன வண்டு ஆர்ப்ப, பல உடன்

நறு வீ முல்லையொடு தோன்றி தோன்ற.

வெறி ஏன்றன்றே வீ கமழ் கானம்.

'எவன்கொல் மற்று அவர் நிலை?' என மயங்கி,

இகு பனி உறைக்கும் கண்ணொடு இனைபு, ஆங்கு

10

இன்னாது உறைவி தொல் நலம் பெறூஉம்

இது நற் காலம்; கண்டிசின் பகைவர்

மதில் முகம் முருக்கிய தொடி சிதை மருப்பின்,

கந்து கால் ஒசிக்கும் யானை,

வெஞ் சின வேந்தன் வினை விடப்பெறினே!

'நல் மரம் குழீஇய நனை முதிர் சாடி

பல் நாள் அரித்த கோஒய் உடைப்பின்,

மயங்குமழைத் துவலையின் மறுகு உடன் பனிக்கும்

பழம் பல் நெல்லின் வேளூர்வாயில்,

5

நறு விரை தெளித்த நாறுஇணர் மாலை,

பொறி வரி இன வண்டு ஊதல கழியும்

உயர் பலி பெறூஉம் உரு கெழு தெய்வம்,

புனை இருங் கதுப்பின் நீ கடுத்தோள்வயின்

அனையேன்ஆயின், அணங்குக, என்!' என

10

மனையோட் தேற்றும் மகிழ்நன்ஆயின்,

யார்கொல் வாழி, தோழி! நெருநல்

தார் பூண் களிற்றின் தலைப் புணை தழீஇ,

வதுவை ஈர் அணிப் பொலிந்து, நம்மொடு,

புதுவது வந்த காவிரிக்

15

கோடு தோய் மலிர்நிறை, ஆடியோரே?

கானலும் கழறாது; கழியும் கூறாது;

தேன் இமிர் நறு மலர்ப் புன்னையும் மொழியாது;

ஒரு நின் அல்லது பிறிது யாதும் இலனே;

இருங் கழி மலர்ந்த கண் போல் நெய்தல்

5

கமழ் இதழ் நாற்றம் அமிழ்து என நசைஇ,

தண் தாது ஊதிய வண்டினம் களி சிறந்து,

பறைஇ தளரும் துறைவனை, நீயே,

சொல்லல் வேண்டுமால் அலவ! பல்கால்

கைதைஅம் படுசினை எவ்வமொடு அசாஅம்

10

கடற் சிறு காக்கை காமர் பெடையொடு

கோட்டுமீன் வழங்கும் வேட்டம் மடி பரப்பின்

வெள் இறாக் கனவும் நள்ளென் யாமத்து,

'நின் உறு விழுமம் களைந்தோள்

தன் உறு விழுமம் நீந்துமோ!' எனவே.

நகை நனி உடைத்தால் தோழி! தகை மிக,

கோதை ஆயமொடு குவவு மணல் ஏறி,

வீ ததை கானல் வண்டல் அயர,

கதழ் பரித் திண் தேர் கடைஇ வந்து,

5

தண் கயத்து அமன்ற ஒண் பூங் குவளை

அரும்பு அலைத்து இயற்றிய சுரும்பு ஆர் கண்ணி

பின்னுப் புறம் தாழக் கொன்னே சூட்டி,

நல் வரல் இள முலை நோக்கி, நெடிது நினைந்து,

நில்லாது பெயர்ந்தனன், ஒருவன்; அதற்கே

10

புலவு நாறு இருங் கழி துழைஇ, பல உடன்

புள் இறை கொண்ட முள்ளுடை நெடுந் தோட்டுத்

தாழை மணந்து ஞாழலொடு கெழீஇ,

படப்பை நின்ற முடத் தாட் புன்னைப்

பொன் நேர் நுண் தாது நோக்கி,

15

என்னும் நோக்கும், இவ் அழுங்கல் ஊரே.

'குவளை உண்கண் கலுழவும், திருந்திழைத்

திதலை அல்குல் அவ் வரி வாடவும்,

அத்தம் ஆர் அழுவம் நத் துறந்து அருளார்

சென்று சேண் இடையர் ஆயினும், நன்றும்

5

நீடலர்' என்றி தோழி! பாடு ஆன்று

பனித் துறைப் பெருங் கடல் இறந்து, நீர் பருகி,

குவவுத் திரை அருந்து கொள்ளைய குடக்கு ஏர்பு,

வயவுப் பிடி இனத்தின் வயின்வயின் தோன்றி,

இருங் கிளைக் கொண்மூ ஒருங்குடன் துவன்றி,

10

காலை வந்தன்றால் காரே மாலைக்

குளிர் கொள் பிடவின் கூர் முகை அலரி

வண்டு வாய் திறக்கும் தண்டா நாற்றம்

கூதிர் அற்சிரத்து ஊதை தூற்ற,

பனி அலைக் கலங்கிய நெஞ்சமொடு

15

வருந்துவம் அல்லமோ, பிரிந்திசினோர் திறத்தே?

கடவுட் கற்பொடு குடிக்கு விளக்கு ஆகிய

புதல்வற் பயந்த புகழ் மிகு சிறப்பின்

நன்னராட்டிக்கு அன்றியும், எனக்கும்

இனிது ஆகின்றால்; சிறக்க, நின் ஆயுள்!

5

அருந் தொழில் முடித்த செம்மல் உள்ளமொடு

சுரும்பு இமிர் மலர கானம் பிற்பட,

வெண் பிடவு அவிழ்ந்த வீ கமழ் புறவில்

குண்டைக் கோட்ட குறு முள் கள்ளிப்

புன் தலை புதைத்த கொழுங் கொடி முல்லை

10

ஆர் கழல் புதுப் பூ உயிர்ப்பின் நீக்கி,

தெள் அறல் பருகிய திரிமருப்பு எழிற் கலை

புள்ளி அம் பிணையொடு வதியும் ஆங்கண்,

கோடுடைக் கையர், துளர் எறி வினைஞர்,

அரியல் ஆர்கையர், விளைமகிழ் தூங்க,

15

செல்கதிர் மழுகிய உருவ ஞாயிற்றுச்

செக்கர் வானம் சென்ற பொழுதில்,

கற் பால் அருவியின் ஒலிக்கும் நல் தேர்த்

தார் மணி பல உடன் இயம்ப

சீர் மிகு குருசில்! நீ வந்து நின்றதுவே.

அத்தப் பாதிரித் துய்த் தலைப் புது வீ

எரி இதழ் அலரியொடு இடை பட விரைஇ,

வண் தோட்டுத் தொடுத்த வண்டு படு கண்ணி,

தோல் புதை சிரற்று அடி, கோலுடை உமணர்

5

ஊர் கண்டன்ன ஆரம் வாங்கி,

அருஞ் சுரம் இவர்ந்த அசைவு இல் நோன் தாள்

திருந்து பகட்டு இயம்பும் கொடு மணி, புரிந்து அவர்

மடி விடு வீளையொடு, கடிது எதிர் ஓடி,

ஓமை அம் பெருங் காட்டு வரூஉம் வம்பலர்க்கு

10

ஏமம் செப்பும் என்றூழ் நீள் இடை,

அரும் பொருள் நசைஇ, பிரிந்து உறை வல்லி,

சென்று, வினை எண்ணுதிஆயின், நன்றும்,

உரைத்திசின் வாழி என் நெஞ்சே! 'நிரை முகை

முல்லை அருந்தும் மெல்லிய ஆகி,

15

அறல் என விரிந்த உறல் இன் சாயல்

ஒலி இருங் கூந்தல் தேறும்' என,

வலிய கூறவும் வல்லையோ, மற்றே?

'கூறுவம்கொல்லோ? கூறலம்கொல்?' எனக்

கரந்த காமம் கைந்நிறுக்கல்லாது,

நயந்து நாம் விட்ட நல் மொழி நம்பி,

அரை நாள் யாமத்து விழு மழை கரந்து;

5

கார் விரை கமழும் கூந்தல், தூ வினை

நுண் நூல் ஆகம் பொருந்தினள், வெற்பின்

இள மழை சூழ்ந்த மட மயில் போல,

வண்டு வழிப் படர, தண் மலர் வேய்ந்து,

வில் வகுப்புற்ற நல் வாங்கு குடைச் சூல்

10

அம் சிலம்பு ஒடுக்கி அஞ்சினள் வந்து,

துஞ்சு ஊர் யாமத்து முயங்கினள், பெயர்வோள்,

ஆன்ற கற்பின் சான்ற பெரியள்,

அம் மா அரிவையோ அல்லள்; தெனாஅது

ஆஅய் நல் நாட்டு அணங்குடைச் சிலம்பில்,

15

கவிரம் பெயரிய உரு கெழு கவாஅன்,

ஏர் மலர் நிறை சுனை உறையும்

சூர்மகள்மாதோ என்னும் என் நெஞ்சே!

உலகு உடன் நிழற்றிய தொலையா வெண்குடை,

கடல் போல் தானை, கலிமா, வழுதி

வென்று அமர் உழந்த வியன் பெரும் பாசறைச்

சென்று, வினை முடித்தனம்ஆயின், இன்றே